Yıldızların Aşkı

✨1BÖLÜM✨

Selamlar yeni hikayeme hoşgeldiniz🍀. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen✨

🖤✨

İnsanlar hep düzenli bir hayatı olsun isterler. Sessiz, huzurlu, sakin ama çoğu zaman hayat bize istediğimizi vermez ve biz hayatın bize sunduğu kuralla yaşarız. Yada kendimizi kandırırız... Mutlu ve düzenli hayatımız olduğunu sanarız ama gerçekte biz bir savaşın içindeyiz ve bu savaş benim doğduğum günden var. 28yıldır oynadığım bahçe, yaşadığım ev. Benim 28yıldır ailemle yaşadığım doğduğum büyüdüğüm evin aslında heryerinde kanlar varmış. Havuzumuza bile kanlar bulaşmış ama ben o havuzda arkadaşlarımla oynamışdım.

İnsanlar yıldız kaydığında dilek tutar ama ben dilek tutamam ki. Çünki ne malum o yıldızın beni kaydırmayacağı... Belki o yıldız bazı insanlar için başlangıç değilde sondur. Bunu hiç birimiz bilemeyiz.

2YIL ÖNCE

Aynanın karşısında kendime bakıyordum. Bu gün annemin hastanesinin 20yıldönümü var ve bende o hastanenin cerrahı olduğum için katılmalıyım. Kendime son kez baktım siyah askılı düz elbise giymiştim. Siyah saçlarımı dağınık topuz yapmıştım. Çantamı alarak odadan çıktım.

Merdivenleri inerken annemin sesini duyuyordum. Salona geldiğimde babam koltukta oturmuş rahat şekilde sigarasını içiyordu annemse heyecandan volta atıyordu. Beyaz ceket elbise giymişti sarı saçlarını açık bırakmıştı. Hiç biri beni fark etmezken kendimi belli etmek adına yalandan öksürdüm.

"Ay kızım nerde kaldın ya bayılacaktım şimdi" babam ayağa kalkıp yanımıza geldi. "Çok güzel olmuş benim prensesim" Saçıma minik öpücük bıraktı. Annem kendinden gururlu şekilde "Eh tabii ben doğurdum onu o yüzdendir o" Babamla ikimiz güldük annem bozulmuş gibi yaptı. "Tamam tamam döndükten sonra konuşuruz hadi gidelim hayatım zaten şu kravatı da taktırdın bana" Babam bezgin şekilde konuştu.

Evden çıktıktan sonra hava soğumuştu tabii 1kasımdı bende yanıma hiç bir şey almamıştım. "Kızım sen üşümüyormusun" Burnuma kadar donmuştum. "Babacım şimdi arabaya binicez sorun yok" Hızlı adımlarla arabaya doğru yaklaştık şoför kapıyı açmak yerine bagajı açtı ve içinden mont çıkardı. Monta bakıp gülümsedim babama doğru baktım bana bakıp göz kırptı. Montu alıp giyindim ve arabaya bindim.

Ben ve annem arkada babam önde oturmuştu. Arabada sanki ölüm sessizliği vardı. Babam arka tarafa döndü. "Alyacım birtanem lütfen sakin ol ilk defa davete katılmıyorsunki" Babam annemi sakinleştirmek istiyordu ama nafile. "Çelebi bu öyle küçük bir şey değil Hastanemin 20yıldönümü" Babam gözucuyla bana baktı sonra anneme döndü. "Ulan 28yıldır evliyiz bize bile böyle yapmadın be" Gülmemek için yanaklarımı ısırdım. Annem bana baktıktan sonra. "Çelebi sen cansızmısın niye hastaneyle kendini bir tutuyorsun" Babamın bir anda yüz ifadesi değişti kendimi tutamayıp güldüm.

1saat sonra araba lüks otelin yanında durdu. Şoför arabanın kapısı açtı ve arabadan indim arabadayken montumu çıkarmıştım ve şimdi yine üşüyordum. Annemle babam indikten sonra annem babamın koluna girdi bende babam tarafa gittim ve birlikte merdivenleri çıktık. Otelin giriş kapısında onlarca gazeteci vardı hepsi bir bir soru soruyordu ama biz hiç bir soruya cevap vermeden içeriye girdik.

İçerisi çok lüks olmuştu ve herkes çok lüks giymişti. İçeriye doğru yürüdük ve annemin en yakın arkadaşı Filiz teyzenin yanına doğru gittik. Filiz hala bizi gördüğünde gülümsedi. "Naber Alyacım, nasılsın Dilek" Gülümsedim "İyiyim Filiz teyze" Annemle Filiz teyzeden uzaklaşarak kendime içki aldım bir yudum aldım. Böyle davetlere katıldığım ilk defa değildi ama bu defa çok gerginim nedensizce.