Not What It Seemed

Chapter One

"Her. New Life. Past"

HARMONI

Malamya akong nakatingin sa dalawang batang naglalaro sa ilalim ng slide. Masaya silang nakangiti sa isa't isa habang naghuhulma ng kung ano sa buhangin.

"Tonton, ayoko kay Julz. Kasi sabi niya cute ka daw." Nakasimangot ito at halatang gustong magpalambing sa kalaro.

"Bakit, hindi ba ako cute?" Bakas sa mukha ng batang lalake ang pagkadismaya. May pagtingin pa ito sa lupa.

Hinawakan ng batang babae gamit ang maliliit nitong kamay ang mukha nung Tonton sabay sabing, "Wala na akong nakitang mas cute sa buong universe maliban sayo pero ayokong manggaling kay Julz 'yun no. " Iiwan ka rin niyan. Tss. Kawawang bata.

Agad na nagliwanag ang mukha ng batang lalake. Napanganga ako sa pagkayamot dahil sa nasaksihan saka napabulong ng 'hay salamat' nung nag-green signal na ang traffic light saka pinaharurot ang sasakyan. Bakit puno ng sweet for nothings ang mundo.

I'm so smart to come up with Red when I purchased this Bugatti La Voiture Noire. It holds to what it symbolizes with its The Flash-like speed. I smiled at that thought. I like putting meaning to things. I'm not artistic, just maarte.

I checked my watch as soon as I entered the lobby.

Others greeted me enthusiastically but all I did is to keep walking as if they did not exist. I hate people specially those who smile a lot. His smile is the most charming thing I ever seen until it came to a point that it became the thing I hate the most.

Everyone here knows my rule. No one can approach me until I am literally inside the four corners of my office. Simply put, that's where business starts.

"20 seconds... 19.....3..2..1. 6:30."

I walked elegantly towards the elevator. I don't have to press any floor button as this only lifts to the office of the boss. Well-designed to accommodate the boss and the VVIPs of the company.

Pagdating ko sa office, agad na bumungad sakin ang isang mid-50's na babae na may hawak na portfolio. "I like your work ethic, hija. You're always on the dot. It's been 2 years and you're still consistent."

Agad na diniscuss ni Anne ang lahat ng updates sa Sales department. Kailangan ko rin kasing alamin ang mga schedule meetings at pati ang mga plans per department para mas mai-plot ng maayos ang schedule ng isang boss.

Umalis na si Anne na nagbigay pa ng Starbucks giftcard sa desk ko. Ganito sila magpalakas dito. Tinignan ko muna kung wala na siya saka pasimpleng kinuha at inilagay sa wallet ko na puno ng giftcards sa twing dumadalaw siya at ang iba pa. Nakakailang post ako sa Instagram ng sosyal na kape dahil sakanya.

"Ay bituka-butiki! Sir Neooo~" Muntik akong mabilaukan sa sarili kong laway ng hindi ko namalayan na andito na pala talaga ang "tunay" na Boss.

Agad akong tumayo para batiin siya sabay ayos ng uniform ko.

Okay, okay. You heard it right. Mukha man ako ang may-ari nung sasakyan dahil sa sosyal kong outfitan at awra, hindi talaga akin yun kundi kay Sir Neo. Siya talaga ang anak ng CEO ng Blue Inc. Bestfriends  ang mga ama namin nung highschool. Mga panahon na hindi pa ito ganito kayaman.

Nung kinuha ako ni Dad galing probinsya after mamatay ni Mama, kinausap niya ito na bigyan ako ng trabaho kaya yun din ang dahilan bakit andito ang hindi naman katalinuhang gaya ko.