'MAVİ FISILTI'▪ Tokyo revengers Fanfiction

Bölüm 16

Bölüm adı: ufak sohbet

Bölüm şarkısı: hadi çal

"Yeni bir sayfa açmanın anlamı yok.... defter aynı olduktan sonra."

~
**

Lina'nın bakış açısı

-"DEFOLUN LAN!!"

Ve bir yastık daha fırlattım. Neden mi? Sabahtan beri hem üyesi hem lideriyle tenjiku ve toman çetesindekiler tarafından takip ediliyorum. Sonunda alışverişimi bitirip eve geldim ama bunlar benim peşimi hâlâ bırakmamıştı. Bir de dikkatlerini başka yöne versinler diye 5 dakikada gölge tilkisi olup dikkatlerini çekip kayboldum.

Hayır şu kokonoi hajime denen şahıs aldığım her şeyin fiyatını doğru buluyor. Canım arkadaşım, bunlar normal tamam ama sen ne diye kumaşın nerede üretildiğini kimin o kumaşla ne kadar sürede ve hangi yılda neler yaptığını bilirsin ki?

Bunu geçtim, sen bunları söylerken ben duymuyor muyum? Biraz dikkat ama.

Şurada bir hafıza kaybı oyuncusu olmuşum almayın hevesimi.

İşte böyle böyle eve geldim, poşetleri biryere koydum. Balkonuma çıktım ve elime geçen yastık- tava- terlik artık hangisiyse beni takip eden şahıslara atmaya başladım. Herkesi anlıyorum ama, mitsuya ve kokuchou'dan beklemezdim.

Demiştim ya herkesi araştırıyorum diye, şu çetelerde öğrendiğim bilgilere bakılırsa normalde en sakin olan üyeler veya liderler bu ikisi.

Aşağıdakilerden bir tek mikey güle oynaya kaçıyordu ve bende tam kafasına hedef alarak terlik fırlattım. Çok iyi bir nişancıyımdır.

Mikey-"AH!!"

İzana-" mikey, sen az önce kafama tava atsa bana bir şey olmaz demedin mi? O sadece terlik *kahkaha* yenilmez mikey bir terliğe yenild-"

İzana lafını bitirmeden ona da bir yastık fırlattım ve yine bingo.

İzana-"AĞHH!"

mikey-" ¿abi, sen az önce bir yastığa mı kaybettin?..."

Draken ve kokuchou koşarak endişeli şekilde gelip ikilinin yakasından tutarak yine endişeli ve hızlı bir şekilde peşlerinden sürüklediler.

Bu sırada ben hâlâ terlik tava elime ne geçerse fırlatıyordum. Ama eminim ki şu an sadece onları göremeyeceğim bir yere gittiler.

-"EĞER BİR DAHA BENİ TAKİP ETMEYİ BİLE DÜŞÜNÜRSENİZ BULURSUNUZ BELANIZI!"

bağırdım ki beni duysun şerefsizliğin kitabını yazan şahıslar. Şunların arasından bir takemichi'ye acıdım.

*ding-dong/kapı çalar*

Ha? Kim lan bu saatte? Kapıya doğru ilerleyipte ne yazık ki kapıda delik olmadığı için göremediğim kişiyi görmeye gittim. Kapıyı açtım.

-" kimsin lan ?"

...

....

..

SANZU?!?!

sanzu-" ehe- merhaba, lina-chan."

-"sorumu tekrarlamaktan hoşlanmam o yüzden sadece bir kere soruyorum, kimsin lan sen?"

Sanzu-" şey....lina-chan, beni hatırlamıyorsun ama dışarıda çok yağmur yağıyordu ve bu halde eve gidemezdim...sadece yağmur yavaşlayana kadar kalacağım-"

Sanzunun maskesini çekip çıkarttım ve attım. Üstü başı Sırılsıklam olmuş...

Ben sanzunun maskesini çıkarttığımda elleriyle yüzünü gizlemeye çalışıyordu.