Tarih 16/06/2001 Adela 25 yaşında, Adela o gün çok heyecanlıydı heyecandan kendini sokağa atmış vaziyetteydi. O an o kadar heyecanlıydı ki kalp atışlarının sesini duyabiliyordu , kalp atışları hızlandıkça nefes almakta zorluk çekti ve bir anda bayıldı.
Uyandığında bir mezarın içinde üzerinde böceklerle yatar halde idi, çığlık çığlığa üzerindeki böceklerden kurtuldu ve panik halde kafasının üzerindeki tahtalara yumruk atmaya başladı.
Bu sırada mezarın 5 metre uzaklığında toprağın üstünde odun kıran yaşlı adam Adelanın seslerini duydu ve panikle toprağı kazmaya başladı. Adelayı toprağın altından çıkarttıktan sonra onu sakinleştirmeye çalıştı, Adelayı sakinleştirmeyi başaran yaşlı adam Adelaya; ismin ne ? nerden geldin ? gibi sorular sormaya başladı, fakat Adela konuşmaya çalışsa da ağzını bıçak açmadı.
Yaşlı adam Adelaya uzun uzun baktı ve onu evine almaya karar verdi, sobayı yakıp Adelaya yemek yaptı, karnını doyurdu. Yaşlı adam Adelaya, isminin Steve olduğunu söyledi ve kendini yavaş yavaş tanıttı, Adela ona cevap vermese bile Steve kendi hayatını en başından bu yana anlatmaya başladı. Yaşadığı güzel şeyleri, eski okul hayatını, okuduğu güzel kitapları ve bunun gibi yaşadığı şeyleri anlatmaya başladı. Uzun uzun anlattı ve Adelaya dönüp sen neler yaşadın dediği sırada Adelanın uykuya daldığını farketti. Steve Adelanın üzerine bir pike örtüp kendine de bir kahve doldurup eski küçük radyosundan şarkılar dinlemeye başladı ve o da yavaş yavaş uykuya daldı. Sabah olduğunda Adela bir anda bir kabus nedeniyle uyandı ve , kendini hiç bilmediği hiç görmediği bir dağdan inerken buldu, yaklaşık 1 saat boyunca yürüdükten sonra bir yol görüp o yola indi ve otostop çekmek için arabaların geçmesini bekledi. Yarım saat boyunca bekledi ve uzaktan kırmızı bir sedan aracın geldiğini fark etti, aracın önüne atladı ve zorla arabaya bindi, adama rüyasında gördüğü yeri tarif etti ve buraya gitmesini istedi, adam ilk başlarda itiraz etse de sonrasında Adelanın arabadan inmediğini fark edince istemeden de olsa o yere doğru sürmeye başladı. Adela rüyasında gördüğü sokağa gitti ve orada tam 30 yıl önce bayıldığını hatırladı. Adelanın kafasında bir sürü soru oluştu. Rüyasında evinden çıkıp sokağa çıkmıştı ve kaldırımda bayılmış haldeydi, evinin olduğu yere gitti ve evinin eskisine göre daha gösterişli bir bina olduğunu fark etti. Eskiden yaşadığı dairenin zilini çaldı ve kapıyı açan kişiye ''Ben eskiden burada yaşıyordum bu ev benim.'' Demeye başladı, evin içine hiç sormadan daldı ve evin içine girdiği anda başka şeyler daha hatırlamaya başladı, eskiden yanından hiç ayırmadığı günlüğü hatırladı bir anda. Kapıyı açan yaşlı kadına ''benim günlüğüm nerde'' diye bağırmaya başladı Adela, yaşlı kadın şok bir şekilde '' ne günlüğü kızım sen kimsin '' dedi ve Adelaya uzun uzun baktı. Adelanın gözleri doldu ve yaşlı kadına '' teyze ben eskiden bu evde yaşıyordum ve benim