Prologue
ခင်ဗျားက ပင်လယ်ကြီးပါ။
ခင်ဗျားက လေပြေတွေပါ။
ခင်ဗျားက... ပုံ.. ပြင်.. လေး.. ပါ။အနားမှာ တိုးတိုက်နေတဲ့ ထိခတ်မှုကို လေပြေဟုခေါ်ပြီး ကျွန်တော် သိမ်းယူပိုင်ဆိုင်ခွင့် မရှိသူကို ခင်ဗျားဟုခေါ်သည်။
____🖤____
"ကိုကို.. "
အလုပ်စားပွဲပေါ်မှာ အလုပ်လုပ်နေသည့် ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်အသံကြောင့် သူ့ကိုမော့ကြည့်ပြီး မေးဆတ်ပြသည်။
ခပ်တည်တည်နေတတ်သည့် ဝမ်ရိပေါ်ကို လူအများစုက အေးတိအေးစက်နိုင်သူဟု သတ်မှတ်ထားကြပေမဲ့ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ဝမ်ရိပေါ်က လူကြီးပုံစံဖမ်းတတ်တဲ့ ကလေးလေးပါ။
"ကျွန်တော် ရှန်ဟိုင်းကိုပြန်လာချင်ပြီ "
"မရဘူး။ ဒီမှာပဲဆက်နေ "
တစ်ခွန်းပဲပြောပြီး Laptopဆီကို ပြန်ရောက်သွားတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့မျက်လုံးတွေ..။ ဒီနှစ်ထဲမှာ အလုပ်ပိုရှုပ်နေပုံရသည့် ဝမ်ရိပေါ်က မအားလပ်သေးတာကြောင့် စားပွဲရှေ့ကဆိုဖာပေါ်မှာပဲ ရှောင်းကျန့်ထိုင်နေလိုက်သည်။
နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ သူပျင်းလာသည်။
"အလုပ်တွေများရင်လည်း ကျွန်တော့်ကို ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး "
"မင်းက ကိုယ့်ဝန်ထမ်းမဟုတ်ဘူးလေ ရှောင်း.. "
"သိပါတယ်။ ကျွန်တော်က ကိုကို့မွေးကျွေးသားလေ။ မွေးပြီးတော့ ကျွေးတာလေ.. ဟဲဟဲ "
"မနောက်နဲ့ ရှောင်း။ ကိုယ်တကယ်မအားလို့ "
တစ်ချက်ကလေးတောင် မော့မကြည့်တော့တဲ့ ကိုကိုက တကယ်မအားလို့ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ အရင်ကဆိုလျှင်တော့ ကိုကိုက သူ့နောက်ပြောင်မှုတွေကို သဘောကျတတ်သည်မဟုတ်ပါလား။
"sorry.. "
ဝမ်ရိပေါ်အလုပ်လုပ်နေသည့် နေရာမှ ရှောင်းကျန့်ထွက်လာလိုက်ပြီး ကမ်းခြေဆီသို့ လမ်းလျှောက်လာလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ခင်ဗျားဟု ခေါ်သည်..🖤 [one shot]
Fanficပင်လယ်လို ကျယ်ပြောတယ်။ လေပြေတွေလို မှန်းဆရခက်ပြီး နှင်းဆီလို ဆူးတွေနဲ့.... _________________________🖤 5/10/2022 (ဘဲကြီးမွေးနေ့အတွက်) warning- little sex scenes 🔞