YOXLA VAR ARASINDA

Yoxla var arasýnda

Gördüyü qarýþýq yuxudan bir de içindeki aclýq hissi ile oyandý Cavid.Anasýný oyatmaq istemedi,Metbexe keçib,kimseni narahat etmeden bir þey tapýb yemek üçün soyuducunun qapýsýn açdý.Boyu yetiþe bildiyi qeder soyuducunun içine baxdý.Göre bildiyi yerde ancaq biþirilmesi lazýn olan çýy toyuq var idi.Ayaq barmaqlarýnýn üstüne qalxaraq o kiçik boyunu bir az uzatmaq istedi. Orda boþqabda pendiri gördü.Bu onun iþine yaraya bilerdi.Heç ne tapmasa bele pendir çörek onu sabaha qeder tox tutardý.Amma istediyini ala bilmesi üçün boyu yene kiçik idi.Arxasýna dönüb bir stul çekdi.Soyuducunun önüne qoyub üstüne çýxdý. Elinden yere düþen boþqabýn qýrýlma sesine anasý ve atasý oyandý. Daha yeni yuxuya keçmiþdiler.Sabah Cavidin 8 yaþý olacaqdý.Gün boyu hazýrlýq görüb yorulub yatmýþdýlar.Her ikisi de,tez ses gelen terefe qaçdýlar.Metbexin qapýsýna çatanda sanki evi karton kutu kimi tersine çevirdiler.Dehþetli sesden þoka düþen Sabirle Kemale yere yýxýldýlar.Üstlerine tökülen qab qýrýqlarýndan qorunmaq üçün ellerini baþlarýnýn üstüne tutdular.Ardýnca onlara teref sürüklenen stol,stul,diger ev eþyalarý onlarý divara sýxýþdýrdý.Zelzele olduðunu anlayan aile Cavid deye baðýrmaða baþladý.Soyuducu aþmýþ,feqet Cavidin soyuducu önüne qoyduðu stula söykenmiþdi.Cavid bütün bu olanlarýn ne olduðunu anlamaða fürset tapmadan huþsuz halda stulla soyuducu arasýnda yere yýxýlmýþdý.Anasýnýn,atasýnýn sesini eþitmesi de tebii ki mümkün deyildi.Cavidden cavab gelmeyince heyatdaký tek övladlarýný itirdiklerine çox qorxdular.Sadece baþlarýný terpede bildikleri bir küncde metbek masasýnýn altýnda yan yana Allaha dua edirdiler.Ayaqlarýnýn üstüne düþen çox þey vardý.Altýndan çýxmalarý mümkün deyildi.Sabir Kemalenin elini tutub teskinlik verirdi.

-Qorxma,Allah böyükdü bizi qurtaracaqlar.Ümidini üzme deyirdi.

-Oðlumuz cavab vermir,ona nese olub.

Eyni anda durmada hem Cavidi çaðýrýr,hemde seslerini eþittire bilmek üçün etrafa seslenirdiler.Her þey o qeder ani olmuþdu ki,ne olduðunu anlamarý ile olduqlarý yere sýxýþýb qalmalarý bir olmuþdu.Cemi 6,7 saniye çeken bu zelzele bu qeder daðýntýya sebeb olursa,göresen daha uzun çeken neler eder deye düþündüler.Aðlamaðýn bir iþe yaramayacaðýný anlayan cütlük dua etmeye baþladýlar.Olduqlarý yerde oksigen tükenirdi.Özlerin ele almalarý lazým idi.Ýndi aðlamaq yox dua zamaný idi.Çünki onlarý bu daðýntýlar altýndan ancaq Allah qurtara bilerdi.Zil qaranlýqda göz gözü görmürdü.Sadece bir birinin ellerini tutduðunu ne nefeslerini hiss edirdiler.Aradan az bir zaman keçmiþdi bina yeniden silkelenmeye baþladý.Bu defe daha az sürdü,ancaq ayaqlarýný divara sýxan ne idise, evvelki kimi rahatsýz etmirdi onlarý.Artýq ayaqlarýný terpede bilirdiler.Toz -duman da bayaqký kimi deyildi.Sanki bir yer tapýb çýxmýþdý.Sabir yeniden kömeye çaðýrmaða baþladý.Seslerini eþitdire bilse qurtulacaqlardý.Ancaq ne ses vardý,ne de yardýma gelen.Göresen daðýntý þiddeti ne qederdi,heç mi qurtulan yoxdu deyib ümidin itirmeye baþladý yavaþ-yavaþ.Amma Kemale anlamasýn deye biruze vermedi.