bir günlüğüm vardı onu bulmam lazım '' dedi. Yaşlı kadının aklına eve ilk geldiği zamanki eşyalar ve kıyafetler geldi. Yaşlı kadın Adela ya '' kızım ben bu evdeki eski eşyaları kilere koydum orda belki olabilir '' dedi. Adela ile yaşlı kadın kilere doğru gittiler ve günlüğü aramaya başladılar. Günlüğü bulan Adela günlük dışında kendisine ait diğer eşyaları da buldu ve yüzünde bir tebessüm oluştu, eski eşyalarına bakınırken dolabın üstündeki günlüğüne bakındı ve ''buldum'' diye bağırdı. Günlüğü alıp evden apar topar dışarı çıkan Adela binanın merdivenlerinin orda oturdu ve günlüğünü açtı. Günlüğün sayfalarını incelemeye başladı fakat tüm sayfalar boştu, şaşıran Adela tüm sayfaları tekrardan incedi ve sadece son sayfada ''yak'' yazdığını fark etti. ''Yak'' yazısını gören Adela tekrardan bir şeyler hatırladı ve yoldan geçen bir adamdan çakmak rica etti. Çakmağı aldığı gibi günlüğü yakmaya başlayan Adela kağıdın yanmadığını anlayınca gülerek günlüğü yakmaya devam etti. Tüm sayfalara ateş tutunca yavaş yavaş yazılar gözükmeye başladı ve çakmağı adama geri uzatıp günlüğü okumaya başladı. ''Merhaba kızım ben annen, ilerde bu günlüğü okuduğunda başından geçen tüm bu olayların cevaplarını alacaksın. Benim bir doğa üstü gücüm var ve bu sana da geçebilir diye korkuyorum ki zaten bu günlüğü okuyorsan bil ki bu güç sana da yansımıştır. Bu güce sahip olan insanlar her heyecanlandıklarında bayılırlar ve geçmişe veya geleceğe ışınlanırlar. Aynı yaşta , aynı görünümde ve aynı kişilikte, fakat tüm hafızasını kaybetmek şartıyla. Senin adın Adela bu günlüğü sen benim ayaklarımdayken yazıyorum, şu anda o kadar güzel uyuyorsun ki anlatamam. Eğer hafızanı kaybetmişsen ve nerede olduğunu bilmiyorsan ilk başta bulunduğun yerde yıl kaç onu öğren, ben bu yazıları yazarken tarih 21/03/1976 şu anda 45 yaşındayım ve 2 kere ışınlandım ilkinde 2050 ye 2. sinde 1969 a gittim ilk ışınlanmamdan sonra kendime bir günlük tuttum ve her şeyimi oraya yazdım 2. ışınlanmamda o günlüğü okuyup kim olduğumu öğrendim o yüzden sana bu günlüğü bizzat kendim yazmak istedim. Şu anda uyandığın için günlüğe burada son veriyorum geri kalan sayfaları sen doldurursun kızım seni çok seviyorum annen Amy. '' Gözleri dolan Adela hüngür hüngür ağlamaya başladı, nefes nefese kalan Adela panikledi ve tekrardan bayıldı. Adela uyandığında bir ahırın içerisindeydi samanların üstünden kalktı ve kendine gelmeye çalıştı. Başında büyük bir ağrı olan Adela başını tutarak ahırdan çıkmaya çalıştı fakat ahır dışardan kilitlenmişti. Yukarıdaki açıklıktan bakınca gece olduğunu fark eden Adela samanların üstüne oturdu ve içinden '' ben kimim? , neredeyim ? '' gibi sorular sormaya başladı Adela bir süre sonra cebindeki günlüğü fark edip günlüğü okumaya başladı. Günlüğü okuduktan sonra olanları anlayan Adela annesinin ona dediği şeyleri uygulamak üzere sabahı bekledi. Sabah olunca ahırın kapısını açan adama