CHASING DIOR

Chapter 1

Manila, Philippines

Maingay, Magulo, Madumi, Nakakasulasok, Nakakatakot. Ilan lamang yan sa mga salita na pwedeng maglarawan kung ano ang Maynila.

Ayan ang Maynila na nakasanayan ng mga taong nasa laylayan. Hindi marangya, manilis, maganda, na gaya ng ipinapakita ng mga mayayaman at may kapangyarihan.

"Kuya bili ka yosi!"

"Oh Pasay! Pitx! Baclaran! Maluwag pa!"

"Baloooot!"

"Booking? 400 lang."

Yan ang mundong kinasanayan ni Eli.

Eli is an orphan. Lumaki sa isang bahay ampunan sa Maynila. Ang kwento sakaniya ng mga madre ay iniwan lang daw siya ng mga magulang niya sa labas ng simbahan. He can't bear how easy it was for his parents to just leave him in the cold streets. He just lived his life thinking na mag-isa lang siya.

When he turned 18, Umalis na siya sa ampunan. He went out by himself and explored the world. He sometimes regretted it because as soon as he stepped his feet outside the orphanage, The Innocence he had was gone in a blink of an eye. Nakita niya kung ano ang tunay na mundo. Marumi ang kalakaran para sa mga kagaya niya. Hindi madali kumita ng pera. Nakatapos naman siya ng senior high pero hindi totoo ang sinabi sakanila noon. Mahirap kumita ng pera dahil sa standards. College graduate ang mga hanap para sa mga trabahong kumikita ng mas mababa pa sa limang daang piso. Nasubukan niyang matulog sa gilid ng kalsada, hindi kumain sa isang araw, at kung ano-ano pa na hindi niya inaasahan. Maswerte na lamang siya at may tumulong sakaniya na isang negosyante. Pinasok siya nito sa isang bar para maging isang waiter. Sapat na para makakain sa isang araw at may bubong na masisilungan.

Some days, you're the only thing I know

Only thing that's burning when the nights grow cold

Can't look away, can't look away

Beg you to stay, beg you to stay, yeah

Sometimes, you're a stranger in my bed

Don't know if you love me or you want me dead

Push me away, push me away

Then beg me to stay, beg me to stay, yeah

At the age of 23, He realized that he is into music. Ilang taon niyang pinapanood sa entablado ang banda na tumutugtog sa pinagttrabahuhan. Naging close siya sa mga ito kaya naman tinuruan siya kung paano tumugtog. Noong umalis ang gitarista ng banda ay kinuha siya ng mga ito para pumalit. He enjoyed it. The first time in years he felt alive again. The ecstatic feeling he gets with every strum he makes with his guitar. Mas malaki ang kitaan kaya naman nagawa niyang maka-ipon. Doon niya rin nakilala ang best friend niya ngayon na si Atticus. Pumasok ito noon bilang bartender. Agad naman silang nagkasundo.

Call me in the morning to apologize

Every little lie gives me butterflies

Something in the way you're looking through my eyes

Don't know if I'm gonna make it out alive

Present year, The 25 year-old Eli is still a band member, still working in the same place. Walang bago pero nakasanayan na. Marami na ang nangyari sa buhay ni Eli. Pero hindi maikakaila na may mga bagay pa rin sa mundo na hindi niya alam.

Blood on my shirt, rose in my hand

You're looking at me like you don't know who I am

Blood on my shirt, heart in my hand