False Me | Taekook

17

Öncelikle selam ben neden nefret yorumları alıyorum? Pardon? Bazı insanlar cidden çok yani nasıl desemki çok kaba ben ne yaptım? Biri gelip bunun gibi iğrenç bir fic yazacağım hiç yazmazdım felan dedi hayırdır?
Amk ciddimisin? Sen daha güzelini yazıyorsan yazda merakla okuyayım eğer yazarsan cidden yazacağın fici çok merak ediyorum ayıp ya sizin gibiler yüzünden bazı yazarlar kurgularını siliyor. Mutlumu oluyorsunuz?
Cidden yazık.
Bu arada senin beğenip, beğenmemen umrumda bile değil.
Kurgu benim. Hayal gücü benim.

Giydiği çilekli pijamalar
Çilekli bandanası
Elinde Çilekli sütü ile çok tatlı duruyordu...
Ve çok şaşkındı

"Taehyung?"

"Jungkook.."

Bir anda ellerimi beline sarıp onu kendime çekince elindeki çilekli süt yere düşmüştü ama şu anda umrumda değildi yemin ederim değildi. umrumda olan tek şey onun kokusunu içime çekmek, ona sarılmak....

"Seni çok kırdım.. çok kırdım"
"Kook seni çok kırdım"
"Yemin ederim çok pişmanım"

Bir yandan ağlarken bir yandan
da özür dilemeye çalışıyordum ellerimi beline daha çok bastırıyordum sanki hiç gitmesin, hep benimle kalsın, hep benimle olsun diye...
Bir yandan yağmur
Bir yandan benim hıçkırıklarım
Bir yandan Jungkook'un donup kalması.....

Tanrım bana sarılmasını istiyordum yemin ederim herseyden çok istiyordum

"Kook Sarılsana bana..."

"Taehyung iyimisin? İçeri geçelim dur hadi gel"

"Hayır. lütfen sarıl bana... yalvarırım"

İnce elleri belime değdiğinde ilk başta tereddüt etti sonra yavaş yavaş yukarı aşağı doğru hareket ettirmeye başladı

"Sakin ol Taehyung şşşşt, ağlama.."

O hala bana iyi davranmaya devam ederken kendimi daha kötü hissediyordum. Ben ona onca şey yapmışken nasıl hala beni düşünüyordu
Haketmiyorum Onu...
Haketmiyorum Onun sevgisini

"Şimdi içeri geçelim. hadi Taehyung üşüyüp hasta olucaz"

Ellerimi belinden çektikten sonra içeri girmiştik

"Hadi geç evde kimse yok gel oturalım"

"Jungkook yemin ederim çok pişmanım"

Hala ağlıyordum hatta nefes bile alamıyorum

"Ağlama.. lütfen ağlama Taehyung"

"Jungkook, seni haketmiyorum
Senin sesini, gülüşünü haketmiyorum
Seni haketmiyorum kook, yemin ederim seni haketmiyorum...sana yaptıklarımın bir açıklaması olamaz.. ama çok pişmanım, geceleri uyuyamıyorum. Seni düşünmekten uyuyamıyorum kook senin saçlarını yaktığım zamanı hatırlıyorum yemin ederim o gün aklımdan çıkmıyor"

Ağlamam dahada şiddetlenirken ellerimle kafama vuruyordum sanki onun yaşadığı acıları kendi bedenimede ödetiyormuş gibi
Ama o benim ona yapmadığım şeyi bana yapmıştı ben onun yaralarını sarmazken o bana sarılmıştı....

"Kendine vurmayı kes, yalvarırım yapma..lütfen yapma Taehyung seni acı çekersen ben daha çok acı çekerim"

"Kook oda senin gibiydi oda senin gibi güzel gülerdi, oda senin gibi konuşurdu, çok benziyorsunuz bilmiyorum yemin ederim bilmiyorum bütün nefretimi senden çıkardım"

"Taehyung sen beni hiç görmedin.. hep ezik, hasta, yetersiz biriydim ben senin gözünde sonra arkadaş olmak istedin ama Taehyung yemin ederim ben seninle arkadaş olmak istemiyorum olamayız."

"Bende istemiyorum
Artık bende istemiyorum"

"Ne değişti? Şu 1 haftadır çok anormal davranıyorsun bak birsey olduysa söyle biri birsey mi dedi?"

"Hayır"

Hayır dememe rağmen bana inanmıştı
Biliyordu beni
Tanıyordu yalan söyleyip, söylemediğimi Anlıyordu

"Yalan söyleme. Bana yalan söyleme."

"Yalan söylemiyorum...sadece pişmanım"

"BANA YALAN SÖYLEME DEDİM KİMDEN NE DUYDUN? NE DUYDUN?"

"Soobin ile sevgili degilmişsin, önce sen söyle neden yalan söyledin bana , bize?

Bir kaç saniye dediklerimi idrak etmeye çalıştı sonra kendini savunmaya geçmişti bir yandan da gülüyordu

"Ne alaka, kim demişse yalan söylemiş. EVET yalan söylemiş"

"Neden bunu yapıyorsun? Neden ikimizede acı çektiriyorsun? Neden?
Jungkook onu sevmiyorsun.. sevmiyorsun"

"Kimden ne boklar duydun bilmiyorum ama tamam özür diledin bitti tamam mı bitti. git şimdi"

Diyip kapıya doğru giderken ağzımdan şu cümleler dökülmüştü

"Jeon kanser olduğunu bilseydim bunların hiçbirini yapmazdım."

"Ne dedin sen?"

Umarım seversiniz🐯🐰