86.bölüm( Neler Oluyor A-anne)

658 35 9
                                    

Ben neredeyim bilmiyorum ama şu an bir uçağın içinde ve babalarımlaydım uçağı kulanan kişiyi bilmiyordum ben bir koltukta oturmuş elime nereden geldiğini bilmediğim kitabı okuyordum sonra babalarım herzamanki gibi kendi aralarında toplantı yapmışlardı

Ben kafamı kitaptan kaldırıp Babalarıma bir soru sormuştum babalarımın yüz tipleri çok değişmiş ti ben cevap alamayınca okuduğum kitaba geri dönmüştüm sonra kitapta olan bir yazı çok dikkatimi çekmişti bunun anlamını sormak için hoseok babama döndüm

Ama yoktu hiç kimse yoktu direkt karşımda oturan Babalarıma baktım onlarda yoktu yerimden kalkmak istedim ama yapamadım bir şey beni olduğum koltuğa iyice bastırıyor du
Kulağım çınlama ya başladı babalarımın seslerini duymaya başladım ama onlar yoktu nasıl seslerini duyabilir dim

Bana sesleniyor lardı ben cevap vermek için ağzımı açmaya çalıştım bakın sadece çalıştım ama açamadım bağırmak istedim çok korkmuştum sadece korku içinde hızlı nefesler alıp veriyordum

Koltukta duran elimin üstünde soğuk bir el hissetim kim olduğu na bakamıyordum kendisi yoktu elini bile göremiyordum ama bana dokunmaya devam ediyordu ve bana seslendi "taehyung" bu-Bu ses çok tanıdık tı

Tekrar seslendi "taehyung" sonra elini yüzüme çıkartıp okşadı nazikçe gözümden akan yaşları durduramıyor dum elleri saçıma gidip okşadı ve tekrar konuştu "çok yumuşak tıpkı senin bana dediğin gibi taehyung... Çok büyümüşsün oğlum" ben o zaman anlamıştım

Bu annem di ama nasıl olur ben çok konuşmak istedim ona sarılmak istedim ve tekrar konuştu "seni özledim oğlum ne zaman geliceksin
Yanıma ne zaman papatyalar getireceksin bana" dedi ben de

İçimden "özür dilerim anne seni unutuğum için çok özür dilerim seni çok özledim" dedim annem iç sesimi dinlemiş gibi eliyle akan göz yaşlarımı sildi ve "sorun değil hayatım ben seni herzaman beklerim güzel bebeğim...... Senin mutlu olduğunu görüyorum bebeğim bu benim ruhumu rahatlatıyor hayatım" dedi ben de içimden

"evet anne mutluyum babamın elinden kurtulduğum için ve 6 iyi babam olduğu için ve beni evlat edindikleri için mutluyum" dedim annemi göremediğim halde onun dokunuşlarını hissede biliyordum alnımda yumuşak iki et parçası hissetmemle hareket etmeye çalışan bedenim serbest kaldı kulağımdaki korkunç

Çınlamalar uçup gitmişti ben hemen göremediğim halde sıkıca sarıldım anneme o bir melek ti anneme sıkıca ve özlemle sarılmamla benim ve annemin etrafı benbeyaz oldu bir odada gibiydik annemin elleri tekrar saçlarıma çıktı ve "bana bak oğlum" dedi ben kafamı kaldırıp ona baktım

Tıpkı bana benziyor du ben annemin belinden bir elimi çekip onun yüzüne doğru götürdüm ilk durdum canı yanarmıydı çok pürüzsüz ve narin tenine dokunsam acırmıydı canı ben annemin gözlerine baktım annem gülerek onayladı

Havada kalan elim annemin yanağına gitti sıcacık tı ama elleri buz gibiydi annemin narin yüzünde dolaştırdım ellerimi annem elimi tutup avuç içimi öptü ben anneme ağlayarak "anne hıck beni bırakma hep yanımda ol seni hissedeyim uyurken sarıl bana hıck kokunla huzur bulayım uyurken kabuslar görmeyeyim anne lütfen hep benimle ol" dedim

Annem alnıma gülerek öpücük korudu ve bana "hep yanında olacağım bebeğim al bu kolyeyi seni hep koruyacak vesenin hep yanında olmamı sağlayacak ne olursa olsun güzel bebeğim" dedi ben anneme sıkıca sarılıp verdiği kolyeyi avucumdan hiç düşürmemek için sıkmıştım

Ve rüyamdan annemin kokusuyla uyanmaya başlamıştım gerçek hayataki olayları bilmeden kendimi hastanenin yoğun bakımında bulmuştum

Ben uyandığım için hastanenin bütün doktorları yanıma gelmişti gözüme ışıklar tutmaya başlamışlar dı bana adımı soruyor lardı ama ben cevap veremeyecek kadar yorgun hissediyordum kendimi
doktorlar bir kaç daha kontrol yapmışlar ve takılan seruma iğne uygulayıp gitmişler di

Onlar gittiği zaman annemin rüyamda verdiği kolye aklıma geldi sıkıca sıktığım sağ elime baktım ve avucumu açıp baktım annemin bana verdiği kolye yoktu nasıl yani annem yanımda olmayacakmıydı ben seslice ağlamaya başladım

Babalarım bana camdan bakıyorlar dı ve içeriye girmek istediklerini söyleyip duruyorlar dı ben deli gibi seslice ağlamaktan yorgun düşmüştüm annemi tekrar görmek istiyordum onun hasret kaldığım kokusunu tekrar solumak istemiyordum şu an ruh halim hiç iyi değil di o kadar zamandan sonra annemi görmek psikolojimi

İyi etkilememişti bu hastane beni boğmaya başlamıştı kendimden biraz güç toplayıp yataktan kalktım elimdeki serumu canım çok acısa bile fırlatıp atmıştım çok sinitlenmiştim odamın kapısı kimse girmesin diye kilitli tutuluyor du

Ben etrafta bağırıp hertarafı dağıtmaya başlamıştım delirmiştim annemi tekrar görmek istiyordum bir anda boynumun yanmasıyla elimi oraya attım boynum yanmayı bırakmıştı elime gelen sert cisimle oracıkta durmuştum bu annemin verdiği kolyeydi

Parlak bir renge sahipti daha çok altın rengine benziyor du ve az şekilli gibiydi

ben ayakta sendeleyerek "	anne gitmemişsin lütfen sana sarılamam izin ver lütfen" dedim ve gözümün kararmasıyla yere sert bir düşüş yapmıştım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

ben ayakta sendeleyerek " anne gitmemişsin lütfen sana sarılamam izin ver lütfen" dedim ve gözümün kararmasıyla yere sert bir düşüş yapmıştım

Kelime sayısı 716

21 eylül 2022

Evet biliyorum garip bir bölüm dü ama hımm nasıl desem hikayeye garip olaylar katmak istedim taehyung un özlediği annesini görmesini istedim aklıwm bir wn böyle bir şey gelince yazmak istedim sevgili okuyucularım sizleri cidden seviyorum kitabı devam ettireceğim bölümler geç gelecek çünki farklı olaylar düşünerek yazmak istiyorum hikayeyi daha maceralı ve heyecanlı halle getirmek istiyorum size de heyecanlı ve maceralı bölümler sunmayı istiyorum

ageplay kim taehyung 1.sezon (tamamlandı ) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin