ထန်းအိမ်တော်မှာ အိုမီဂါ ၇ယောက်ရှိတယ် [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 5

Unicode

ညစာစားအပြီးမှာတော့ လုထန်းထန်းလေးက ကာတွန်းကားခဏလောက်ကြည့်ပြီးမှ အိပ်ယာဝင်သည်။ ကလေးက အိပ်ယာမဝင်ခင် ထန်းယီးယွမ်နဲ့ လုချန်ကို တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ အိပ်ယာဝင်အနမ်းပေးခိုင်းပြန်သည်။

လုချန် သူ့သားနဖူးကိုနမ်းလိုက်စဥ် သူ့နှလုံးသားထဲရှိနေသည့် ဖခင်တစ်ယောက်ရဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေ ယိုဖိတ်အန်ထွက်ကျလာသဖြင့် ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ဖခင်ဖြစ်ရသည့် ပျော်ရွှင်မှုကဘာမှန်း သေချာသိလိုက်ရလေသည်။

စိတ်လှုပ်ရှားမှုအချို့ဖြင့် သူ့သားသူ ကောက်ချီလိုက်ကာ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကလေးအခန်းထဲလိုက်ပို့ပြီး ပုံပြင်စာအုပ်တွေဆွဲထုတ်ရင်း အိပ်ယာဝင်ပုံပြင်တွေကို အာဘောင်အာရင်းသန်သန်ဖြင့် ပြောပြတော့သည်။

လုချန်စိတ်ကူးထဲမှာတော့ ဒီလို သားသားကနားထောင် ဖေဖေကပုံပြင်ပြောပြမယ်ဆိုသည့်မြင်ကွင်းလေးက အရမ်းကိုမှ နှလုံးနင့်ဖွယ်နူးညံ့နွေးထွေးနေပေမဲ့လည်း လုထန်းထန်းမျက်လုံးထဲမှာတော့ ဒီကလေးကလား အိပ်ယာဝင်ပုံပြင်တွေကြားရတိုင်း ငြင်းဆန်လို့မရသည့် စိတ်ပျက်အားငယ်မှုတွေသာ ကြီးစိုးနေလေသည်။ သို့သော် ကလေးက ဘယ်လောက်ပဲ နားမထောင်ချင်တဲ့ရုပ်ကြီးလုပ်ပြပြ လုချန်ရဲ့ဖခင်မေတ္တာတွေ ဖော်ကြူးထုတ်ပြချင်သည့် စိတ်ဆန္ဒကတော့ တစ်စက်ကလေးတောင် ယုတ်လျော့မသွားပါ။

ဖခင်မေတ္တာတွေ ယိုစီးဖိတ်ကျနေသည့် သူ့တာ့ပါးကို လုထန်းထန်း မျက်လုံးလေးပေကလပ်ပေကလပ်ဖြင့်ကြည့်နေမိသည်။ တကယ်တော့ သူ ဒီပုံပြင်တွေကို ဟိုးအရင်ကတည်းက မှတ်မိနေပြီးသားဖြစ်တဲ့အတွက် နားမထောင်ချင်တော့ပါ။ သို့သော် စိတ်လိုလက်ရပြောပြနေသော သူ့တာ့ပါးသူကြည့်ပြီး တဖက်လူ စိတ်ဓာတ်မကျသွားအောင် တိတ်တိတ်လေးငြိမ်ပြီးနားထောင်နေလိုက်မည်ဟုသာ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်တော့သည်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အခုအချိန်မှာ သူ့တာ့ပါးက နေမကောင်းဖြစ်နေတာကြောင့် ရူးကြောင်ကြောင်အမှားတွေလုပ်မိနိုင်တဲ့အတွက် သူတို့သားအဖနှစ်ယောက်လုံး တတ်နိုင်သလောက်သည်းညည်းခံရမည်ဟု ပါးပါးကမှာခဲ့သည်။