The Mendacious Top Tier

Chapter 19: Reminisce

When Rafael got out of the taxi and tumabi sa akin. I slapped him hard in the face. His eyes widened at what I did

"Do you really think I'm that kind of girl? How dare you!" I was about to slap him again when he quickly grabbed my wrist to stop me from doing the next thing.

"Ano'ng tinutukoy mo, Rara?" he asked confusedly.

"I didn't even notice that you were a pervert. Hindi na talaga ako papayag na maging kayo ni Sco--"

"Pervert? Hindi ako gano'n na tao, at wala akong natatandaan na nambastos ako sayo, Rara."

I looked at him in disbelief. Ang lakas naman ng loob n'ya.

"Then, why did you bring me to this hotel?" I asked irritatedly.

"Hotel?" Napatingin din s'ya sa harapan namin.

"Alam mo, kahit kinuha na sa akin ni Henry ang pagiging Top 1 ko. Mas naiintindahan ko pa ang reason ng kasamaan n'ya, kaysa sayo na gusto mo pang kunin ang pinakakaiingat ko na sobrang importante sa akin."

"Hindi naman ang hotel na 'to ang tinutukoy ko." His eyebrow furrowed as he said those words.

"Nalaman ko na ang totoo mong pakay. Don't try to deny it, hindi mo magugustuhan ang consequence," pagbabanta ko sa kanya.

Napabuga s'ya ng hangin. "Sa simbahan ang tinutukoy ko, Rara." I suddenly stopped when he said that. "Lumampas yata ang driver ng taxi."

"What do you mean?" I still didn't believe him. Baka sinasabi n'ya lang 'yon para makalusot sa mga sinasabi ko sa kanya.

"Iyan ang simbahan na tinutukoy ko," he said sabay turo sa simbahan. Sobrang lapit lang din talaga rito. "Gusto mo bang hanapin ko ang taxi na sinakyan natin? Para itanong mo sa kanya kung ano ang sinabi kong address na pupuntahan natin kanina. Para rin makasigurado ka na hindi ako nagsisinungaling sa iyo, Rara."

Napaisip naman ako. He seems to be telling the truth, but I need an evidence. Ayaw ko pa naman sa lahat ang betrayal.

"Nakaalis na ang taxi. So you need to prove to me now that you are not a pervert."

"Hanapin na la--"

"No, you need to prove yourself now, Rafael," I said seriously.

"Sa papaanong paraan, Rara?" he asked confusedly.

"Give me your bag," I answered. His eyes widened at what I said. Before he refused, I quickly took his bag that was hanging on his back.

He was about to grab his bag from me, but I immediately put it behind me.

"Titingnan ko lang naman ang loob ng bag mo. Bakit parang ayaw mo?" Nag-iwas naman s'ya ng tingin. "Bakit nandito na ba sa loob ang mga evidence na pervert ka talaga?"

"H-Hindi ako m-manyak, Rara," he stuttered as he answered.

"Siguro may mga magazine rito about sa babaeng nakahubad, right? Kaya ayaw mong ipakita sa akin sa loob." I glared at him when he didn't respond to what I said. Binuksan ko na ang bag n'ya at hinaluglog ito.

My eyebrow furrowed ng makita na puro notebooks and books lang ang laman nito. I noticed a red notebook with a red heart design. It's just like a diary so I opened it. Rafael came closer to me and pinayungan ako. Para siguro hindi mabasa ang hawak kong notebook. I started reading the first page.

Dear Diary,

May nakilala akong babaeng kaka-iba ngayon. Hindi siya katulad sa ibang babae. Isang salita 'ata ang ma-i-describe ko sa kanya, iyon ay ang isang pagiging extraordinary niya. Masaya ako kapag kasama siya. Kung hindi ko siguro na ikuwento ito sa ate ko. Malamang ay hindi ko pa mapapagtanto na nahuhulog na ang puso ko para sa kanya.

                           -- Rafael Felix Calderon

Dear Diary,

Mas lumalala 'ata ang bilis ng tibok ng puso ko sa bawat pagkita ko sa kanya. Kailangan kong magmukhang kalmado habang nag-uusap kami, kahit nagwawala na ang puso ko sa loob sa sobrang saya ko. Masarap ang pakiramdam na ito. Sana ay dadating ang araw na magiging malakas ang loob ko na aminin sa kanya ang tagong nararamdaman ko para sa kanya.

