smile // chenji

22 (f)

okula yakın sayılabilecek bir parka geldiğimizde adımlarımızı yavaşlatmıştık

"beni parka getirdiğine inanamıyorum"

"donghyuck her zaman ne der biliyor musun?"

"ne bileyim?"

"bugün parka götüren yarın eve de atabilir güvenmeyin"

"beni eve atma planların olduğunu bilmiyordum chenle"

"sen diyene kadar yoktu ama şimdi var"

tıpkı onun gibi yüzüme arsız bir gülüş kondurdum

hâlâ birleşik olan ellerimizin varlığını yeni fark etmiş gibi onlara değdirdi bakışlarını

"bunu gerçekten sevdim"

"neyi?"

sorduğum soruya karşılık birleşik ellerimizi havaya kaldırarak bana gösterdi

"hoşuna gittiyse tekrarlarız ya ne olucak"

güldüğünü görünce bende güldüm

"jisung"

"efendim"

"hani bir keresinde bana gülüşümün güzel olduğunu falan söylemiştin ya"

"evet"

"sen hiç gülerken kendini gördün mü?"

"ne?"

havalanmış kaşlarına ufak bir bakış atıp tekrardan bana odaklı gözlere döndüm

"birine böyle bir şey diyeceğimi tahmin etmezdim ama gülüşünü cidden seviyorum"

şaşkınlıkla kırpıştırdığı gözlerine bakıp gülümsedim

"jisung-ah"

"hm?"

"senden gerçekten hoşlanıyorum ve sanırım bu hoşlantıdan daha fazlasına dönüşmek üzere"

şokla aralanan dudaklarının yavaş yavaş gerilip gülümsemeye dönüşmesini izledim

"ne yani 2 yıldır aşkından yataklara düştüğüm zhong chenle beni mi seviyor?"

"evet aptal"

abartılı bir şekilde göz devirerek yanıtladım onu

"bu seni istediğim zaman öpebileceğim anlamına mı geliyor?"

"yani evet"

cümlemi devam ettirmeme izin vermeden birleştirmişti dudaklarımızı

bir eli yanağım ile boynum arasında bir yerde diğer eli ise hâlâ elim ile birleşikti

kalbim küt küt atmaya devam ederken boşta olan elimi ensesine atarak karşılık vermeye başladım

bu hoşuma gitmişti

bu gerçekten hoşuma gitmişti

***
30.08.2022

okudugunuz icin tesekkurlerrr