The President's Brat Daughter

2

MARC's POV

Today I met a girl, and she stole my heart. Nung una ko palang siyang nakita na love at first sight na agad ako sakanya. Nung nagcut siya ng class nung kinuha yung phone niya, mas lalo ko siyang nagustuhan. Palaban, maganda, maputi, she's cute and sure ako na mabait din siya. Medyo matigas lang siya ngayon, bad girl.

Nagrecess sabay kami, umuwi agad siya pero sinundan ko. I want to make sure na safe siya. Naranasan ko na kasi na mawalan ng mahal sa buhay. Naging matigas din ako noon, siya lang ang nakapagpabago sakin. Minsan nga, sinasampal ko pa siya. Pero, hindi siya bumitaw sa relationship namin. Pero isang araw, nagpaalam siya sakin aalis na siya pupunta na siyang America.

"Marc... Im sorry."

"For what Babe?"

"Im leaving."

"Leaving? Kelan?"

"Tonight, 8 o'clock at NAIA. Hatid mo ko?"

"Ngayong gabi na?! Saan ka pupunta? Iiwan mo nanaman ako?"

"Babe, its for my best. Buhay ko, ang nakataya dito Marc. Kung hi--"

"Buhay? Anong pinagsasabi mong buhay ang nakataya? Future mo? Pagaaral mo? Okay na naman tayo dito sa school natin. Babe!"

"That's why I'm sorryyy." Nanginginig yung boses niya bung araw na yun. Napaupo siya sa bench sa garden nila.

"Bakit ka ba nagsosorry? Hindi ko maintindih--"

"Talagang di mo ako maiintindihan Marc! Kasi..."

"Kasi ano?"

"Kasi.. Kassiii.."

"Ano?! Kasi ka nang kasi jan! Diretsuhin mo nga ako!"

"Kasi may fiance na ako sa America! My oarents and I needed to fly to Nevada para magkasama kami nung kababata ko. At dun, mas gaganda ang future ko. Dun na rin ako magtatapos ng high school. One year nalang naman Babe. One ye--."

"Babe?! Wag na wag mo na akong tatawagin diyan sa term of endearment natin. Dahil wala na tayo, at sana nga wag ka na bumalik. At ang kapal din ng mukha mo ah, may fiance ka na pala di mo man lang nabanggit sakin. Dun ka na tumira, kasama nung fiance mo." Nanginginig na ang boses ko at tumulo na ang luha ko.

"Babe! Saglit!" Bahala siya magmakaawa. Lumuhod siya sa harap ko at nagmamakaawa sakin. Umalis ako dahil di ko na siya mapapatawad.

Kinabukasan, nalaman ko nalang sa best friend niya na naaksidente sila ng mommy niya. Nalaglag sa skyway ang kotse nila. Hindi ako nakalabas sa kuwarto ko nun, sisising-sisi ako dahil inaway ko pa siya. She died carrying a hatred in her heart. Mabigat yung pakiramdam niya nung namatay siya. Hindi ako pumunta sa burol, libing niya at sa pang-forty days niya.

Dalawang buwan palang ang nakakalipas nung mamatay si Amarah. Nakamove on naman agad ako, kasi 5 months lang naman kami nagtagal. Move on din pag may time.

Kaya simula nung nakita ko tong si Eve, sobrang sure ako na hindi ako sasaktan nitong babaeng to. I can feel it, pero paasahin niya ako. Nung sinundan ko siya sa starbucks, agad akong pumasok dahil ayoko nang mawalan. Sawang-sawa na akong mawalan. Nung nadala ko siya sa malacanang, pakiramdam ko di na siya mawawala sakin. At hinding-hindi ko na siya pakakawalan pa. Tinext ko yung friend niya at agad kong kinuha ang number niya.

"Hello! This is Marc, can I get Eve's number?"

"Why?"

"Cause, I need to text her? Just give me her number."

"09123456789. Yan na! baboo!"

Hinung na niya at tunext ko siya agad.

To: Baby Eve