" What means *BROTHERS* ? "

Part 1

" Hyung ... မသြား... "
" ခြမ္း ... " သူ႔ေဘးကို ဖန္ခြက္နဲ႔ ပစ္လိုက္ျပီး သူ႔စကားကို ျဖတ္လိုက္တယ္။ သူ႔ေဘးနားမွာ ဖန္ကြဲစ ေတြ ပ်ံ႕က်ဲသြားတယ္။ ၁၀နွစ္သားအရြယ္ ေကာင္ေလး ေတာ္၂ ေၾကာက္သြားရွာတယ္။
" မင္းငါ့ကို ဘာမွ complain တက္စရာမလိုဘူး ငါအားလံုး စီစဥ္ျပီးသားပဲ။ မင္းဘာမွ ပူစရာ မလိုဘူး။ "
" ဒါမဲ႔ Hyung ... ကြ်န္ေတာ္ ... တစ္ေယာက္တည္း ဟိုမွာေလ ... ေၾကာက္တယ္ "
သူ႔ Hyung က သူ႔ ပခံုးနွစ္ဖက္ကို တင္းက်ပ္စြာ စုပ္ကိုင္လိုက္ျပီး အညိႈးၾကီးတဲ႔ မ်က္ဝန္းနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ကာ
" ငါ့ Appa အသက္ဆံုးရံႈးခဲ႔ရတာ မင္းက ေၾကာက္ျပေနေသးတယ္ ဟုတ္လား 'Sehun' ေတာက္... " ဆိုျပီး တြန္းခ်ပလိုက္တယ္။
ေဘးနားမွာ ပ်ံ႕က်ဲေနတဲ႔ ဖန္ကြဲစနဲ႔ Hun ေလး လက္ရွသြားတယ္။ ငိုခ်င္ေပမဲ႔ Hun ေလး ခမ်ာ မငိုရဲဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ေဘးမွာရွိတဲ႔ အိမ္ေတာ္ထိန္းကလည္း ၾကည့္ေနျပီး ဝမ္းနည္းေနရံုမွအပ ဘာမွမတတ္နိုင္ဘူးေလ။ သခင္ၾကီးဆံုးပါးသြားခဲ႔ေတာ့ သားၾကီးျဖစ္သူ သခင္ေလး 'Luhan' က သခင္ၾကီးေနရာမွာ အစားဝင္လာတာေပါ့။
'Sehun' က ခုမွ ၁၀နွစ္သား အရြယ္ေလး
'Luhan' က ၁၈နွစ္
အသက္ကလည္း ကြားျခားေနတာေၾကာင့္ ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္က စိတ္သ ေဘာထားခ်င္း အျမဲကြဲလြဲေနတတ္တယ္။ 'Luhan' က စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္တယ္။ 'Sehun' က ေတာ့ စိတ္ထိခိုက္လြယ္တယ္။ စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္ရ ေအာင္လည္း 'Luhan' ဘဝ ေနာက္ေၾကာင္းက ရွိခဲ႔တာကိုးးး...
ဒီလိုနဲ႔ပဲ 'Sehun' တစ္ေယာက္တည္း America ကို သြားခဲ႔ရတယ္။ 'Luhan Hyung' က အားလံုးစီစဥ္ေပးထားတာေၾကာင့္ ေအး၂ ေဆး၂နဲ႔ ေကာင္း၂မြန္၂ ေနခဲ႔ရတယ္။ ဒါမဲ႔ သူ မ ေပ်ာ္ခဲ႔ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်လိုက္တယ္။
*6 years later ...
'Sehun' Korea ကို ျပန္လာခဲ႔တယ္။ ၆နွစ္လံုး၂ Hyung နဲ႔ ဘာအဆက္အသြယ္မွ မရဘဲ ေနလာခဲ႔ရတယ္။ သူသည္းခံျပီး ေနလာခဲ႔တယ္။ ဒါမဲ႔ သူ႔ Hyung က သူ႔ကို သတၱိ ရွိေစခ်င္တယ္လို႔ သူအျမဲ မွတ္ယူထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ေယာက္တည္း သတၱိရွိ၂နဲ႔ ေနခဲ႔တယ္။ အခုလည္း သတၱိရွိစြာပဲ Hyung ကို အသိမ ေပးဘဲ Korea ကို ျပန္လာခဲ႔တယ္။( ေတာ္ထွာသားရယ္xD)
At *El Dorado* Paradise ^^
" Wow!!! အိမ္ၾကီးက ေျပာင္းလဲ သြားလိုက္တာ ..."
