Bazen öyle bir an gelir ki
Kaçmak istersin kaçamazsın 
Yok olup 
gitmek istersin gidemezsin 
Kendi içinde boğulur kalırsın 
Acıların içinde kaybolursun 
Ne yana dönsen efkarla dolarsın 
Için içini kemirir de yine de bir şey yapamazsın
Alıp başını çekip gitmek istersin çok uzaklara..
Yapamazsın işte o nalet olası sevgi her bir hücrene işlemiştir...
Kıyamazsın sevdiklerine bir tek kendine kıyar insan..
Parça pörçük olur yüreğin bazen dağılırsın..
Yine de gülümsersin hiçbir şey olmamış gibi
Tüm her şey yerli yerindeymiş yolundaymış gibi
Sessizliğe bürünürsün o küçücük dünyanda...
Kimseler anlamaz seni, kimselere anlatamazsın derdini.. 
Anlatsan da ne değişir ki zaten...
Senin en zayıf yanından yakalayıp daha da kanatırlar...
Kanatlarını koparırlar uçamayasın mutsuz olasın diye...
Gözlerinden yaşlar akar, gider öylece...
Cahit Zarifoğlu