Chase or Be Chased

chapter 5

"Excuse me, sir" napalingon ang teacher na nagdidiscuss ng lecture namin sa pinsan kong si Chain. Ang ibang namang babae ay nagpacute at paimpit na tumili.

Tinignan ko lang si kuya na kinausap ang guro na tumango lang kay kuya at nilingon ako.

"Ms. Imperial you are excused for today" tumango lang ako kahit na nagtataka.

Nilingon ako ni Yanie na nagtataka rin. Nagkibit balikat lang ako dahil hindi ko rin alam ang nangyayari. I'll just ask kuya when I get out.

Nilingon ko si Chase na suminghap, tinitignan ako na nakakunot ang noo. Hindi ko nalang pinansin at dumiretso sa kay Sir Montenegro para magpaumanhin bago ko sinalubong si kuya Chain sa labas.

"Anong Meron, kuya? " sana naman importante ito. Ayokong masayang ang grades dahil dito.

"Your mom's back" aniya.oh! Important nga. But why is she here?.

Habang seryosong naktingin sa nilalakaran niya. May ibang nakakasalubong namin na nililingon kaming dalawa. Mga mapanuring mata ang itinatapon sa amin. I know what they're thinking. Maybe, Hindi pa nila alam na pinsan ko si sina Jen at kuya Chain.

Parang wala lang kay kuya ang atensyon na natatanggap niya, samantalang ako ay hindi komportable sa binibigay na atensyon ng mga tao habang naglalakad sa kami hallway.

"Don't mind them" aniya na parang alam ang iniisip ko. Tumango lang ako bilang tugon. Siguro, Sanay na si kuya sa atensyong nakukuha, kahit di pa siya magpapansin. Sa simpleng paglalakad niya ay napapalingon na agad niya ang mga tao.

Natanaw ko sa labas ng gate ang Mercedes Benz ba naghihuntay.  alam kong sa amin. 'So, nandito na talaga si mom' I thought to myself.

Thinking na hindi kami okay ni mom. Dahil sa biglaang pag-alis ko sa Manila.
She asked me a lot of times, kung bakit gusto ko'ng bumalik sa Davao at magaral nalang dito, when alam naman nating lahat na mas maganda ang foundation ng mga Universities sa Manila kesa dito. Which I never answered. She even told me not to come back in Manila kahit na magsisi ako,cause she won't ever welcome me. That's her pride talking. And she does what she says. A woman of her words.

She never knew that I had a boyfriend. Because if she knew matagal na akong pinatapon dito sa Davao. And now, how ironic. Dahil ako na Mismo ang nagtapon sa sarili ko dito. Pero hindi ako nagsisisi. I felt at peace here. This place is way better than in Manila. In my own opinion.

Pumasok na kami sa sasakyan. Binati kami ng driver namin na si Manong Cardo. Matagal na siyang nagtatrabaho sa amin.

"Good morning po Ma'am krystah at sir Deschain" aniya at bahagyang yumuko. Napasimangot ako, masyadong formal ang pag greet niya sa amin.

"Manong! Masyado po kayong pormal. Schae at Chain nalang po. " at nginitian siya.

"Pero Ma'am-"

"Manong please, kahit hindi lang sa harap ni mommy. Kayo po ang dapat na nirerespeto namin dahil kayo ang nakatatanda. Kahit na sabihin nating nagtatrabaho ka sa amin." sabi ko, nginitian ko siya bago tuluyang pumasok sa passengers seat katabi ni kuya.

Nilingon ko si kuya Chain na seryoso pa rin ang mukha. Hindi naman siya makulit na tipo. Pero it feels odd. Na sobrang seryoso niya ngayon.

"Kuya! Are you okay? " nagaalala kong tanong. Tumango lang siya hindi ako nililingon. Nasanay na ako kay kuya na sweet sakin, dahil parang batang kapatid na niya ako, at ako sa kanya. Ganyan lang siya sa akin kapag nag away kami.

"Are you mad at me? " napalingon siya sa akin at bahagyang ngumiti.

"No, baby. Something's just bothering me" aniya at hinalikan ako sa pisngi. Akala ko galit si kuya sakin.