Ο έρωτας γεννήθηκε για εμας

Η πρωτη μας φορα

Η Δελφινα με έβγαλε  εξω σε ένα κλαμπ για ποτό όπου εκεί περα ήταν μια παρέα αγοριών. Η Δελφινα ήταν με το αγόρι της κι εγώ όπως παντα μόνη να κρατάω το φανάρι.

Τι θα παρετε; μας ρώτησε ο σερβιτόρος.
Εγώ πήρα το ποτό μου ρούμι με κόκα κόλα και οι άλλοι τρεις από μια βοτκα λεμόνι.

Ειμασταν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, γελούσαμε,χορεύαμε,είχα και τα τυχερά μου δε μπορώ να πω...μέχρι που ήρθε η στιγμή να πάω στο μπάνιο.

Εμίλη: - Με συγχωρείτε για λιγο πάω στο μπάνιο.
Δελφινα: - Το νου σου κορίτσι μου. Ότι χρειαστείς βάλε φωνή!

Εντάξει τα πράγματα δεν ήταν και τόσο σοβαρά απλά είχα πιει λίγο παραπάνω και παραπατουσα.

Ανέβηκα τα σκαλιά μπήκα στις γυναικείες τουαλέτες και μετά είδα έναν τύπο να ξερνάει.
Πιο δίπλα τα ίδια.
Δεν αντεξα, λίγο ακόμα και θα τα είχα κάνει πάνω μου. Μπήκα στις αντρικές.
Εκεί έκατσα ένα 10 λεπτό σίγουρα.
Όταν πήγα να βγω με έσπρωξε ένας άγνωστος και με έβαλε μεσα ξανά στην τουαλέτα. Ευτυχώς καταλαβα ότι ο άνθρωπος ήταν μεθυσμένος και δεν κατάλαβε πως έπεσε πάνω μου.

- Συγνώμη δε το ήθελα,απλά έχω πιει λίγο παραπάνω.

Ήταν το απόλυτο. Τα μάτια του τα μπράτσα του η μυρωδιά του.

Είμαι ο Χαρυ. Χαίρομαι για τη γνωριμία αν και μακάρι να ήμασταν υπό άλλες συνθήκες.
Όμως εσένα κάπου σε έχω ξαναδεί...μήπως ήσουν σήμερα μαζί μας στο αεροπλάνο;

Εμιλη: - Έχει σημασία;

Φύγαμε από το κλαμπ αφού με πήρε από το χέρι και πήγαμε στο σπίτι στο οποίο έμενε.

Δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Μαγικό τοπίο, ειδυλλιακό περιβάλλον, καθαρό σπιτι, καθαρά σεντόνια....

Μπήκα στο ντους για να συνελθω από τη ζάλη του ποτού....
Εκείνος ήταν στο διπλανό μπάνιο.
Τον σκεφτόμουν πολυ έντονα. Τον είχα μέσα στο μυαλό μου στην πιο ακραία μας εκδοχή.
Δεν αντεξα άλλο και άνοιξα την πόρτα του μπάνιου του,την οποία πόρτα είχε ξεκλείδωτη.
Μπήκα μαζί του στο ντους εκείνος έμεινε παγωτό.
Μου λεει: "τι κάνεις εδω;"

Εμιλη: -Ηθελα απλά να.....

Ποιος είπε πως ο έρωτας είναι αμαρτια;
Η καλύτερη αμαρτία από όλες,και η παντοτινή..
Ο Χαρυ με έκανε δικιά του...όλο το σπίτι είχαμε δικό μας!
Το επόμενο πρωί μου έφτιαξε πρωινό τσάι με φρυγανιές βούτυρο και μέλι.
Όταν σηκώθηκα διάβασα το γράμμα που μου άφησε...
Το γράμμα έγραφε:"Καλημέρα chica μην ανησυχείς που έφυγα,ήρθα στον Μαρκο για δουλειά. Θα γυρίσω σύντομα. Φιλιά παντου Χαρυ."

Εγώ ήμουν τελείως αποσυντονισμενη,το μόνο που μου ερχόταν στο μυαλό ήταν η εξής εικόνα:

-Μα τι έγινε χθες,ποιος με έφερε εδώ;
Θυμόμουν τι έγινε απλά από τη μια σκέφτηκα ότι σίγουρα έχω δώσει λάθος εντύπωση στο Χαρυ και αυτό με σκότωνε κυριολεκτικά.

Ο Χαρυ ήρθε μετά από λίγο,εγώ είχα κάνει μπάνιο ετοιμάστηκα και του έφτιαξα κεφτεδακια με πατάτες τηγανιτές, σνίτσελ και πράσινη σαλάτα.

Εμιλη: - καλώς ήρθες Χαρυ.!
Κάθισε σου έφτιαξα το μεσημεριανό σου.
Χαρυ: - Α δεν ήταν ανάγκη, μη μπαίνεις σε κόπο.
Ας φάμε αργότερα. Τώρα θέλω να σου μιλήσω για κάτι.
Εμιλη: - ότι θες!
Χαρυ: - Θέλω να σου πω ότι έχω ξετρελαθεί μαζί σου και θα ήθελα να προχωρήσουμε πιο σοβαρά.  Ξέρω ότι ήταν αυθόρμητο το χθεσινό συμβάν, το θέλαμε κι οι δυο,όμως εγώ θα ήθελα πολύ να είσαι η κοπέλα μου.
Εμιλη: - Χαρυ,νομίζω πως βιάζεσαι λίγο, είναι ακόμη νωρίς.
Χαρυ: - Μα μου αρέσεις πολύ Εμι.Θελω να είμαι μαζί σου να σε προσέχω,μη με απορρίπτεις έτσι!
Ο χαρυ στενοχωρηθηκε, η αλήθεια είναι ότι ήμουν κάπως απότομη.
Εμιλη: - θα είμαστε μαζί αλλά υποσχέσεις μου ότι δε θα ξεμυαλιστουμε θα διαβαζουμε θα τελειωσουμε τις σπουδες μας και δεν θα πάνε χαμένοι οι κόποι μας!!!
Χαρυ: - Ας το ζήσουμε Εμιλη.
Μην είσαι τόσο ψυχαναγκαστικη.χαχαχαχα
Εμιλη: - Ααα ώστε γελας ε;
Χαρυ: - Μα αγάπη μου κάνεις σα τη θεία μου!

Αρχίσαμε να γελάμε και να κυνηγιομαστε σαν 5 χρονα!