All for nothing (one shot)

Do all for him

Naalala ko pa yung dati, pero hindi pa naman ako siguro move on na move on ngayon pero Im trying. Kwento ko sainyo ang love story namin ni Sean, my one and only.

*flashback*

More than a year na pala nung nagkagusto siya sakin, at open ako dun. Actually nagddate pa nga kami sometimes.

March 28. 2am in the morning, tinanong niya ko kung pwede na kaming maglevel up ng Relationship. And I said yes. I already fell inlove with him. Maybe he is not like the other boys who would kiss girls just to prove to the world he has a girlfriend. He is different, yet so lovable. Pero alam kong kahit hindi siya mushy, mahal niya ko.

Kala ko magiging masaya kami kasi lahat perfect. Pero mali pala ako, He told me everything. About his sickness, he has a Cancer. A dangerous one. Wala akong magawa kung hindi umiyak. I really love him.
Ngayon kausap ko siya, gusto niya daw gumawa ako ng Eulogy for him. But I said no, hindi ko kaya. Tumawa lang siya. Feeling niya naglalaro lang siya. at ngayon ay nasa ospital siya at under-surgery. Hindi ako mapakali lalo na alam ko na nasa panganib ang Mahal ko.

'Hey baby, Im so sorry.' Dahell, nandito ang mahal ko sa tabi ko nagsosorry sa mali ko. Ganon siguro niya talaga ko kamahal. Anyways, kaya kami nagaway kasi nagyosi ako tas ako pa may ganang magtaas ng pride.

Natapos ang gabi na puno ng saya dahil sa surprise visit niya hihi!

Kinabukasan nagpm saakin ang ate niya, ang aga naman! Ganon ba kaimportante haha.

'Punta ka ospital Alex bilis.' So pumunta ko, kinakabahan ako. Feeling ko dahil kay Sean to. Hindi ko mapigilan ang lumuha. Nagdasal nalang ako. Wala akong magawang paraan, sobrang helpless ko.

'What happened?' I saw Sean laying there, so pale. 'He is gone. Sean is gone' nanlumo ako sa narinig ko. Hindi ko alam kung pano magiging reaction ko. I fell on the floor, i don't know what to do. So helpless. So naive. Hindi ko mapatawad ang sarili ko kasi wala ako sa tabi niya ng mga panahon na nahigirapan na pala siya.. Hindi ko kaya Sean, please come back. I know I can't bring back the past, but please If only I can. I would surely be at your side during your surgery. Im sorry, I can't even forgive myself. Pero okay na rin siguro to, para hindi na rin nahihirapan ang baby ko.

*end of flashback*

At ngayon ay nandito ako sa harapan ng Altar at kasama ko si Sean, hindi upang magisang dibdib pero upang sabihin ang mensahe ko.

"Baby, I love you so much. Hindi ko alam kung pano na ako kung wala ka. You already had the half of my heart. I will surely not forget you. Sorry talaga kung minsan nag-aaway tayo dahil sakin ha? Pero alam mo, thankful talaga ako kasi naging boyfriend kita kahit ilang months lang. Please baby, wag mo kong kalalimutan. Alam kong kasama mo na si God diyan sa Heaven. Wala na akong masabi kung hindi I love you so much." Bumababa na ako na may luha at lungkot na bakas ang mukha.

Siya na ang naging buhay ko at ngayon ay nawala na, paano na ako?