Ο Φωτογράφος

3

Είχαν περάσει δύο μέρες από την ημέρα που την είδα στην σχολή και από τότε ήταν άφαντη. Πως μπορώ να βρω πως την λένε;; Υπήρχε κάποιος εδώ που θα μπορούσε να με βοηθήσει; Γιατί είναι τόσο μυστήρια και το κυριότερο γιατι με είχε ζωγραφίσει στο μπλοκ της; Αυτές οι απορίες στριφογύριζαν στο μυαλό μου και προσπαθούσα να βρω απαντήσεις, κυρίως στην τελευταία.

Βρισκόμουν μαζί με τους φίλους μου στο κυλικείο της σχολής. Την προηγούμενη μέρα τους είχα αναφέρει πως θα ήθελα να εργαστώ στο μαγαζί του θείου του Γιάννη.
Ετσι ζήτησα από τον φίλο μου να μιλήσει για εμένα στον κύριο Γιώργο και εκείνος εύθυμα μου απάντησε θετικά.

<<Ο θείος μου δέχτηκε αλλά μου είπε να σου πω πως θα πας δοκιμαστικά την πρώτη εβδομάδα. Άμα είσαι καλός στην δουλειά σου θα σε κρατήσει αλλιώς θα πρέπει να βρεις κάτι άλλο. Συμβουλή πήγαινε ένα τέταρτο νωρίτερα από το καθορισμένο ωράριο που θα ορίσετε. Άμα δει ότι έχεις όρεξη για δουλειά θα σε κρατήσει. >> μου είπε ο φίλος μου.

<< Ευχαριστώ πολυ ρε συ. Δεν ξέρεις
πόσο την χρειάζομαι αυτή την δουλειά. >>

<<Τα πάντα για τους φίλους μου. >> είπε χτυπώντας μου φιλικά τον ώμο.

Του χαμογέλασα και γύρισα λίγο το κεφάλι μου. Τότε την αντίκρισα. Φορούσε ένα μακρύ παλτό σε μια σκούρα απόχρωση του γκρι, ένα μαύρο δερμάτινο παντελόνι και μποτάκια. Τα κυματιστά μαλλιά της έπεφταν στους ώμους της και στα χέρια της κρατούσε την τσάντα της.

<<Την Νικόλ κοιτάς; >> με ρώτησε ο Αναστάσης.

<<Την ξέρεις; >> απόρησα.

<< Ήταν κολλητή της ξαδέρφης μου, της Ρωξανης. Είχαμε βγει αρκετές φορές, από εκεί την γνωρίζω. Μια μέρα πήγε στο σπίτι της ξαδέρφης μου και της είπε πως δεν ήθελε να έχει καμία σχέση μαζί της. Η Ρωξάνη τότε ήταν έγκυος στον δεύτερο μήνα, απέβαλε όμως, λόγω της στεναχώριας της. Ήταν και σε διάσταση με το τότε αγόρι της και δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί. Όπως καταλαβαίνετε το τελειωτικό χτύπημα για εκείνη ήταν όταν η κολλητή της την παράτησε. >> στην φωνή του φαινόταν πόσο τον είχε επηρεάσει αυτό το γεγονός. Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στην ξαδέρφη του καθώς την έβλεπε σαν την μικρή του αδερφή.

<< Λυπάμαι, δεν ήξερα. >>

Είχα γνωρίσει την Ρωξανη. Ηταν μια όμορφη κοπέλα με καφέ, σκούρα καρέ μαλλιά και με ιδιαίτερα όμορφα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο. Πάντα σε έκανε να γελάς με τα αστεία και την παιδική της συμπεριφορά. Ήταν αδύνατον να πιστέψω πως ένας τόσο χαρούμενος άνθρωπος είχε περάσει κάτι τέτοιο και συνέχιζε να σκορπίζει χαρά στους γύρω του.