သူ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ေတြးလိုက္မိတာက 'ဒီေလာက္ၾကီးတဲ႔ စံအိမ္ၾကီးထဲမွာ လူဆိုတဲ႔ အရိပ္အ ေယာင္ေတာင္ မျမင္ရပါလား အိမ္ေတာ္ထိန္းေတလည္း တစ္ေယာက္မွ မရွိၾကေတာ့ဘူးထင္တယ္။ Hyung က ေရာ ...'
ေတြးေနတုန္း ဟင္းခ်က္ေဆာင္မွ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ တင္ထားတဲ႔ဗန္းနဲ႔ ထြက္လာတဲ႔ Hyungကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ သူရယ္ခ်င္သြားတယ္။ သူ႔ Hyung က သူထင္ထားတာနဲ႔ တျခားစီပဲေလ။ မ်က္လံုးက ျပဴးလာလိုက္တာ... နားရြက္ကလည္း ကားေန ေသး... ခိခိ ဒါမဲ႔ သူစိတ္ေတာ့ ခုေနေသးတယ္။
ငဆယ္ေလး ေတြးေတာခန္းဝင္ေနတုန္း သူ႔ Hyung အ ေမးေၾကာင့္ လန္႔သြားတယ္။
" ေဟ့ ... မင္းဘယ္သူလဲ ... "
Hyung ရယ္ အသံကလည္း ၾသလာလိုက္တာ
" ေဟ့ ... ေမးေနတယ္ေလ ... အိမ္ထဲ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ ... Password ကို ဘယ္လိုသိလဲ "
" Hyung ရယ္ ေမးလိုက္တာမွ စံုလို႔ ... Password က ခုထိ မ ေျပာင္းထားေသးေတာ့ ဝင္လို႔ ရသြားတာေပါ့လို႔ ဟီးးး... "
" ေနစမ္းပါအံုး ... မင္းက 'Sehun' လား "
" H..Hyung... Hunnie ကို မဆူပါဘူးေနာ္ ... " ခုမွပဲ သူ႔ Hyung စိတ္တိုတတ္တာကို သတိရျပီး ေမးလိုက္တယ္။
" Haha.. Hunnie... ငါက မင္း Hyung မဟုတ္ဘူးကြ " ဆိုျပီး လက္ထဲမွ ဗန္းၾကီးကို ေဘးနားက စားပြဲေသးေလးေပၚခ်ျပီး သူ႔ဆီလာခဲ႔တယ္။
" Nae??? Hyung မဟုတ္ဘူးဆို ဘယ္သူလဲဗ် Hyung က ေရာ ဒီမွာ မ ေနဘူးလား " သူ႔ Hyung ကိုေတာင္ လူမွားျပီး Hyung Hyung နဲ႔ လုပ္ေနေတာ့ ရွက္စရာၾကီးလို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။ (ဟုတ္တာေပါ့ ေခးရယ္ အာ့မွ မရွက္ရင္လည္း နာေနာ္ ဟင္းးးး xD )
" Luhan က ျပန္လာေတာ့မွာပါ ... မင္းလာလည္မယ္ဆိုတာလည္း မသိရပါလား ... "
" အလည္လာတာမဟုတ္ဘူး... အျပီးျပန္လာ တာ "
" ဘယ္လိုဘယ္လို... ေဟ်ာင့္... မင္း Hyung သာသိလို႔က ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္ခိုင္းမွာ ... "
" arrr... Molar... Hyung ကို သတိရတာပဲ သိတယ္ အာ့ေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္လိုက္တာ Hunnie မွန္တာပဲ သိတယ္ "
" ဒီ က ေလးေတာ့လား ... မင္း Hyung က ျပန္လာေတာ့မွာ သူမသိေအာင္ပဲ America ကို ျပန္လိုက္ပါကြာေနာ္ ... "
