"Khun Vegas မရွိတဲ့အခ်ိန္ မင္းက သူတို႔ကို အဲ့ကိုေခၚလာလိုက္ရင္ ရၿပီ"
"ျဖစ္ပါ့မလား"
"ဘာေတြေတြးပူေနတာလဲ Nop မင္းက Head Bodyguard တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဒါေလးေတာင္မလုပ္ႏိုင္ဘူးလား" Ram က အၿမဲေတြးပူတတ္ေနသည့္ Nop ကိုစိတ္မရွည္စြာပင္ ေမးလိုက္သည္။
"ငါမင္းကို ယုံၾကည္လို႔ရလား မရဘူးလားေတြးေနတုန္း"
"မင္းေရာ ငါေရာ အက်ိဳးရွိမယ့္ ကိစၥကို အဲ့ေလာက္ေၾကာက္ေနရင္လည္း ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေတာ့"
--------
"လာပါဦးကြာ ဘာေတြေတြးပူေနတာလဲ" တစ္မနက္လုံး စိတ္ပူပန္ေနသည့္ Pete ကို ဘာမွမျဖစ္ဘူးဟုဆိုကာ စိတ္ခ်ေစရန္ နဖူးေပၚ အနမ္းဖြဖြေပးလိုက္ေလသည္။
"ငါခံစားခ်က္မေကာင္းဘူး Vegas ။ ငါပါ လိုက္လို႔မရဘူးလား" မနက္စာစားတည္းက Pete ကသူပါလိုက္မယ္ဆိုၿပီး အတင္းေျပာတာမို႔ မနက္တည္းက မလိုက္္ရနအေသအခ်ာမွာထားေသာ္လည္း ညေရာက္ေသာ္ ထပ္ၿပီး အေမးျပဳလာသည္။
ကုတင္ေရွ႕က မွန္တြင္ အဝတ္အစားလဲေနေသာ Vegas ကို ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္ၾကည့္ကာ စိတ္ပူေၾကာင္းတဖြဖြေျပာေနေတာ့သည္။
"ကိုယ္ဒါမ်ိဳး ပထမဦးဆုံးမွမဟုတ္တာ Pete။ မင္းလည္းသိတာပဲ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္အေၾကာမာလဲဆိုတာ"
"ငါသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္..."
"ဘာမွ ဒါေပမယ့္ဆိုတာ မရွိဘူး Pete အိမ္မွာေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ Venice ကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးထား ၊ Macau ကိုေရာ ဒီအိမ္မွာ ကိုယ္ယုံၾကည္လို႔ရတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ သူက မင္းပဲရွိတာမို႔ Pete "
"အင္းပါ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ ဖုန္းဆက္ေပးရမယ္ေနာ္"
"အင္း ကိုယ္ခ်က္ခ်င္း အေၾကာင္းၾကားမယ္
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ ၅ ႏွစ္ေတာင္ အတူတူေနလာတာကို အခုထိအကဲပိုေနတုန္းလား" သူေျပာရင္းပင္ Pete ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာေရွ႕တည့္တည္းကာ ဖက္လိုက္ေလသည္။
မ်က္ႏွာတည့္တည့္တြက္ ေရာက္ေနေသာ Vegas ရဲ႕ ဗိုက္ကို လက္သီးႏွင့္ ဖြဖြေလးထိုးကာ စိတ္ပူေနတာကို ေႏွာက္ရေကာင္းမလားဆိုၿပီး ဆူပူေနေတာ့သည္။ Vegas ကေတာ့ တခစ္ခစ္ရယ္ရင္းသာ။
YOU ARE READING
My Savior (Completed)
Fanfictionကျွန်တော့်ဘဝမှာ ဒီလိုမျိုး ပြီးပြည့်စုံတဲ့ မိသားစုမျိုး ရှိလာမယ် မထင်ခဲ့ဘူး အရာအားလုံးကို Pete ကပဲ ဖန်တီးပေးခဲ့တာ။ ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ ကယ်တင်ရှင်လေးပေါ့။
