Transplantatie VS One Direction

Hoofdstuk 4

Pov Amy:

Hij moest grijzen. Hij zei tegen me dat ik geen kant op kon. Ik werd bang. Hij zag dat hij zei dat hij angst kon ruiken. Hij was echt een griezel! Ik had de boodschappentas nog in mijn handen, maar hij pakte hem af. Hij sneed de onderkant open en alle boodschappen kwamen op de grond. Toen hij de chocolade zag zei hij tegen me wat ik met nog meer vettig heid moest. En dat ik al vet genoeg was.

Hij keurde zich om, maar kwam opeens terug en sloeg me in mijn gezicht. En gaf een pomp in mijn buik. Het deed heel erg pijn, maar ik wou niet voor zijn gezicht gaan huilen, want dan zou het er nog meer van genieten. En dat gunde ik hem niet.

Toen hij eindelijk weg was begon ik te huilen. Ik kon niet meer stoppen. Waarom moest nu iedereen mij haten. Wat heb ik verkeerd gedaan? Onder tussen stond een oude vrouw naast me. Ze vroeg of ik een tas nodig had. Ik was verast, want ik kreeg iets van een vreemde. Ik was blij nu kon ik de boodschappen weer in de tas doen. De oude vrouw hielp me hierbij. Ik was haar dankbaar. Dus ik bedankt haar. Ze zei graag gedaan. En als ik ooit nog iets nodig had kon ik haar bellen (want ze gaf haar nummerd+adres)

 Ik vroeg me af of dit mijn oma kon zijn. Ik wou zo'n oma die lief tegen je is op moeilijke momenten, en dat ze er dan voor je is. En ik wil een oma die ook bij me is met leuke momenten die ik dan met haar kan delen.