" ဗ်ာ ... မျပန္နိုင္ဘူူး ... Hyung က မျပန္ခိုင္းေလာက္ပါဘူး ... ၆နွစ္ေတာင္ရွိျပီးဟာကို Hyung လည္း Hunnie ကို သတိရ ေလာက္ေရာေပါ့ "
' ဒီက ေလး ဘာမွ နားမလည္ပဲနဲ႔ ရႈပ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ ... ဟိုတစ္ေယာင္လည္း အဆင္မ ေျပဘူးထင္တယ္ ျပန္လာတာ ေနာက္က်လိုက္တာ ... ' ဟု ေတြးလိုက္တယ္။
" Hunnie... "
" Nae ... Hyung.. အယ္ ဒါနဲ႔ Hyung နာမည္က ??? " ( ခုမွပဲ ေမးေတာ္မူေတာ့တယ္ ငဆယ္ရယ္ )
" ေအာ္. ဟုတ္သား မိတ္ဆက္ရအံုးမယ္ Hyung က 'Park Chan Yeol' ပါ။ 'Luhan' ငယ္သူငယ္ခ်င္း ... ေနအံုး ေပါင္မုန္႔မီးကင္ထားတာ ေမ့လို႔ သြားလုပ္လိုက္အံုးမယ္ ေတာ္ၾကာ မယ္မင္းၾကီးသား ေဒါကီးေနအံုးမယ္ "
' Hyung မွာ chingu ရွိတယ္လို႔လည္း မ ေျပာဖူးပါဘူး ... ဘာလို႔ ဒီ Hyung က ??? ေနာက္ျပီး Hyung အတြက္ သူက ဘာလို႔ လိုက္လုပ္ေပးေနတာလဲ သူက ဒီအိမ္မွာပဲ ေနတာလား ဘာလား ? ' Sehun ေတြးေနခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ထဲ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာခဲ႔တယ္။
' ဒါ Hyung ပဲ ေသခ်ာတယ္ ဟုတ္ပ့ သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့ Yehet!!! ' သူသိပ္ေပ်ာ္သြား တယ္။ ဒါမဲ႔ ဟိုတစ္ေယာက္က ေလးလံတဲ႔ေျခလွမ္းေတနဲ႔ သူ႔ကိုေတာင္ မျမင္ပဲ အိမ္ေပၚထပ္ကို တက္သြားတယ္။ သူပါ ေနာက္က ျဖည္း၂ခ်င္းလိုက္တက္သြားတယ္။ ေပ်ာ္သာေပ်ာ္ေနေပမဲ႔ အတြင္းစိတ္ထဲမွာ သူ႔ Hyung ဆူလိုက္မွာကို အရမ္းေၾကာက္ေနမိတယ္။ 'ဟူးးး... သတၱိရွိစမ္းပါကြာ' သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္သတိ ေပးေနရတယ္။
သူ Hyung ရဲ႕ အခန္းထဲကို ဝင္သြားရမလား မဝင္ရဘူးလား။ Hyung က သူ႔ကို မျမင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ပင္ပန္းေနတာကို သူဝင္သြားရင္ စိတ္ၾကည္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ Hyung စိတ္ကိုလည္း မခန္႔မွန္းတတ္ဘူး။ ဒါမဲ႔ သူ႔ရဲ႕ Hyung ကို ေတြ႔ခ်င္တဲ႔ စိတ္က အ ေတြးအားလံုးကို ဖ်က္လိုက္ျပီး သူ႔လက္က အလို၂ တံခါးဘုကို လွည့္လိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း Hyung ရဲ႕ အခန္းထဲ သတၱိရွိ၂ ေရာက္လာခဲ႔ျပီးေပါ့။
"Chan Yeol ya... အဆင္မ ေျပဘူးကြာ... " Luhan လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ...