                          -- Rafael Felix Calderon

I smiled after reading two pages. That's why Rafael doesn't seem to want to give me his bag. Nahihiya siguro siya na mabasa ko ang diary. Actually, ang cute ng pagkakasulat n'ya, and nakakapanibago rin. Ang unusual din kasi sa mga lalaki ang magkaroon ng diary.

"I'm sorry if nasabihan kita ng pervert Rafael, kahit na hindi naman pala," I said sincerely.

"Okay lang iyon, Rara." Isinabit na n'ya sa likod n'ya ang bag. Kapag talaga mag-usap kami ulit ni Scorp, sasabihin ko talaga sa kanya ang lahat ng itong. Extraordinary na babae ang tinutukoy n'ya. I'm sure si Scorp 'yon. Hindi ko maiwasan na killigin para sa kanilang dalawa.

Niyakap ko si Rafael. I can feel na napatalon s'ya ng kunti sa ginawa ko. Nabigla lang siguro.

"I will make sure na magiging kayo ni Scorp." Kumalas na ako sa yakap. "Just make sure na huwag ka ng maging lampa at kailangan mong protektahan si Scorp. Don't hurt her either, hindi mo talaga magugustuhan ang gagawin ko sa 'yo. "Do you understand me, Rafael?" He nodded. I just smiled.

                                  ***

Napatingin ako ng mabuti sa simbahan ng nandito na kami sa harapan nito. It's been a while since I last came here.

"Ayaw mo bang pumasok, Rara?" he asked.

I breathe heavily and hindi sinagot ang tanong niya. I'm still thinking twice about going in. Hindi ko kasi alam kung ta--

"Huwag na tayong maghintay pa, Rara, at pumasok na tayo sa loob." Bigla akong inakay ni Rafael papasok sa loob ng simbahan kaya hindi na ako maka-tanggi pa.

I looked around the church. Kakaunti pa lang ang mga tao na nagdadasal dito. Rafael sat on the long chairs, so I followed what he was doing.

"Tapos na ang misa. Magsasara na yata ang simbahan mamaya," he whispered. I nodded naman.

"Then, ano na lang ang gagawin natin?" I asked confusedly.

His eyebrow furrowed. "Magdadasal tayo, Rara. Hindi mo ba ginagawa iyon?"

"Actually, matanggal na akong hindi nagdadasal," I answered honestly, kaya hindi ko alam ang gagawin ko.

"Hindi ka ba naniniwala sa Kanya?" he asked worriedly.

I smile bitterly. "Hindi naman sa ayaw kong maniwala sa kanya. It just the last time na nagdasal ako. He took something from me that I always prayed would be by my side now."

"Sino ang tinutukoy mo na kinuha niya, Rara?"

"Past na 'yon, Rafael. You don't need to know about it." Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Honesty, gusto ko ng kalimutan ang nangyari na 'yon. It just like a nightmare na nangyari sa buhay ko na ayaw ko nang balikan pa, but still, my mind can't forget it.

"Hindi ko alam ang nangyari, pero sana ay bumalik ka ulit sa pagdadasal sa kanya. Kapag binuksan mo ang puso mo ulit at pinapasok mo Siya roon. Sigurado akong walang problema na hindi mo kayang malalampasan. Magiging magaan ang loob at gaga--"

"And gagawa ka na lang ng mabuti. Am I right?" He nodded. "Kaya ba hinahayaan mo na lang ang mga lalaki na 'yon na i-bully ka?"

He didn't answer. I'm really right. He suddenly knelt on the kneeler. He closed his eyes and silently prayed.

I breathed heavily and napatingin sa kabuuan ng church. Siguro nga sa susunod, magagawa ko ulit ang magdasal ng ganyan.

Tumayo na ako and aalis na sana, but bigla hinawakan ni Rafael ang wrist ko. So I looked at him.

"Sana ay hindi mo makalimutan ang sinabi ko sa iyo, Rara. Hindi pa naman huli ang lahat. Palagi lang s'yang naghihintay na bumalik ka ulit sa kanya."