Achter de camera

~1

Skye POV.

Hoi! Ik zal me even voorstellen.

Ik ben Skye Knol. De dochter van Enzo en Myron Knol. 

Vandaag is mijn verjaardag en dus ook de trouwdag van mijn ouders. Ik ben geboren, tijdens hun bruiloft. Lekker handig... Maar dat lees je allemaal in het vorige boek. 

Mijn vader is natuurlijk vlogger, nog steeds. Hij doet het al 22 jaar, nonstop. Nog steeds elke dag om 4 uur upload hij een vlog. En ik verbaas me soms, dat hij zo veel kan leven, terwijl hij zoveel aan het werk is. Maar mijn moeder ook hoor, die steunt hem in alles en regelt alles achter de schermen. 

Maar genoeg over mijn ouders. Dit boek draait om mij. 

'Gefeliciteerd!' Ik word wakker gemaakt uit mijn gedachten. 'Niet zomaar binnen komen!' schreeuw ik lachend naar mijn ouders, die in de deuropening staan. Ik lig nog in mijn bed, maar was wel wakker, ik had gewoon mijn ogen nog dicht, diep in gedachten. Ze lachen naar me en komen verder mijn kamer in lopen. Mijn vader heeft een taart in zijn hand. Er branden 14 kaarsjes op. 'Officieel een tiener.' zegt hij, met tranen in zijn ogen. 'Ja onze meid word groot.' jammert mijn moeder. 'Nou niet zo janken, ik ga nog niet dood.' zeg ik, terwijl ik mijn ogen rol. 'En pap, ik was vorig jaar al een tiener.' Mijn vader lacht naar me en slaat mij speels op mijn schouder. 'Blaas de kaarsjes uit!' zegt mijn moeder enthousiast. Ik glimlach en ga er goed voor zitten. Ik sluit mijn ogen en blaas 1 keer met al mijn kracht, nadat ik een wens heb gedaan. Ik hoop dat de nieuwe school leuk word. Alle kaarsjes waaien langzaam uit. 

Ik vind het best spannend om over 3 maanden naar een nieuwe middelbare school te gaan. Mijn ouders zijn natuurlijk bekend en ik kom ook iedere dag in de vlogs voor. De kinderen van mijn leeftijd, kijken er ook naar, dus ben ik bang wat iedereen van me gaat vinden op deze school. Op mijn vorige school werd het namelijk wat minder gewaardeerd. 

'Kom je zo beneden? We hebben een verrassing voor je.' roept mijn vader, wanneer hij al halverwege de trap loopt. Ik knik, terwijl ze dat helemaal niet meer kunnen zien. Ik spring uit bed en ik pak mijn telefoon. Ik heb meer berichten dan dat ik normaal in de ochtend krijg.

4 juni 2035, 8:17

Whatsapp:

Gefeliciteerd Skye!

Wauw alweer 14 Skye, fijne dag!

Ik open de berichten en verstuur een emoji terug. Dat waren de berichtjes weer... Van mijn oma en mijn oom. Jup, ik heb niet echt vrienden. Met een diepe zucht, loop ik naar mijn kledingkast en pak ik een simpele outfit. 

Ik sjok de trap af en loop de woonkamer in. De hele kamer is versierd met vlaggetjes en ballonnen. Mijn gezicht licht op, bij het zien van al deze moeite, voor mij! Mijn vader staat met de vlogcamera in de hand, mij te filmen. Het is niet meer nieuw voor me, dus ik doe net alsof de camera er niet bij is. Ook al vind ik het wel leuk hoor. Mijn oog valt op een pakketje in de handen van mijn moeder, die voor mijn neus staat. Het is langwerpig en rechthoekig. Ze steekt haar handen uit. 'Hier, je cadeau.' Ik glimlach en pak het rustig aan. Aan de onderkant begin ik het open te scheuren. Dan valt mijn oog op een stukje van het doosje, dat al openligt. Een Apple logo. Mijn ogen gaan wijd open staan, net als mijn mond. Dan begin ik het harder open te scheuren. Ik wil weten wat het is. Als het cadeaupapier op de grond is gevallen, open ik het doosje. Ik zie een grote telefoon liggen. Perfect. In het doosje met het plasticje erop. Wauw. 'Een IPhone?' zeg ik vol verbazing. 'Jup, de nieuwste.' zegt mijn moeder. Ik lach naar ze en geef ze een grote knuffel. 'Dankje, dankje, dankje!' roep ik. 

Mijn ouders kijken elkaar zenuwachtig aan, wanneer ik ze los laat. 'Wat is er.' zeg ik nieuwsgierig. 'Dat was niet het enige cadeautje.' zegt ze. 'Meen je dat nou?' vraag ik, omdat ik een IPhone al genoeg vind. Ze knikken en wijzen richting de keuken. Langzaam loop ik de keuken in, terwijl ze achter me aan lopen. Er staat een levensgrote doos midden in de keuken. Wanneer ik de stukken karton uit elkaar haal, voel ik iets harigs tegen mijn hand aankomen. Ik schrik op en gil. Dan hoor ik ineens iets blaffen. Het komt uit de doos. Voorzichtig ga ik door met het openmaken. Dan komt er een wit, fluffy ding uit de doos springen. Het springt op mij en ik val om. Dan voel ik een lange, natte tong een paar keer over mijn gezicht likken. Ik lach hard, terwijl mijn ouders meelachen. Het is een prachtige grote hond. 'Het is een Samojeed.' vertelt mijn moeder. 'Een jongen.' 'Wat is zijn naam?' vraag ik. 'Mag jij zeggen Skye.' vervolgt mijn vader. 'Ik noem hem...'