Sehun pov --> ' Hyung အသံက သာယာလိုက္တာ '
" မင္းက ဘယ္သူလဲ ... " Sehun လန္႔သြားျပန္တယ္။ သူ႔ေတာ္၂ ေလး ၾကိဳးစားဆုပ္ယူထားတဲ႔ သတၱိၾကီး ဘယ္ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္။ Hyung အသံက ရင့္သီးလိုက္တာ ခုနတုန္းကနဲ႔ တျခားစီပဲ။
" Hun..Hunnie ေလ Hyung ရဲ႕ မမွတ္မိဘူးလားဟင္ " ေၾကာက္၂နွင့္ပင္ ေျဖလိုက္တယ္။
" မင္းက America ကို ရွိေနရမွာ မဟုတ္ဘူးလား။ မနက္ဖန္ ျပန္။ "
'Sehun' လံုးဝ တုန္ရီသြားတယ္။ ျပတ္သားျပီး ရင့္သီးလြန္းတဲ႔ Hyung ရဲ႕ စကားေတကို အၾကိမ္၂ သူၾကားဖူးပါတယ္။ ဒါမဲ႔ ေၾကာက္ျမဲ ေၾကာက္ေနတုန္းပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ 'Sehun' မ်က္ရည္ေတ ဝဲလာတယ္။ နဂိုမွ အထိခံနိုင္တာ မဟုတ္တဲ႔သူ... ၆နွစ္လံုး၂ မငိုခဲ႔တဲ႔ေန႔ရယ္လို႔ သူ႔မွာ မရွိခဲ႔ဘူး... ဒီေန႔ေတာ့ သူ႔မ်က္ရည္ေတ အဆံုးသပ္တဲ႔ေန႔ပဲလို႔ သူေတြးခဲ႔တာ... သူျပန္လာရင္ Hyung က သူ႔ကို ၾကိဳဆိုမွာပဲလို႔ သူယံုၾကည္ခဲ႔တာ... ဟုတ္တယ္ေလ ၆နွစ္ေတာင္မွပဲ Hyung သူ႔ အ ေပၚ အျမင္ၾကည္ ေလာက္ေပါ့... အခုေတာ့ ၆နွစ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္သာ သူ႔မွာ ေပးဆပ္လိုက္ရတယ္... Hyung က ဘာမွ ေျပာင္းလဲမသြားဘူး... 'Sehun' မ်က္ရည္ေတ တစ္ေပါက္ျပီး တစ္ေပါက္ ပါးျပင္ေပၚမွာ စီးက်လာတယ္။ ဘာမွ ျပန္မ ေျပာရဲေပ။ ေခါင္းေလးငံုလ်က္သားသာ ငိုေနတယ္။ ( Hunnie yarr နာေတာင္ နိုခ်င္လာပီ ဟင့္ :(
" ငါေျပာတာၾကားလား မနက္ျဖန္ ticket စီစဥ္ေပးမယ္။ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီကိုလည္း ေျခဦးတည့္မလာနဲ႔။ "
'Sehun' ေခါင္းေလးသာ ညိမ့္ျပီး ထြက္လာခဲ႔တယ္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ ဗန္းၾကီးနဲ႔ 'Yeol Hyung' ကို ျမင္တာနဲ႔ လံုးဝငိုခ်င္တာနဲ႔ သူငိုခ်လိုက္တယ္။
" yarr Hunnie... လာလာ Hyung အခန္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္ " Yeol Hyung ေခၚသြားရာ ေနာက္ ပါသြားတာေပါ့။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။ 'Yeol Hyung' က ေတာ့ ခဏၾကာျပန္လာခဲ႔မယ္ဆိုျပီး ထြက္သြားတယ္။ သူ႔နွလံုးသား ဘယ္လိုမွ ယံုၾကည္လို႔ မရဘူူး ျဖစ္ေနတယ္။ 'Hyung ရယ္'
'Sehun' ကုတင္ေပၚလွဲအိပ္ေနစဥ္
" Hunnie... "
" Yeol Hyung ... " ထထိုင္ျပီး မ်က္ရည္ေတကို သုတ္လိုက္တယ္။
" ငိုေနတုန္းလားကြာ... ေယာက္်ားေလး မဟုတ္တာက်လို႔ "
'Sehun' ဘာမွျပန္မ ေျပာေပ။ မ်က္ရည္က ေတာ့ တစ္စက္ျပီး တစ္စက္ က်ျမဲပင္...
" မနက္ျဖန္က်ရင္ ေလဆိပ္ကို Hyung လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ Okie?? "
" Hyung.. Arrnyi Yeol Hyung... Hunnie မျပန္ခ်င္ဘူး ... ဟိုကို ျပန္မသြားခ်င္ဘူး ... Hunnie ကို Hyung မသိေအာင္ ဗြက္ထားေပးပါလား ... ျပီးရင္ ျပန္သြားျပီလို႔ Hyung ကို ညာေျပာလိုက္ေပါ့။ Hyung ဆီလည္း ခဏ၂ မလာပါဘူး။ Hyung မရိပ္မိေအာင္ ေနမယ္ေလ ေနာ္ေနာ္ Yeol Hyung"
ငိုျပီး က ေလး၂ပမာ ေျပာေနတဲ႔ Hunnie ကို Yeol ေတာင္ သနားသြားတယ္။
" Hyung မွာ plan ရွိတယ္။ ဘာမွ မ ေတြးဘဲ အိပ္ေတာ့ေနာ္... "
" ဘာ plan လဲ " သိခ်င္ေဇာနဲ႔ အငိုပါတိတ္သြား တယ္။ (Aigoo ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းထွာ ငယ္ေလး<3)
" ေစာမသိခ်င္နဲ႔။ အိပ္ေတာ့ " ဆိုျပီး ထြက္သြား တယ္။