She's the Pambara Queen [Published by LIB]

PAMBARA 2

Chapter 2

“NEXT!” sigaw ni Scarlette para pumasok ang susunod na applicant para sa lead role ng school play.

 Pumasok naman dun ang isang babae na mukang clown dahil sa kapal ng make-up. “I’m Hunny!” masigla nitong bati.

Inirapan siya ni Scarlette at sinabing, “NEXT!”

“W-why? Hindi pa ako nakakapagsimula!” she protested with a really high pitched voice. Napatingin naman si Scarlette sa babae mula ulo hanggang paa. Or should she say, mula ulo hanggang paa?

“First of all, play ‘to at hindi burol mo. Second, pangit ka. Ayaw ko ro'n kaya pwede ba, umalis ka na?” she said then flashed a smile.

Padabog naman na lumabas yung clow—este babae at tinawag na ang susunod na aplikante.

“Hi, ako po si Janina. 18 years old! Nakatira po ako sa exclusive village sa Que--.”

“Did I ask? Alis na. Hindi ko kailangan ng madaldal! I need talent. Is that hard to remember?” she said then rolled her eyes. The poor girl has no choice kundi ang lumabas na.

Pumasok naman ang isa pang aplikante. Lalaki naman. “Hi Miss Scarlette. I’m auditioning f—“

“Didn’t ask. Kbye. Hindi ka tanggap,” she said nicely then the security lead the poor guy to the door.

Nilapitan naman siya ng isa pang member ng school drama club at kinumpronta siya. “Bakit ka ba ganyan? Seriously? Sino ang sasali sa play kung lahat ay tinataboy mo!”

“Sila. Kaya nga sila nago-audition, di ba, Laura?" sagot ni Scarlette. "And besides, sino ba kasi ang president sating dalawa, Laura? At sino rin ba ang soon to be may-ari ng school na 'to? Sino nga ba ulit yung senior sa 'ting dalawa? Ha?” she said then stood up. Matagal na siyang nagtitimpi sa atribidang goody two shoes na vice president na si Laura. The name suggests a very demure girl. But Laura isn't.

“I-ikaw!” lakas loob nitong sagot.

“See? Ikaw na mismo ang nagsabi na mas may otoridad ako so shut up,” she said then sat down on her chair. Inirapan niya ang lahat ng nanunuod. She never wanted attention that time. She was more than pissed.

“Scarlette. Hindi ito laro laro lang! School play ito!”

“School PLAY! Tanga ka ba?” she said then raised an eyebrow to vibrating Laura. Literally vibrating.

“UGH! Kaya ka lang naman naging president dahil maganda ka at takot silang lahat sa’yo! And kaya lang naman ikaw ang magpapatakbo sa school na 'to kasi di ka mapagkakatiwalaan to run other bigger companies. Anong naiwan sa'yo? 'Tong pabulok na school na 'to?” she said. So she thought na masasaktan niya si Scarlette sa mga salita niya? Scarlette is too self proclaimed to stoop down to her level.

“Excuse me, Laura, ha? May alam ka ba?" she asked.

Napa-lunok naman si Laura. Sa totoo lang, kitang kita sa kaniyang mga mata ang takot na nadarama. Sino ba namang hindi?

"At sorry ha. Kasalanan ko kasing hindi pa ako 18 years old para magpatakbo ng malaking kompanya. Kasi kumpara sa'yo, mas may alam ako sa buhay. Dahil kumpara sa'yo, mas angat ako," sabi niya at tumayo. "At pasensiya na Laura, ha? Na at least ako, maganda. Eh ikaw, nganga. So excuse me Laura, I have an audition to handle,” she said then smiled that annoyed the hell out of Laura.

“Next!” her voice echoed in the entire room. Umalis na si Laura ng padabog. Lahat ng madadaan niya ay napapatawa sa ichura niya.

Pumasok naman ang isang pamilyar na muka sa auditorium at nginitian si Scarlette. Napatayo agad si Scarlette at tumakbo papunta sa babae.

"ATE YOHANNA!” she squeeled. “I miss you!” pahabol nitong sabi. Lahat ng galit sa muka ni Scarlette ay nawala at napalitan ng tuwa.

“I miss you too, Scarlette but please let me breathe!” sabi ni Yohanna at kumalas naman si Scarlette sa pagkakayakap sa kababata.

Pumasok naman si Yohanne—ang kakambal ni Yohanna at ang nang-indyan kay Scarlette sa ‘meet-up’ nila kahapon.  Agad siyang sinalubong ng batok mula kay Scarlette.

“IKAW! Bakit mo ko hindi sinipot kahapon!?” galit nitong tanong.

“Sinundo ko siya sa airport! At nakalimutan ko kasi gwapo ako-- ARAY!” sabi ni Yohanne haban pilit na tinatakpan at prinorpotektahan ang sarili dahil pinaghahampas na siya ni Scarlette.

Napatigil naman si Scarlette. May dahilan naman pala si Yohanne kaya hindi niya na pinagpatuloy ang paghahampas sa kawawang kababata.

“Ehem, andito pa ako,” pagkunwaring ubo ni Yohanna para mapansin siya ng dalawa. Napakamot ng ulo si Yohanne at namula naman si Scarlette. 

--

“BAKIT ka ba napauwi bigla, ate?” iritadong tanong ni Yohanne habang nakaupo silang tatlo sa dining area ng mga Harper. Napagpasyahan nilang dito muna magpalipas ng gabi.

“Bakit? Masama bang umuwi at dumalaw?” nagtatampong tanong ni Yohanna

“Oo, baliw,” pabulong na sabi ni Yohanne. Scarlette stuck her tounge out as a sign of she’s on Yohanna’s side.

Yohanna stepped out of the picture to go to Scarlette’s room for a while. What’s with her?

“Yohanne, why are you mean while your sister is so nice?” Scarlette asked with flush of pink marks her cheek.

“Are you even sure she’s nice? You don’t know her that much, babe.”

With the last word, Scarlette turned to a tomato. Sa kinikilos ng dalaga, maiisip nang tao na merong 'something' sa kanila.

 “Whatever! Don’t call me babe. I’m not a pig or worse, I am not yours. I am nobody's babe,” she defended herself.

"Then what are you? My future wife?" Yohanne asked. Scarlette's immediate reaction was to punch Yohanne.

“Oh please shut up. Your words make me want to puke,” she said then rolled her eyes despite of butterflies fluttering in her stomach.

“Oh, just admit it babe, You like me,” he further teased leaning closer to Scarlette.

“I don’t like you and your stupid derpy face, geek!” she shouted then left.

She’s too afraid to confess her feelings, right?

As Scarlette stepped out of the room, Yohanne can’t help to laugh. He won, again.

Tumakbo sila at naghabulan sa kwarto. Makikita sa kanilang muka ang bakas ng kasiyahan. Pero sapat na ba 'yon para makita sa puso nila na sila'y nagmamahalan?

Little did they know that an evil plan was born.