Merve Hanım ve Melike Hanım'ın yaşadığı tokat olayının üstünden 1-2 gün geçmişti. Merve Hanım sürekli yediği tokatın acısını düşündü lakin içten içe de mutlu oluyordu. O esna da kapı çalmıştı ve kapıyı açmakta biraz gecikmeli davranıyordu. "Kim bu?" diye söylenerek geldi. Kapının deliğinden hiç bakmadan direkt olarak kapıyı açıyordu. Melike Hanım'ı karşısında görünce biraz afalladı ama hemen toparlandı ve bekliyordu:
Melike Hanım: Günaydın.
Merve Hanım: Günaydın.
Melike Hanım: Kaç gün oldu yoktun, merak ettim.
Merve Hanım: Teşekkür ederim, salona doğru geçelim mi?
Melike Hanım: Olur. (Merve Hanım'dan bir makas alıp geçiyor.)
Melike Hanım salona giriyordu. Bir adet üçlü koltuk ve sağ-sol yanında tekli birer koltuk vardı. Üçlü koltuğun tam ortasına geçip oturmuştu ve ayağını hafiften kaldırıp önünde duran sehpaya koymuştu. Siyah, önü kapalı, ince topuklu ve 39 numara ayakkabısı yine muhteşemdi. İçeriye ayakkabısıyla girmişti. Merve Hanım buna sesini dahi çıkartmayınca bu durumu bir fırsata çevirmeyi düşünen Melike Hanım, ona sesleniyordu:
Melike Hanım: Öncelikle gelip otursana, neden dikiliyorsun?
Merve Hanım: Tamam. (Gelip, sağ yanına oturdu.)
Melike Hanım: Benden korktun mu? Birkaç gün oldu ve seni görmedim.
Merve Hanım: Neden korkayım? (Geriye yaslandı, rahatladı.)
Melike Hanım: Bilemiyorum. (Sağ elini kaldırıp, avucunu gösterdi.)
Merve Hanım: O bir kazaydı. (Kahkaha attı.)
Melike Hanım: Peki ya bu nedir? (Kahkaha atarak adeta dalga geçerek karşılık veren Merve Hanım'ın sol yanağına tekrardan bir tokat atmıştı.)
Merve Hanım: Oha, neden vurdun? (Yanağını tuttu.)
Melike Hanım: Oha mı? Bir az daha bu kabalığa devam edersen tekrar tokatımın tadına bakarsın. (Hem sert, hem de gülümseyerek bakmıştı.)
Merve Hanım: Canım yandı? Neden tokat attın anlamadım.
Melike Hanım: Canım istedi. (Güldü.)
Merve Hanım gerçekten neye uğradığına şaşırmış bir şekilde bakarken Melike Hanım'ın ona gülmesine sinir olmuştu. Bundan dolayı da yanak kısmında duran elini bir hamlede kaldırdı ve Melike Hanım'ın sol yanak bölgesine tokat attı. Gülme anında refleks gösteremediği için bu tokata engel olamayan Melike Hanım'da şaşkındı. Üçlü koltuğun diğer tarafına kadar savrulmuştu. Merve Hanım'ın kahkaha sesleri bir anda yükseliyor:
Merve Hanım: Ben olmanın nasıl bir şey olduğunu şimdi anlıyorsun.
Bu olaylar yaşanırken kapı çaldı. Merve Hanım kapıyı açmak için koltuğu terk ederek ayaklandı. Kapıya yönelip açtığında Ceren'i gördü. İş mesaisi bitmişti ve eve döndüğünde annesini bulamamıştı. Kısa siyah bir etek ve beyaz gömleğiyle karşısında duran Ceren'i süzen Merve Hanım'ın dikkat yoğunluğu Ceren'in siyah topuklu ayakkabısının ucunda oluşan tozlu bir bölgeye toplanmıştı. O esnada Melike Hanım salondan kapıya geliyordu. Ceren'i kapıda görünce üzerine çeki düzen vererek kızına doğru bakındı:
Melike Hanım: Sen mi geldin?
Ceren: Kapıda kaldım, evde yoktun.
Melike Hanım: Bizde öyle sohbet ediyorduk vakit nasıl geçti anlamadım. (Kızını da alıp evlerine doğru karşı daireye geçiyorlardı.) Bölüm sonu. ツ
