Chapter 3

7 1 0
                                    

"Are you inlove with that anonymous asker, Madeline?"

Hindi pa rin matanggal sa isip ko yung tanong ni Kate. Inlove na ba talaga ako dun? Mukhang imposible naman. I mean we didn't meet. I didn't know his name. I didn't know everything about him. I only know that he's a guy and he study here. Nothing more, nothing less. But why? I'm puzzled right now. I don't know why. I just felt it.

"Are you inlove with that anonymous asker, Madeline?"

"Are you inlove with that anonymous asker, Madeline?"

"Are you inlove with that anonymous asker, Madeline?"

"Are you inlove with that anonymous asker, Madeline?"

"Are you inlove with that anonymous asker, Madeline?"

Paulit ulit na lang yan sa utak ko. Pero posible nga bang mahulog sa taong di mo pa nakikilala? I cannot just urgh! Ewan. Ang alam ko, hindi pwede!

"You look so elegant." someone said.

"Uy ikaw pala Dave! Ikaw nga eh. Younger version of Jose Rizal. Haha!"

"Haha! Why are you here?"

Nasa bench nga pala ako. Katabi ko na nga si Dave eh. May games pala mamaya and search sa Lakambini at Lakandiwa. Isa nga ako sa mga candidate doon eh.

"I am waiting for the program to start." I said.

Then awkward silence enters. Putek. Ba't ba ang tahimik namin? O_O

"Lyn, kailan mo ba ako sasagutin? O baka wala ka ng balak sagutin ako?"

Nagulat naman ako sa tanong niya sakin. Isn't he tired? Ba't naman siya napatanong ng ganyan? Ngayon pa talaga na kung saan napaka pormal namin sa aming suot. Tutal sino ba naman ang hindi mapapagod diba? 4 years of courting tapos walang progress? Di ka mababagot?

"Lyn, hey stop crying." niyakap niya ako at pinunasan ang luha ko.

Hindi ko namalayan na umiyak na pala ako. Malay ko ba kung bakit. Siguro dahil pinahintay ko siya? Pinaasa? O talagang nasaktan ako sa tanong niya. Lumayo na ako sa pagkakahawak niya sakin.

"Lyn, why are you crying?"

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at tinanong ko na siya.

"Dave, pagod ka na ba sa kakaantay? May nahanap ka na bang iba?"

He stared at me and smile.

"Lyn, I won't ever be tired. Not ever. I love you and you know that. I waited for 4 years, ngayon pa ba ako susuko?" he said and he hugged me.

Hindi ko alam kung kikiligin ba ako o ano. Ang alam ko lang ay hindi ko na naiintindihan yung nararamdaman ko. I feel so unfair to Dave. I meam his loyal enough to be mine. Ako? Nakikipaglandian pa sa anonymous asker na yun and I feel so guilty. Hindi ko alam kung ano na ang gagawin ko. All I know is that I cannot ignore that anonymous asker. Ever.

AUTHOR'S NOTE:
Taglish hehe :)
Comment and vote! Thanks! :)

Anonymous AskerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon