She's the Pambara Queen [Published by LIB]

PAMBARA 7: Pusong BATO.

I ran paalis sa hotel sa mya resort nila para matakasan sila. Ayokong makita silang umalis.

Lalo na't nasa fragile state ako. Ayokong ipakita na nasasaktan ako.

So I ended up sa beach. May mga poste dun na may ilaw kaya 'di ganong madilim.

I found a place na puro rocks. Umupo ako sa malaking bato at dun nilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko. SInigaw ko.

"NAKAKAINIS KA NAMAN YOHANNE E! ALAM MO NA MAHAL KITA, PERO BAT GANYAN KA? *TAPON NG MALIIT NA BATO SA MALAYO* SABI MO MAHAL MO DIN NAMAN AKO? BAT KASI AKO NANIWALA *TAPON NG BATO*" Umiyak muna ako saglit.

Nagulat ako ng biglang bumuhos ang malakas na ulan.

Atlease karamay ko ang langit sa sakit.

"SA LAHAT KASI NG TAO? BAT SAYO PA?! *TAPON NG BATO* IKAW NA UNGELNTLEMAN, PERV AT MASAMA UGALI SAKIN?"

"Hoy Miss tigilan mo nga yan." natigil ang pag-eemote ko ng may nagsalita.

May paaplapit na anino sakin. Lalaki. Sa hugis pa lang ng katawan, alam mo ng hot, este lalaki yun.

Ng nakita ko na sya. Nagulat ako kasi dumudugo yung ulo nya.

"Mister! Bakit dumudugo ang ulo mo?!" nagpapanic kong tanong.

"Obvious bang sa kakabato mo jan ng bato natamaan ako sa ulo?"  sigaw nya. KAsabay na biglang tumunog ang malakas na kidlat.

"HA? Baka naman 'di ako ang nakabato sayo!" pagdedeny ko.

"AMP! Sinong niloloko mo, miss? E sa oras na 'to ikaw lang naman ang nagsisisigaw dyan tungkol dun sa Yohanne! Ikaw lang naman ang kayang bumato sakin!" 

"SO?" pagtataray ko. I rolled my eyes upward.

"TS! E kung dalin mo kaya ako sa ospital?" 

"Why would I?" pagmamatigas ko.

"EH kung isumbong kaya kita sa pulis?!" 

"Sabi ko nga, tara na." tumawag na ako ng ambulansya para masaya.

'Di joke lang, para madala ko na 'tong mokong na 'to sa ospital.

Nawalan pa nga yan ng malay nung tumatawag ako ng ambulansya kaya nadaganan nya ko. Naabutan nga kami ng medic na nakapatong sya sakin. Akala nga nila nirape ako kaya naglaban ako. Natawa naman ako. Sabi ko hindi, nagkataon lang na nawalan sya ng malay.

2 am na ng madaling araw at ilang oras na lang ay aalis na ang kambal. Nakakainis talaga. Just the bare thought makes me cry!

"Kayo po ba ang nagdala skanya dito?" paglapit sakin ng isang nurse.

"Hindi, yung ambulansya talaga."

"HA?" ang slow ni Miss.

"Ona, ako na. Bakit ba?" pagtataray ko. Onga, lagi naman nga pala akong mataray.

"Ok na po kasi sya."

"Sayang!"

"HA?" Ang slow nya talaga -_- 

"Wala. Pwede na ba akong pumasok sa kwarto nya?" pagttanong ko ng may GALANG.

"Ge langs." at umalis na sya.

Ang weird nung nurse na yun -_-

Pagpasok ko sa kwarto nakitta ko sya na may nakabalot sa ulo nya at natutulog.

Ngayon ko lang napansin na may ichura pala sya.

Kung tutuusin, mas pogi pa sya kay Yohanne.

Teka, ano nga ulit pangalan nya?

--

"Hoy koreanang Hilaw." nagising ako ng may pumupindot sa pisngi ko.

Nakatulog pala ako sa couch. Isa itong first time! Grabe yang lalaking yan! Kung 'di lang talaga ayokong madungisan ang pangalan ko.

"Hmm?" 

"Ano almusal?" tanong nya habang hawak ang tyan nya. *grrrbbbb* Aba. Niloudspeaker pa nya yung tyan nya ah.

*grbbbbb* sabay na umungol ang mga gutom naming tyan.

"HAHA! Nakakatuwa. Plinano nilang magsabay" tawa sya ng tawa dun sa kama. Muka syang tanga. Isang poging tanga.

"Anong oras na?" pagtatanong ko habang nagkakamot ng braso.

"9am." 

Nanlaki naman ang mata ko. Ibig sabihin wala na si Yohanne?!

"Oo, umalis na sila. Dumaan sila dito. Mga 6 am." 

"Kilala mo sila?" tanong ko na gulat.

"Nagtatrabaho ako bilang life guard sa resort nila DuUHHHH" pagsagot nya at inirapan ako! ABA!

"SO?" 

"Di ba nagtanong ka?" 

"SO?"

"I have to answer lang kaya wag kang magmaldita dyan. 'Di bagay lalo na alam kong masakit." sagot nyang seryoso.

"What is it to you? As if alam mo ang nangyare?" 

"Yes, I do not know or even care why but I know your hurt. That's why you suddenly got angry to innocent rocks and threw them at innocent people. Excuse me but I'll have my breakfast." he said and left the room

.Well that escalated quickly.

Maybe I was over reacting. He was right.

"W-wait." By the time I realized that I was wrong, I chased him and found him in the hallway.

"What?" 

"I want to have breakfast too, duh?" 

In the corner of my eye, I swear I saw him smile.