Achter de camera

~11

Skye POV.

Ik eet het laatste hapje eten op en ren naar de studio. Ik open whatsapp op mijn computer. 

Mike: Kan je vanavond afspreken?

Jij: Ja ik denk dat dat wel lukt.

Mike: Kan het bij jou thuis? 

Jij: Nou, dat is vanavond niet zo handig.

Jij: Kan het bij jou?

Mike: Nee ook niet. Zullen we afspreken bij de brug? Je weet wel, die ene bij school.

Jij: Is goed, hoelaat?

Mike: 8 uur. Zie je daar <3

Jij: See you x.

Ik druk mijn computer uit en ren naar de woonkamer. 'Mam, Pap, mag ik vanavond nog even naar Eliv?' Ze kijken elkaar aan. Morgen is het vrijdag en ben ik laat in, dus niet dat ik vet vroeg op bed moet ofzo. 'Waar woont ze dan?' vraagt mijn vader. 'In Soest. Dus ik loop er heen.' 'Is goed, maar je bent 10 uur thuis.' zegt mijn moeder. '10 uur? Maar ik ben pas half 1 in morgen. Please mag het iets langer?' 'Half 11. Niet later.' zegt mijn vader. Ik glimlach en geef ze een knuffel. 'Tot vanavond!'

Skye POV.

Ik loop rustig naar het bruggetje bij school, ik ben toch veel te vroeg. Het is kwart voor 8 als ik daar aan kom. Ik zie iemand me tegemoet lopen, met een zwarte blazer aan. Ik krijg een lach op mijn gezicht. Hij komt dichterbij. Ineens verdwijnt mijn lach. Het is Mike tóch niet. Ik wacht nog iets langer op Mike. 

Om precies 8 uur komt er iemand om het hoekje lopen. 'Hey Skye.' hoor ik een bekende stem. Ik glimlach. 'Hey.' zeg ik smooth terug. We gaan een eindje wandelen en hebben een goed gesprek. Het begint schemerig te worden, maar het is nog lekker warm buiten. Mijn armen zwaaien bij elke stap langs mijn lichaam. Opeens voel ik mijn hand tegen die van Mike aankomen. Ik kijk hem kort aan maar dan draai ik mijn hoofd verlegen weg. Zachte vingers raken opnieuw mijn hand, maar nu langer. Ik kijk naar onze handen, die langzaam over elkaar heen glijden. Het voelt fijn. Het is een soort tintelend en warm gevoel. Zijn vingers vouwen zich in de mijne en voordat ik het weet, hebben we elkaars handen vast. Met zijn duim veegt hij zachtjes over mijn handpalm. 'Skye?' vraagt Mike zacht. Hij stopt met lopen en laat mij hem aankijken. 'Hm?' antwoord ik, verzonken in het moment. 'Ik wilde je wat vragen.' Ik kijk hem glunderend aan. Wil die vaker met me afspreken? Of juist niet. Gaat ie zeggen dat hij me leuk vind? Of wil die juist helemaal niks meer met me? Mijn gedachten slaan op hol. Ze worden weer rustig, als hij zijn hand op mijn wang plaatst. 'Ik vind je best leuk, en wil graag met je naar het kerstgala.' begint hij. 'Wil je mijn date zijn?' vraagt hij dan. OMG JAAA NATUURLIJK! schreeuw ik, maar gelukkig alleen in mijn gedachten. Ik knik voorzichtig. 'Graag.' zeg ik blij. Met zijn duim aait hij over mijn wang. Onze hoofden komen steeds dichterbij elkaar. Ik zie hem zijn ogen sluiten en raak voor een moment even in paniek. Gaat het hier gebeuren? In het park naast het klotsende water tegen de kant en de vrolijke eendjes die schooien om stukjes brood. Zijn tedere lippen raken die van mij en het voelt heel zacht en warm aan. Mijn buik slaat op hol en ik voel allerlei dingen die ik nooit eerder heb gevoeld. Hij laat de kus los, maar zet dan weer een nieuw kusje op mijn lippen. Ik ga er in mee en zoen hem ook. Ik voel dat hij zijn mond opent en zachtjes zijn tong over mijn lippen streelt. Ik heb geen idee wat ik moet doen, maar alles gaat vanzelf. Ik open langzaam mijn mond en hij neemt de leiding. Onze tongen ontmoeten elkaar en spelen een vurig spelletje. Wanneer ik geen adem meer krijg, laat ik langzaam los. Hij laat ook los en we kijken elkaar in de ogen aan. 'SKYE.' Schreeuwt een stem achter me. Ik spring op van de schrik en Mike kijkt ook om zich heen. Ik kijk snel op mijn horloge. 11 uur. Kut. Ik had al een half uur thuis moeten zijn. 'Stap in.' Het is een witte VW, die aan de stoep geparkeerd staat. Ik weet maar al te goed van wie die auto is. 'Zal ik je thuisbrengen?' vraagt Mike, die sceptisch naar de witte auto kijkt. 'Nee, het is oke, ik ken hem. Het is een vriend van mijn vader.' zeg ik. Hij knikt. 'Tot morgen.' zeg ik. 'Tot morgen.' antwoord hij. Wanneer ik me omdraai om weg te lopen, pakt Mike me bij mijn arm vast. Hij drukt een kus op mijn lippen. 'Sorry, laatste.' zegt hij en dan loopt hij weg. Starend naar hoe Mike weg loopt, dwaal ik naar de auto. 'Noël, wat doe jij hier.' vraag ik boos. Hij heeft nu mijn eerste kus moeten zien, terwijl ik altijd een crush had op hem. Niet dat dat ooit iets had kunnen worden, 19 jaar verschil is nogal veel. 'Je vader vertrouwde het niet helemaal.' Is het enige wat hij zegt. 'Nou lekker' denk ik. 'Ik zal hem maar de waarheid vertellen Skye, dat is altijd beter dan iets verzwijgen.' zegt Noël. 'En waarom zou je hierover liegen?' vraagt hij dan. Ik haal mijn schouders op. 'Niet dat dat mijn bedoeling was, ik wilde alleen zelf eerst even kijken wat ik ervan vond.' zeg ik zacht. Noël knikt. Onderweg naar mijn huis is het muisstil in de auto. Een beetje ongemakkelijk, omdat Noël en ik altijd goed kunnen praten samen. Gelukkig duurt de rit maar 5 minuten. Noël parkeert de auto en we stappen allebei uit. 

