-Kral 'a suikast yapılmış duydunuz mu şehir karışmış -Ne nasıl -Kim yapmış -kral iyim- Meydanda yankılanan seslere surekli yenisi eklenirken sakin olan tek bir kişi vardı siyah, pelerini andıran bol kapisonlu uzun bir giysiye sahip genç bir adam pazarda kurulu olan bir tezgaha yaslanmış elindeki inciyi bir aşağı bir yukarı yaparak kalabalığı seyrediyor olanlara kulak kabartıyordu. Rüzgardan dağılmış saçlarını parmaklarıyla hafif geriye iterek kalabalığın ortasına doğru yürüdü -aiyo açılın tamam önemli bjsey söyleyeceğim. Kalabalığı eliyle yarıp tüm dikkati topladı ve konuşmaya başladı -merak etmeyin kralniz gayet iyi. Sözlerini bitmesiyle ardarda sorular gelmeye başlamıştı -sen ne bilirsin ki hem niye bu kadar eminsin?
Kendinden emin ve hafif ciddi bir tavırla sol baş parmağını göğsüne dayayıp kendini gösterdiğinden emin olunca konuşmaya başladı -çünkü ben geleceği görebiliyorum Lafının bitmesiyle meydandaki herkesin kahaka atması bir olmuştu bu denli genç ve eli yüzü acik birinin kahin gibi davranması hiç inandırıcı gelmiyor üstüne üstlük komik geliyordu. Gerçi söyledikleri yalan sayilmazdi sürekli olmasada ara ara geleceği görüyordu ve kralın suikastten kurtulacağını da görmüştü. Fakat insanların pnu ciddiye almamasina da bozulmamış değildi hani. Kendini kanıtlamak istiyor,saygı görmek istiyordu...
.....1 hafta sonra
Suikastin üzerinden tam 1 hafta geçmiş ve suikast düzenleyen kişi bulunup asilmisti. Bunun üzerine kralın köyleri gezecegi duyrulmus ve herkesten hazırlıklı olmasi istenmişti kimisi bunun nedeninin kralın evlenecek kız bakmak istemesi olduğunu düşünürken kimiside kralın iyi olduğunu kanitlama amacında olduğunu düşünüyordu. -kral geliyor herkes diz çöksün Bu sesle meydanda derin bir sessizlik oluştu ve herkes diz çöküp kralı selamladı. Kral etrafa göz gezdirip dikkat çeken birilerini aradı fakat meydandaki herkes ona aynı geliyordu eski ,yamalı kıyafetler ,buruşmuş yüzler. Herkes aynıydı, etraf renksizdi ve Kral bir kez daha mutsuz olduğunu hatırladı. O kadar insan vardi ama kimse tek kelime etmiyor başları önlerinde duruyorlardi...Tek bir kişi dışında.
Herzamanki tezgaha yaslanmış elindeki inciyle oynayan kişi çekti kralin dikkatini başını egmemis ve ayaktaydi yanındaki vezirine seslendi -surda tezgaha yaslanmış kişiyi buraya getir hemen. Vezir askerlerle birlikte kolundan tutup kralın önüne attılar ,inciyle oynayan adami. -kral olduğumdan haberin var degilmi genç adam. Elindeki inciyi bir keseye koyup gözlerini kralın gözleriyle birleştirdi. Gözleri dışında yüzünün geri kalanı gözükmeyen kral'a derin bakışlar içerisinde.. -Tabiki biliyorum siz kralsınız nasıl bilmem. Kral ilk defa onunla konuşmaya cüret eden biriyle karşılasmisti hem sadece konuşmuyor gözlerinin tam içine bakıyordu bu adam. -çok cesaretlisin belliki bir kralın gözlerine çekinmeden bakabiliyorsun. Hafif gülümsedi, genç adam önce bakışlarını çekti sonra da etrafta gezdirip tekrar kralın gözleriyle buluşturdu.
-Çekinecek bir şeyim yok kralım.. Kral ona gülümseyen birini gördüğüne çok saskindi ilk defa yalakalık olsun diye veya korkudan zoraki gülümseyen biri yerine korkmadan kendince içten gülümseyen biri vardı karşısında.
-kimsin sen? Diye sordu kral çok naif bir ses tonuyla ve beklediği yanit gecikmeden geldi
-Ben wang yibo..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni fic hazirmisinizz farklı bisiler deniycem
-yorum yapın lütfen♧
2. Bölümü atmayı büyük bi istekle bekliyorum:) fav bölümlerden oldu..
