TUTULMA

1. Bölüm: Tutulma

Pencereden içeri giren güneş ısığıyla gözlerimi araladım. Kalkmak için doğruldum. Dolabına doğru yürüdüğüm sıra dışarıdan bir ses yükseldi. Reklefle başım pencereye döndü. Pencereye doğru yaklaştım ve dışarıya bakındım.

Kimse yoktu. Umursamazca önüme döndüm. Geri dolabıma yürüdüm ve içinden birkaç parça kıyafet alıp giyindim. Dolap kapağını sertçe kapattım.

Telefonumun aniden çaldı, telefonu elime aldım ve kulağıma götürdüm. "Neden hâlâ burada değilsin?" diye bağırdı gür sesliyle. Telefonu kulağımdan ayırdım ve saate baktım. Geç kalmıştım.

"Kovulmak mı istiyorsun?" dedi telefondaki ses. Telefonumu kulağıma geri götürdüm. "Çıkmak üzereydim."

"Acele et," dedi ve telefon kapanma sesi geldi. Daha geri cevap veremeden kapanmasıyla dişlerimi sıktım. Hızlıca çantamı elime aldığım gibi kapıdan çıktım.

Gözlerim şaşkınlıkla açıldı ve etrafta gezindi. Burada ne olmuştu? Her taraf dağılmış ve bazı kümesler kanla kaplanmıştı. Adımlarım hızla kenarda konuşan kasabadakilerin yanında ulaştı.

"Ne oldu?" dedim aceleyle. Üç tane kız vardı, hepsi birbirine baktı. Başımı salladım ve yanlarından ayrıldım. Bu kasabada çok sevilen biri değildim.

Polis arabası kenarda gözüme çarptı. Polis'in yanına ulaştım ve başını tuttuğu dosyadan kaldırıp bana baktı. "Sorun nedir?"

"Burada ne olduğu," dedim hızlıca. Etrafa bakındı ve geri gözleri beni buldu. "Saldırı. Bir kurt saldırısı olduğunu düşünüyoruz."

Arkamı döndüm tarar gibi her tarafı inceledim. Bir şey saldırmıştı... Bazı evlerin duvarlarında kan lekeleri vardı. Kolumdaki saate baktım, kovulmak mı istiyordum?

🐺

Dönüşümde her taraf karanlıktı. Mesaim geç kaldığım için uzamıştı. Bıkkınlıkla yolda yürümeye devam ederken önümden hızlıca bir şey geçti. Baygın gözlerim bir anda açıldı ve diğer tarafa baktım. Bir şey yoktu. Yorgunluktan halisyünasyon görmeye başlamıştım.

Adımlarım hızlandı sanki bir kimsenin evi yanıyorduda o yetişmeye çalışıyor gibiydim. Aceleyle evin kapısına ulaştığımda çantamdan çıkardığım anahtarla açtım. Kendimi içeri atınca derin bir nefes verdim. Arkamdan kapıyı kilitledim.

Çantamı koltuğa bıraktığımda zihnim bulanıklaşmaya başladı. Gözlerim karşımdaki aynayı buldu.

Bir kurta dönüşmüştüm

Korkuyla geriye bir adım attım. Penceresen içeriye sızan Ay'ın ışığı üstüme vuruyordu. Kapı aralıktı. Ne yapmam gerekiyordu? Kaçmalı mıydım?

Çünkü kasabalılar bir kurt arıyordu. Kasabalılar duyarsa kendi sonum olabilirdi. Aralık olan balkondan çıktım. Bir süre ormanda gezindim. Yeniden insan formuma geçesey kadar ormanda gözden uzakta olmaydı. Bir ağacın arkasında durdum ve oraya çöktüm.

Uyumak için gözlerimi kapattım. Silah sesleriyle gözlerim açıldı. Korkuyla ayağa kalktım ve bedenime dokundum. İnsan formuma geri dönmüştüm.