Everest | hyunlix

0.2

25.12.21

Felix yattığı koltuktan kalktı ve hızla tuvaletine ilerledi. Bu onun için zordu, o ailesini kaybetmiş bir çocuktu ve kendi ayakları üstünde durmak zorundaydı. Yere çöktü ve hıçkırıklarıyla ağlamaya başladı, hak etmiyordu hak etmediğini düşünüyordu çok ağır şeyler yaşamıştı. Felix sorguladı, sorguladı ve bu işleme bir saat boyunca devam etti. Yanlış anlaşılma olmasın sakın, felix sadece acı çeken liseli ve 17 yaşında olan küçük bir çocuktu, bu onun için normaldi felix kendini aşağılamayı ve suçlamayı severdi, sorgulamayı da çok severdi. Felix sürekli çalışıyor birikim yapıyor hayatta kalmaya çalışıyor ve okumaya çalışıyordu. Felix burnunu silerken odasındaki telefonun sesini duyması ile duraksadı.

Burnunu son bir defa çekti ve gözlerindeki elmas değerinde boncuk yaşlar ile odasına doğru ilerledi, onun pek arkadaşı yoktu pek kimseyle araşmazdı, yemekte çağırmamıştı, şüphelenmek en doğal hakkıydı felix'in. Teyzem yazısını gördü ve derin nefes alıp verdi, telefonu kulağına götürecekti bu sefer cesur olacaktı felix korkmak ona dünyaları kazandırmıyordu. Felix telefonu yavaşça kulağına doğru götürdü ve ahizeye "Efendim teyzeciğim?"
diyerek bir yanıt ve korku dolu nefeslerini bıraktı.

Felix ondan korkuyordu çünkü o felix'i istememişti, bu yüzden bu sefil haldeydi ya. Zengin teyzeciği ben bir çocukla daha başa çıkamam demiş felix'i kendi karanlık dünyasında tek başına bütün suçlarla ve iğrenç bir gelecek ile bırakmıştı. Felix kafasını toparladı ve ahizeye tekrar konuştu "Teyzeciğim cevap verecek misin? Korkutuyorsun." korku dolu nefeslerini sonrasına saklayacaktı, dik sırt iyi izlenim dedi felix içinden.

Felix cevap vermesini umdu ve ses gelince bütün kötü düşünceleri boşa çıktı şansı bugün felix ile beraberdi "Ah felix, tatlım nasıl gidiyor, ne habersin? Aramıyorsun da, öldün mü, yoksa kaldın mı onu da bilemez hale geldik!" teyzesi cümlesinin sonuna doğru muhtemelen bir sıcaklık vermek için gülüp şaka yaptı ama felix içinden 20. Küfürünü ediyordu teyzesine. Felix koltuğuna oturdu "Ah teyze, araman çok güzel oldu biliyor musun? Aklımdan da geçtin oysa, bugün yemeğimi yerken benim teyzem vardı 1 yıldır ne araştık ne soruştuk merakta etmiştir beni şimdi diye içimden geçirdim!" Felix sonlara doğru iğneleyici şekilde gülümsemesini sundu.
Teyzesi utançla bekledi karşıda, sonra ise bir kaç bahane ile kapadı telefonunu. Felix telefonu fırlattı, bilgisayarındaki film sekmesinden çıktı, uyku vakti gelmişti. Felix aslında içinde savaş veriyordu teyzesi doğum gününü bile kutlama zahmetinde bulunmamıştı diye titredi bir, ama o güçlü ve bu minnacık darbelere alışık bir çocuktu bu yüzden, sorun olmazdı.

Felix düzenini kurdu ve okul isimli cehennem için alarmlarını kurdu, onun için yarın çok uzun bir gun olacaktı, yarın felix'in hayatının dönüm noktası olacaktı. Felix kesinlikle bu gidişten korkmalıydı...
___________________________________
Öncelikle merhaba ben zeynep gercekten teşekkür ederim daha okumasanız bile ve tiktokta bu fici yazmamı çok fazla istediniz ben de uzun zamandır
Angst fic yazmak istiyordum ama konu bulamıyordum ve Defne'ye çok teşekkür ederim bana bu süreçte çok şey öğretti öğretmeye devam ediyor gerçeken o olmasaydı bu fici yazamazdım bu yüzden teşekkür ederim defne<3
Bu arada umarım bölümü beğenmişsinizdir sonraki bölümler görüşürüzz öpüldünüzz