-Bir azdan kömeye gelerler,Bütün þeher bizim kimi deyil ki,yeqin ki daha yaxþý halda olanlar var deyib Kemaleye tesell verdi.

Kemale ise sesine ses vermeyen oðlundan artýq elini üzmüþ,üstelik özlerinin burdan sað çýxmalarýna da ümidini itirmiþdi.Sadece içinde son anlarýný saymaða baþlamýþdý.

Çox keçmeden sesler eþidilmeye baþladý.Kemale ümidinin bitdiyi anda yardýma gelenlere sesini duyurmaq üçün yeniden

-Kömek edin,biz burdayýq deye seslenmeye baþladý.

Binanýn çöl terefinde iþ maþýnlarýnýn ve insan ayaqlarýnýn sesi gelirdi.Demek insanlara yaxýnýq,az daha yüksekden seslensek eþidecekler deyib ses-sese verdiler.

Beli onlar seslerini eþitdire bilmiþdiler.Onara uzanan eller artýq onlarýn eline toxuna bilirdi.Üzlerine salýnan iþýq son 4 saatdýr düþdükleri zülmetin son nöqtesi idi.

Kimse onlarýn ,bu qeder dehþetli daðýntýlar arasýndan salamat çýxarýldýqlarýna inanmadý.Zelzelenin onlarýn üstüne itelediyi masa canlarýný qurtarmýþdý.Kemale etrafdaký insanlara üzünü tutub ,

-Oðlum orda,onu da qurtarýn deye yalvardý.Sabirin bedeninin bir çox yerinde qýrýqlar var idi.Onu tecili olaraq xeste çadýrlarýna götürdüler.Kemale ise çýxarýldýðý yerden ayrýlmadan ,oðlundan gelecek xeberi gözlemeye baþladý.

Cavid özüne gelende gözünün önünde soyuducunun zeif iþýðý, bir de o dehþetli an var idi.Kino lenti kimi döne-döne tekrarlanan o an.Ne olduðunu anlaq üçün çox kiçikdi.Bu az heyatýnda gördüyü-yaþadýðý ilk zelzele idi.Anasýný seslemeye baþladý.Kimse yox idi.O zeif sesiyle kime eþitdire bilerdi ki sesini?!Üstelik öz sesini bele eþitmirdi.Qorxudan ya da yýxýlarken aldýðý zerbeden olmali idi..

Sabaha qeder durmadan daðýntýlarý temizlemeye davam etdiler.Ölü sayý durmadan artýrdý.Yaralýlara ve qurtarma iþlerine kömek üçün etraf þeherlerden insanlar gelmeye baþlamýþdý.Ýnsanlarýn sayý artýqca Kemalenin ümidi de artýrdý.Ezilmiþ ayaðýnýn acýsý da,bir anda daðýlan yuvasý da, yan çadýrda yataðýndan terpene bilmeyen ömür yoldaþý da,Cavidi bir an unutdura bilmirdi.Gah aðlayýr,gah da dua edir gah da þükr edirdi.

Güneþin ilk iþýqlarý, gece baþ veren felaketin dehþetini ortaya serirdi. Etrafda zerer görmeyen bina qalmamýþdý.Her binanýn yerinde ve yaxýnýnda qurtarma iþleri gedirdi.Feqet en çox daðýlan onlarýn binasý idi. Axþama qeder eyni qayda ile davam etdiler..Ancaq Cavidin ne ölüsüne ne de dirisine rast gelmediler.

Cavid qorxudan iki ayaðýný sinesine sýxýb soyuducunun altýnda oturmuþdu.Aðlayýrdý amma öz sesini eþitmirdi.Bunun vahimesi qorxusunu daha da artýrýrdý.Boyu yetmediyi üçün getirdiyi stul onun heyatýný indilik qurtarmýþdý.Bu veziyetde ne qeder tab getirecekdi özü de bilmirdi.Üzerine aþasaydý, o soyuducunun altýndan sað çýxmasý mümkün deyildi. Ýçini gemiren aclýða daha döze bilmirdi.Çox da yemek seçimi olmayan Cavidin saðýna-soluna baxdý. Sadece toyuq var idi.Bir stulun arasýnda qaldýðý bir durumda baþqa þansý da yox idi.Çiy toyuqdan eli ile tikeler qoparmaða baþladý.Medesi bulana-bulana 3-4 tike uda bildi ancaq.Medesine düþen tikeler aclýq hissini azaltdý.Cavid öz doðum günün bele xeyal etmemiþdi.Get-gede azalan soyuducunun zeif iþýðýnda, çiy toyuq yeyeceyi aðlýna da gelmezdi.Onu yuxu aparýrdý.Uyuþmasýn deye ireli-geri hereket etdirmek istedi ayaðýný.Ancaq onun ayaq boyu qeder yer yox idi.Cavid yarý ac,yarý tox yuxuya getdi.Düþdüyü bu sessiz,qorxu dolu dünyadan onu sesli dünyaya aparan röyalar,qurtarýlmaðý gözlemek üçün tek teselli idi.

Kemale axsaya-axsaya xeste çadýrlarý ile uçmuþ evleri arasýnda gedib gelirdi.Zaman uzandýqca Cavidin sað qurtarýlacaðýna ümid de azalýrdý.Onun bu kiçik canýyla,daðýntýlarýn altýnda hansý halda olduðunu düþünen anasý oðlunu ancaq Allahdan isteyirdi..

Ýþ maþýnlarýndan biri böyük beton parçasýný qaldýrdý.Kemalenin dünenden beri aðlayaraq niþan verdiyi soyuducu göründü.Etrafa sakitlik çökdü.Soyuducunu qaldýrýb çoxlarýnýn yaþadýðýna ümidi olmayan Cavidi hereketsiz halda tapdýlar.Üzü-gözü,üstü-baþý toz içinde dizlerine sarýlýb oturulu halda yuxuya dalmýþ Cavidi ellerinde kenara çýxartdýlar.Kemale oðluna teref qaçdý.Hamý kimi o da onun cansýz bedeni ile qarþýlaþacaðýný düþünürdü.Gözüne salýnan iþýqla gözlerini qýrpmaða ,terpenmeye baþlayan Cavid yuxu gördüyünü sanýrdý.Heç ne eþitmediyi üçün etrafýnda sadece aðýzlarýný açýb-yuman tanýmadýðý adamlar var idi .Qarþýsýnda anasýný görünce qurtarýldýðýný anladý.Kemale oðluna sarýldý.Elleri ile oðlunun üzünün tozunu silib yara alýb almadýðýna baxdý.Eþitmesini saymasa her þey normal idi.Oðlunu canlý tapdýðý üçün,onun eþitmemesi bele onu qorxutmurdu.Teki oðlu yaþasýn,onun da çaresi tapýlardý.

Sabah açýlýrdý..Birlikde qeyd edecekleri yeni doðum günleri vardý artýq her üçünün..Cavidin qurtarýldýðý gün.Eger Cavid gece oyanmasa ve her kesi oyandýrmasaydý belkede ne özü,ne de ata anasý sað qurtula bilmezdi o zelzeleden.Onlar Cavidin,Cavid de onlarýn yaþamasýna sebeb olmuþdu.Cavid ve ailesi o geceki yoxla var arasýndaký gerçeyi ve yaþayacaqlarý her anýn nece deyerli olduðunu heç vaxt unutmayacaqlardý...