Kendimce yazdığım bir kurgunun giriş bölümünü paylaşmak istedim. Eğer ilgi görmezse kaldıracağım. Fakat ilgi görürse ilk bölümü paylaşacağım. Bence bu polisiye-gerilimini seveceksiniz.
Wellington kasabasında dönen olaylardan kimsenin haberi yoktu...
Kaitlin yaklaşık 5 dakikadır Mike'ı yakalamaya çalışıyordu ve Mike'da koltuğun etrafında koşturarak ondan kaçıyordu.
Mike eve geldiğinde hareketleri bir garipti, Kaitlin bunu fark etmişti ama sormasına kalmadan, Mike cebinden o garip kâğıdı düşürmüştü ve göstermemeye yemin etmiş gibiydi.
Kaitlin koltuğun arkasında ellerini koltuğun iki ucuna koymuş, ve bir panter gibi her an Mike'ın üzerine atlayacakmış gibi duruyordu. Mike ise koltuğun önünde, kaçabilmek için bir kapı arar gibi etrafına bakınıyordu.
"Neden göstermiyorsun ki?"
Bunu gerçekten merak ediyordu çünkü küçüklüklerinden beri beraberlerdi ve her şeyi birlikte yapıyorlardı. Belki de Janet ile alakalı bir şeydi.Göstermek istemiyor olabileceğini de düşünmüştü fakat, Mike garip hareketleriyle ve gösterdiği insan üstü çabayla Kaitlin'in aklını karıştırıyordu. O küçücük kâğıtta en yakın arkadaşına göstermeyecek kadar ne yazıyor olabilirdi ki?
"Olmaz."
"Peki kâğıdı kim verdi?"
"Emily-"
Mike bir anda lafı sanki bir baltayla kesilmiş gibi durduğunda Kaitlin'de kaşlarını çattı. Emily denen kişinin kim olduğunu bilmiyordu. Hatta öyle bir arkadaşları bile yoktu. Yoksa şu okçuluk grubunda ki kızı mı kastediyordu? Ah hayır.. Onun adı galiba Emilia'ydı.
Mike öylece Kaitlin'in suratına bakıyordu ve bu söylediğinden oldukça pişman görünüyordu. Hatta görünüşe göre öyle bir pişmandı ki, geriye bir kaç adım atmıştı. Korkuyla koltuğun arkasında ki arkadaşına bakıyordu. Bunun üzerine kaitlin'in çatık kaşları daha da çatıldı.
"Mike ne oluyor? Emily kim?"
Mike'ın Kaitlin'in suratına biraz daha bakıp sonra bir anda sokak kapısını açıp koşarak çıkıp gitmesi, onu şoka sokmuştu. Neyi vardı bu çocuğun?
"Mike nereye? Mike! Mike!"
Kaitlin Mike'ın arkasından öylece bakakalmıştı. En son yıllar önce, o olayı yaşamadan önce böyle davranıyordu. Ahşap ev.. Atlı karınca.. Müzik kutusunda ki o melodi..Hatırlayınca irkildi ve unutmaya çalıştı. Bunu kendisine hatırlatmak bile istemiyordu.
●●●
21.03.2022 8:28 a.m Pazartesi sabahı
Kaitlin önünde ki yemeği daha fazla didiklememek için yememeye karar verdi. Dün gece Mike evden çıkmış ve bir daha gelmemişti. Tabağını tezgahın üzerine bıraktı ve sırt çantasını omzuna atıp, son bir kez kapının hemen yanında kiaynadan kendisine baktı. Sabah uyandığında havanın açık olduğunu görünce bir önceki geceden hazırladığı koyu renkli t-shirt yerine, açık mavi bir gömlek giymişti. Kafasına taktığı aynı renk bandana onu tatlı gösteriyordu.
Çıkmak için sokak kapısını açtığında birkaç saniye öylece kaldı. Gördüğü şeyi idrak etmeye çalıştı sanki beyni ama yapamadı. Yapmadı. Belki de bir kez daha kaldıramayacağı için algılamayı reddetmişti kim bilir.Yerde biri yatıyordu.
Kapının eşiğinde biraz daha durduktan sonra yavaş adımlarla yolun ortasına doğru yürüdü. Yerde yatan kişi, dün evden korkuyla çıkıp giden arkadaşı Mike'dan başkası değildi.Gözleri, dün gece ki telaşlı halinin yerine kapalı bir şekilde, öylece uzanıyordu. Teni bembeyazdı. Çok güldüğünde kıpkırmızı olurdu oysa ki yüzü. Şimdi hareket ettiremeyeceği elleri utandığında yüzüne kapanırdı.
Şu an tam ortasında bir ok olan kalbi, Kaitlin'e sarıldığında çok güzel atardı.
Mike'ın üzerine bir damla yaş düşene kadar Kaitlin ağladığının farkında bile değildi. Yavaşça dizlerinin üzerine çöktü. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Eli Mike'ın saçlarına doğru gitti.
"Mike."
Kaitlin kendi sesini zor duyarken, Mike'ın duyup kalkmasını beklemesi çok mu acınasıydı?
"Mike."
Bu sefer daha yüksek sesle söyledi belki duyar diye.
Sonra dikkatini bir şey çekti.
Mike'ın elinde yine o kağıt vardı. Uzanıp kâğıdı aldı ve açtı. O küçücük kâğıdın içinde yazanı okudu ve Mike'ın ölü bedeninin başında çığlıklar atarak ağlamaya başladı. Kağıtta yazan şuydu;
"Ölüme MeydanOkumayı BırakMike!"
Kâğıdın altındaki küçük ok işareti ise gözünden kaçmamıştı..
🏹
Evett. Umarım beğenmişsinizdir çünkü ilk bir kaç bölümüm hazır ve hemen paylaşmak istiyorumm.
Polisiye-gerilimin yanında arkadaşlık, aşk, macera seviyorsanız bence bu hikayeyi gerçekten çok sevecekseniz. Sizin desteklerinizle de bu kurguyu ilerletmeyi çok istiyorum.
Oy vermeyi ve bolca yorum yapmayı unutmazsanız çok sevinirimm. Umarım istediğim gibi bir ilgi görür ve hep beraber diğer bölümleri de görürüz:))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
