Feeling lost

Part 1

«22 χρόνων πηγές Kayla και ακόμα δουλεύεις μέσα σε αυτό το αχούρι. Δεν θες να αλλάξεις τρόπο ζωής;» Άκουσα την φωνή της συγκατηκου μου απο το άλλο δωμάτιο.

Το σπίτι πολύ μικρό για να μας χωράει αλλά τα καταφέρνουμε με τον τρόπο μας. Δεν είμαστε αχάριστες. Κάνουμε ότι μπορούμε για να διατηρήσουμε την ζωή μας σε μια ισορροπία.

Η μάλλον, εκείνη ίσως να το κάνει. Εγω δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την ζωή μου ισορροπημένη. Αλλά μην σας τα πολύ λόγω και απο την αρχή.

«Σε παρακαλώ Al μην το συνεχίζεις. Το ξέρεις το παραμυθάκι εδώ και 2 χρόνια που ζούμε μαζί.» Της απάντησα εγω φωναχτά κατά κάποιον τρόπο.

«Μα αλήθεια τώρα. Κάθε μέρα έχουμε και έναν καινουριο παλιό επισκέπτη να έρχεται να μας ενοχλεί βρε Kayla.» Είπε εκείνη πλέον μέσα στην κουζίνα μαζί μου.

« Σου είχα πει αν σε πειράζει μπορώ να φύγω. Μην μου τα πριζεις τώρα πρωί πρωί.» Της είπα πλέον ενώ την κοιτούσα με την σπάτουλα στο χέρι.

Εκείνη με κοίταξε και ρολαρε τα μάτια της. Δεν είπε κάτι άλλο. Δεν ήθελε να συνεχίσει την συζήτηση.

Έτσι λοιπόν ξεκινάει σχεδόν κάθε μέρα η μέρα μου. Κάθε μέρα με μια νέα συζήτηση το πρωί. Και μετά κυλάνε κλασικα όλες οι υπόλοιπες ώρες.

Εμένα μπροστά από την τηλεόραση χωρίς καθόλου κοινωνικοποίηση και το απόγευμα να ετοιμάζομαι για να πάω στο μαγαζί.

Αν η Alice ήξερε πόσους καβγάδες έχω κάνει τα βραδύς γυρνώντας από εκεί και πόσες φορές έχω κινδυνέψει σίγουρα θα με είχε διώξει από καιρό.

Αυτό που γίνεται εδώ πέρα δεν είναι τίποτα. Απλά έρχονται και χτυπάνε τα κουδούνια παρακαλώντας μας να τους ανοίξουμε. Ποτε όμως δεν κάναμε καμία κίνηση.

Όλοι μεθυσμένοι έτοιμοι να κάνουν τα δικά τους πράγματα και στις δυο μας. Μετά από περίπου 20 λεπτά κλασικα ηρεμούνε κσι φευγουν πλέον ηττημένοι.

Πέρασα πολύ γρήγορα οι ώρες και πλέον ετοιμαζόμουν για την δουλειά. Μαύρη φούστα. Μαύρη μπλούζα. Ίσια μαλλιά, ψηλά τακούνια και έτοιμη.

Βγήκα έξω από το διαμέρισμα κλειδώνοντας. Δεν μου ήταν ευχάριστη η ζωή μου. Δεν την ήθελα έτσι. Προφανώς και αν είχα την ευκαιρία να την αλλάξω θα το εκανα χωρίς κανέναν δισταγμό. Αλλά δεν είναι εύκολο.

Προσπαθώ να μαζέψω λεφτά. Ορφανή από μικρή ηλικία δεν είχα την οικονομική βοήθεια των γονιών μου. Φίλους; Ποτε!