"tara na" . mahinahon niyang sabi
that was my first time, unlike other woman; except the victims of rape . noon, laman ng pangarap ko yung makasal at maibigay sa taong mahal ko yung buong pagkatao ko . pero hindi na yun mangyayari, lahat kabaligtaran ...
nagbiyahe ako mag-isa pauwi, pinilit kong maglakad ng maayos sa lahat, sobrang sakit ng mga hita ko, pagkauwi ko samen nalaman kong may pasa pala ako . sa pagitan ng hita ko kung saan tumama ang buto ng balakang niya sa bawat pagulos niyang buong pwersa, walang awa, walang pagmamahal . may mangilan-ngilan ding pasa sa balikat at braso ko. ayoko ng iblame pa yung sarili ko. tinago ko sa lahat ang sakit na nararamdaman ko .
1week...
2weeks...
no text, no presence of him .
i feel wasted, at sobrang malungkot ako. lumipas pa ang mga araw ...i didn't even notice na hindi pa ako dinadatnan.
may isa akong classmate na nagpasama saken sa drug store, at sabi niya wag daw akong maingay . bumili siya ng p.t. sabi niya, hindi pa daw siya dinadatnan . naalala kong hindi pa pala ako dinadatnan . nagulat siya dahil bumili din ako . at inamin ko sa kanya lahat .
nagp.t. ako kinaumagahan pagkagising ko, at dahil hindi ko alam kung pano gamitin yun . wala naman akong nakitang guhit kaya dahan-dahan kung ipinasok sa bag ko . pagdating ko sa school, tinanong niya agad ako kung anong kinalabasan . sabi ko wala namang lumalabas na guhit .
"naghintay kaba ng 15mins.?"
"hindi, kailangan ba yun? dinala ko nga eh, tatapon ko mamaya" .
"ano?, patingin nga ako" . binigay ko sa kanya. nakita kong nagulat siya .
"hala!, patay, Jecka positib!" .
"huh?!" inagaw ko sakanya, tapos nakita ko may dalawang guhit na .
"ayan oh!, dalawang guhit, means buntis ka!" .
"pano yan, Jecka?" .
"hindi ko alam" . naiyak talaga ako, hindi ko alam kung anong gagawin ko .
"sabihin mo sa kanya yan!, ang kapal ng mukha niya!" .
"ayaw ko, bahala na siya sa buhay niya!" .
sobrang naistress talaga ako, pakiramdam ko mag-isa lang ako .
isang araw nagyaya ang mga pinsan kong maginuman kami, sumama ako . birthday ng tropa ni pinsan, pumunta kami sa bahay nila . 3shots of tequilla lang ang kinaya ko . nagpalpitate ako at sumakit ang puson ko . humiga lang ako that time, hindi ko alam bakit sobrang sakit ng puson ko. pagkauwi namen sa bahay pumunta agad ako ng cr. nagulat ako sa nakita ko sa underwear ko ...
wala na ang anak ko . :'(
iyak ako ng iyak, hindi ko alam kung bakit? . dahil ba sa stress o sa ininum ko . tinawagan ko agad si classmate . pinagalitan niya ako dahil uminom ako, bawal pala sa buntis ang alak . it was too late, wala na akong magagawa . nagkulong ako sa kwarto, nagmukmok . may mga times na binabangungot ako, naging pabaya ako kaya kinuha sakin ang anak ko .
we'll i saw fireworks from the freeway, and behind closed eyes..... nagriring ang cellphone ko. i thought it was my classmate.
babe calling...
sinagot ko agad ang tawag .
" hello, jeck?" .
"hello"
"kumusta ka?"
"sorry, Jecka" .
"sorry?! naririnig mo ba sarili mo?!" sigaw ko, nagsimula na din akong umiyak
"tinext ako ng mama mo, layuan daw kita Jecka, sorry" . umiyak ako ng umiyak .
"tama na please, wag ka na umiyak" sabi niya pa
"sorry, pwede naman tayung maging magkaibigan diba?"
"di mo naiintindihan" . sagot ko
"buntis ako, iniwan mo ko mag-isa! , nagmukha akong tanga! Kad nagmukha akong kawawa!---" .
"teka!, anong sabi mo uli?"
"buntis ka?! "
"oo--"
"ano?!, pananagutan ko, wag kang mag-alala lala-" .
"pero wala na siya..."
napatigil siya..
"wala?!, anong ginawa mo? pinalaglag mo ?!"
"hindi, hindi ko alam, hindi ko sinasadya" .
"hindi ko alam, bawal pala sa alak"
"ba't hindi mo agad sinabi?" . humina yung boses niya, di ko alam kung umiiyak ba siya .
"pano ko sasabihin?" .
"sorry, Jecka.." .
"tatawagan kita mamaya" .
binaba niya ang tawag .
para saan pa?
tumawag uli siya mayamaya, parang umiyak siya . sorry siya ng sorry .
"isipin mo na lang, angel naten siya . lagi ka niyang babantayan" .
