Every second, every hour, every day, I think about him.
Walang araw na hindi ko sya iniisip bago ako matulog at bago ako magising sya ang una at huling nasa iniisip ko. I feel sorry for myself because I don't understand how I can still love a man who has given up on me? hindi ko nga alam kung minahal nya nga talaga ako maybe he liked the idea of falling in love with me, even though he didn't really love me at first. sakit noh? haha
However, I can feel that my moon loves me, siguro nga hindi lang talaga kami sa ngayon. pero kailan pa? kailan ulit ako mag aantay ng pagbabalik nya? paano kung sa pagbabalik nya hindi na sya ang inaantay ko, hindi na sya ang mahal ko? natatakot akong dumating ang araw na iyon. takot na takot ako sa ideyang pagbabalik na sya sa lugar kung saan kami unang nagkita wala na ako doon.
hindi ako sang ayon sa salitang "siguro sa ngayon hayaan muna namin ang isat isa kasi pareho lang kaming mahihirapan, malay mo sa future kami talaga diba?" kasi kung inayawan ka niya sa worst mo, hindi ka niya deserve sa best mo diba?
pero bakit hindi ko kayang panindigan yan? bakit pagdating sayo niel madali ko lang binababa ang pader na harang na matagal kung ginawa para wala nang taong makapasok pa sa buhay ko. ang daya daya mo pero mahal na mahal kita, namimis na kita mahal. kagaya ng palagi kung sinasabi na ang hira hirap mong mahalin, ang sakit sakit mo mahalin.
sana pwede ko ba hilingin na kalimutan ka? kasi ang lungkot na, hirap na hirap na ako.
YOU ARE READING
mi amuleto de la suerte
Não FicçãoThe setting, location, and entire plot of my story are all creations of my own imagination. I apologize in advance for any typing or grammar mistakes. Although I'm not flawless, I promise to do everything in my power to soon enhance my writing abili...