Ik bel aan. Mijn vader doet de deur open. Hij wijst naar de keuken. Ik zucht en ga aan de keukentafel zitten. Mijn moeder zit daar ook al. Ik hoor mijn vader gedag zeggen tegen Noël. 'Doei Skye!' roept Noël door de gang. 'Doei!' roep ik terug. De deur sluit en ook mijn vader komt aan de eettafel zitten. 'Skye, wil je ons...' 'Ik was met Mike.' onderbreek ik hem. Mijn ouders zijn stil. 'Ik wil jullie wel alles vertellen.' ga ik verder. Ze knikken allebei. Ik vertel ze over Mike en onze situatie. Zelf weet ik namelijk ook nog niet wat we nou zijn, maar het gaat de goede kant op. 'En ik ga met hem naar het kerstgala, daar heeft hij me vanavond voor gevraagd.' zeg ik enthousiast. Mijn ouders zijn blij. Ze vinden het niet erg dat ik een jongen heb ontmoet. Alleen wel dat ik er zo mysterieus over deed. 'Maar hoe wisten jullie dat ik niet naar Eliv ging?' vraag ik verbaasd, als dat onderwerp ineens in mijn hoofd schiet. Mijn ouders kijken elkaar eerst even aan. Dan begint mijn moeder alles uit te leggen. Over hoe ze het boekje heeft gelezen en de chat van mij en Mike. Nu alle waarheid eruit is, voelt het wel beter. 'Wil je nooit meer ergens naartoe gaan zonder het te zeggen?' vraagt mijn vader serieus. Ik knik. Ik heb mijn lesje wel geleerd. Het is natuurlijk heel gevaarlijk om ergens te zijn, terwijl niemand weet waar je bent.