+ស្អែកឡើង
«ណែអាក្មេងបំណុល!មកនេះ!ទៅណាបាត់ហើយ?» គ្រាន់តែព្រឹកឡើងភ្លាមក៏ឮសម្លេងស្រែកយ៉ាងពិរោះភ្លាម
«បាទបាទ ចាហ្វាយ!» ជេគរត់យ៉ាងលឿនពេលឮចាហ្វាយហៅ
«ហើយទើបងាប់មកពីណា បានមិនឮយើងហៅ?!» ស៊ុងហ៊ុន
«គឺខ្ញុំ..ញាំបាយ...» ជេគនិយាយ
«នៅមានចិត្តសុីទៀត!មើលយើងគ្មានអីសុីទេនេះ!» ស៊ុងហ៊ុនសម្លក់មុខជេគ
«នោះខ្ញុំធ្វើជូនចាហ្វាយរួចហើយ» ជេគចង្អុលទៅម្ហូបនៅលើតុ
«យើងមិនចូលចិត្តធ្វើថ្មីអោយយើង» ស៊ុងហ៊ុននិយាយហើយក៏ដើរចូលតុយ៉ាងប្រងើយ
«ចាហ្វាយចាំខ្ញុំទៅធ្វើជូន អោយជេគគេសម្រាកបន្តិចទៅគេស្លេកស្លាំងណាស់» អ៊ំចុងភៅចេញមកនិយាយ
«អោយគេធ្វើទៅអ៊ំខ្ញុំគ្មានឃើញស្លេកស្លាំងស្អីផង» ស៊ុងហ៊ុននិយាយតែភ្នែកមើលទៅទូរសព្ទ័គេ
«មិនអីទេអ៊ំ ចាំខ្ញុំទៅធ្វើថ្មីជូនគាត់វិញ» ជេគនិយាយទាំងញញឹម ចង់បញ្ចាក់ថាគេមិនអីទេ
«តែក្មួយ-»
«ប្រញាប់ទៅធ្វើទៅយើងឃ្លាន» ស៊ុងហ៊ុននិយាយកាត់អ៊ំ
«បាទ» និយាយហើយក៏ដើរចូលទៅផ្ទះបាយ
«ក្មួយសម្រាកទៅចាំអ៊ំធ្វើវិញ» អ៊ំនិយាយ
«មែនហើយជេគទៅសម្រាកទៅ» ម្នាក់ទៀតនិយាយ
«មិនអីទេ ខ្ញុំមិនកើតអីទេ ហើយបើចាហ្វាយគាត់ចូលមកឃើញអ៊ំហើយបងជាអ្នកធ្វើច្បាស់ជារឿងទៀតហើយ» ជេគញញឹមទាំងបង្ខំ
«ហឹម» អ៊ំគាត់ដកដង្ហើមធំហើយមើលឆ្លាស់គ្នានិងអ្នកបម្រើម្នាក់ទៀត
១៥នាទីក្រោយ
«ចាហ្វាយនេះរួចរាល់ហើយបាទ» ជេគលើកម្ហូបមកដាក់ពីមុខចាហ្វាយគេ
«ល្ងាចនេះមិត្តភក្តិយើងមកចឹងធ្វើម្ហូបត្រៀមទទួលគេផង» ស៊ុងហ៊ុននិយាយរួចក៏ដួសអាហារចូលមាត់
«បាទចាហ្វាយ» ជេគឆ្លើយហើយដើរទៅផ្ទះបាយបាត់
«អ៊ំចាហ្វាយថាល្ងាចនេះមិត្តគាត់មកលេង ចឹងគួរធ្វើអីទៅ?» ជេគចូលទៅនិយាយជាមួយអ៊ំ
