1 YIL SONRA / 16 NİSAN 2022
"Ada, gelmiyor musun?" Gözlerimi güç bela çektim ve karşımdaki sarışın kızıma döndüm.
"Geliyorum!" Gözlerimi çektim ve derin bir nefes aldım. Ardından sarışınımın boynuna kolumu doladım. Bu hareketime gülümsemeyle karşılık verince bende ister istemez gülümsedim.
Okulun önüne gelmiştik. Tam karşımda Kuzey'i görünce sırıtmamak için dudaklarımı kemirdim. O da bize doğru geliyordu. Daha doğrusu bana.
"Günaydın sevgilim." Eda, hafifçe sırıtarak bana kaş göz yapıp ortadan toz oldu. Bunu nasıl yaptığını hala anlamış değildim.
"Günaydın." Deyip yavaşça yanağına eğilip bir öpücük bıraktım.
İkimizde gülümsüyorduk. Kolunu omzuma attı. Öyle bir süre sessizce yürüdük.
Bu sessizliğim bomboş geçen bir yılım içindi.
Bu sessizliğim dudaklarımdan dökülemeyen çığlıklar, gözlerimden usul usul akamayan gözyaşlarımaydı.
"Bir şey söylemeyecek misin?" Ona dönüp buruk bir tebessümle baktım.
"Biliyorsun ki hala iyi değilim, hala iyileşmiş sayılmam." Bu sözlerimle derince bir sessizliğe daha giriş yaptık.
Sonra cesaret edip konuşma çabalarına giriştim.
"Ama deniyorum, inan bana sevgilim deniyorum." Gözlerinin tam içine bakarak konuşuyordum.
"Ben sana hep inandım Ada, aşkımız için çok çabaladığını görebiliyorum." Çabalıyordum, güçlü kalmaya çalışıyordum. Bundan önceki hayatımı, annemi düşünmemeye çalışıyordum ama olmuyordu işte. İçimde susmak bilmeyen bir kasırga vardı.
"İnan bana bende seni anlamak için elimden geleni yapıyorum." Gözlerini gözlerime kitlemişti. Bu beni biraz ürkütüyordu. Ürktüğümü anlamış olacak ki gözlerini gözlerimden çekti.
"Görebiliyorum." Söyleyebildiğim tek kelime buydu.
Bir zil sesiyle konuşmamız sonlanmıştı. İkimizde sınıfımızın yolunu tuttuk. Bir yandan bana baktığını hissediyordum. Bende ona bakıyordum.
Böyle olacak mıydı? Biz böyle sevebilecek miydik birbirimizi? Beni her şeyimle kabullenecek miydi? Geçen bir yılın ardından beni bırakıp gidecek miydi?
Bu düşüncelerim, içime endişe tohumları ekmeye yetti.
Çok seviyordum ya da öyle zannetmek istiyordum.
Bu düşünceleri bir süre susturup dersi odaklanmayı denedim.
🤍
"Bugün bir yerlere akalım mı? Sen ne dersin Ada?" Ömer birden beklemediğim bir bir soruyu bana yönelttiğinde gözlerimi sabitlediğim yerden kaçırıp ona döndüm.
"Efendim?"
"Diyorum ki Ada bizi dinliyor mu yoksa bizimle dalga mı geçiyor?" Onun söylediği ya da düşündüğü şeyler pekte umurumda değildi açıkçası. Bakışlarım Ömer'den Kuzey'e kayınca dudaklarını araladığını gördüm.
"Gideriz." Tek bir kelime söylemişti. Bu sabah tadını çok fena kaçırmıştım. Gönlünü almak için oturduğum yerden kalkıp yanına gittim.
"Çok mu sıktım canını?" Benden beklenmedik bir hamle olduğu için ilk dakikalar suratıma anlamıyormuş gibi baktı.
"Seninle alakası yo-" O sözünü bitiremeden ben söze girdim.
"Beni kırmamak için yalan söylemenden nefret ediyorum." Suratında buruk bir gülümseme peyda oldu. Kulağına yavaşça eğildim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAHTE GÜVERCİN
RomanceSaflığın vücut bulmuş hali karanfilin beyazı... İnsan unutur mu hiç sevdalandığı insanı? Ben unutmuştum. İnsan hiç unutur mu onu doğurup, büyüten anneyi, üzüldüğünde yanından eksilmediği, onu güldürmek için sürekli çırpındığı, tek bir gözyaşıyla Dün...