gidip hangi yıldayız diye sordu. Adam Adelayı görünce onu hırsız sandı ve Adelayı kovalamaya başladı. Adela adamdan zar zor kaçtı ve bir kasabada olduğunu fark etti, kasabanın merkezine gittiğinde ise ilk gördüğü kişiye yılın kaç olduğunu nazikçe sordu. Sorduğu kişi yılın 1968 olduğunu söyledi, Adela 1 sene sonra annesiyle karşılaşma umuduyla yaşamaya başladı. Aradan tam 1 yıl geçti ve Adela annesini aramaya koyuldu, günlükteki yazılanları defalarca okudu fakat herhangi bir konum a rast gelemedi. Adela günlüğün kapağına bakınırken bir şey fark etti, günlüğün kapağının altında Sag Harbor yazdığını gördü. Bu kasaba ismi bir yerden tanıdık geldi ve Adela bulunduğu kasabadan Sag Harbor a doğru yol aldı. Yolculuk kısa sürdü kasabaya vardığında annesinin ismini tüm kasaba halkına söyledi ve onu nerede bulabileceğini sordu. İlk başta kimse tanımasa da sonradan sorduğu bir kadın ''neden bu kadını arıyorsunuz'' diye bir soru yöneltti Adela ya, Adela kadına '' Bu kadın benim annem onu arıyorum ben gelecekten geldim '' dedi. Kadın şaşkınlıkla Adelaya bakındı ve '' aradığın kişi benim '' dedi. Adelanın gözleri doldu, Amy ye bakarak '' sana bir kaç soru sorabilir miyim emin olmak için ? '' dedi. Amy ona '' evet sorabilirsin '' deyince Adela '' ilk ışınlandığın yıl kaçtı? '' diye sordu. Amy '' 2050 '' deyince Adela Amy ye sarıldı ve ikisi de ağlamaya başladılar. Amy Adela ya '' benim ne zaman çocuğum oldu ne zaman doğdun ? '' gibi sorular sordu. Adela ona günlüğü uzattı ve '' al istersen kendin oku '' dedi. Amy kendi yazmış olduğu günlüğü okumaya başladı ve yaşadığı her şeyi o zaman anladı.
Amy Adela ya '' peki sen ilk başta neden bayıldın, seni ne heyecanlandırdı ? '' diye sorunca Adela bunu hiç düşünmediğini fark etti. Adela '' şey bilmiyorum sadece sokağa fırladığımı ve sokağın ortasında bayıldığımı hatırlamıştım bi önceki ışınlanmamda onu da zaten rüyamda gördüm geçenlerde.'' diye cevap verdi. Amy Adela ya '' uyumadan önce neyi hatırlamak istersen onu düşün belki rüyanda görürsün'' dedi. Adela başıyla onayladı ve Amy ye '' hadi gidip biraz eğlenelim '' dedi. Anne ve kızı uzun uzun eğlendiler, para kazanmak için küçük küçük hırsızlık yaptılar ve çaldıkları paralarla bir otel odası tuttular. Uyumadan önce Adela ilk bayıldığı günü düşündü ve rüyasında o günün tamamını gördü. Adela o gün hamileliğinin 9. ayını tamamlamıştı, telefona eşiyle konuşurken gelen sancıyla sokağa atmıştı kendini, o anki heyecanla da bayılmıştı. Uykusundan uyandığında Adela göz yaşlarına büründü bir çocuğunun olduğunu ve onu 2001 yılında sokakta doğurduğunu ve doğurduktan sonra bayılıp ışınlandığını anladığında kahrolmuştu Amy yi uyandırıp durumu anlattı, çocuğunu bulmak için ışınlanması lazımdı ve tek yapabildiği şey sadece ağlamaktı. Bir anda kendi çocuğunun ağlama seslerini hatırlayan Adela nefes nefese kaldı ve tekrardan bayıldı...
Devamı gelecek... (EĞER ÜŞENMEZSEM)
