courier darling | taekook

53

MERHABAAA cok eglenceli bi bolumle geldim umarim seversiniz!!

Bir de arkadaslar cok fazla zaman atlamasi goruyosunuz biliyorum ama bunu soyle dusunun; hani bazi filmlerin sonlarinda belli tarihler gosterilir ve o zamanda yasadiklarindan kesitler goruruz ya... finale kadar yasadiklari guzel ve unutulmaz anlari derliyorum iste!!

Simdiiii iyi okumalar dilerimmm <7

•

2,5 yıl sonra

"Kontrol edemiyorum Taehyung, uçak düşebilir..."

"Ne demek uçak düşebilir Jungkook?" dedim titreyen sesimle.

Mezun olmuştu. Bölümü birincilikle bitirmişti hatta ve şimdi de benimle bir uçuş yapmak istemişti. Bende bunu kabul etmiştim. İlk kez yanında başka bir pilot yoktu ve bir uçağı kendi başına harika şekilde uçurabileceğini bana göstermek istemişti. Şimdi ise uçağı kontrol edemediğini ve her an düşebileceğini söylüyordu. Kalbim sıkışıyordu ve bu yaşanılanları aklım almıyordu.

"Kule, kontrolü sağlayamıyorum," dedi mikrofonu açıp.

Gözlerim iyice dolmuştu. Ölmek istemiyordum. Daha beraber yaşayacağımız bir sürü güzel an varken ölmek istemiyordum. Ben Jungkook'la yaşlanmak istiyordum.

Kule'den cevap gelince nefesimi tutup kulaklarımı dikkatle açtım. "Kaptan Jeon, inişiniz için güvenli bir yol hesaplanamıyor. En az hasar alabileceğiniz yol ise kuzey yönündeki tarlaya iniş yapmanız olacaktır."

Gözümden bir damla yaş süzülürken, "Hayır, hayır, Jungkook hayır..." diye sayıklamaya başladım. En az hasar da neydi? Ölecektik!

Jungkook bana kıyasla daha soğukkanlı bir şekilde, "Bebeğim, bebeğim," dedi. Beni sakinleştirmeye çalışıyor gibiydi.

"Jungkook..."

"Buradaki kontrollerden herhangi bir yanıt alamıyorum," derken önündeki tuşlara basmaya devam ediyordu. "Yandan kontrol listesini alabilir misin?" diye sordu bana.

"Sadece dediklerimi yap bebeğim... Panik yapma," diye mırıldandı.

Titreyen ellerimle bahsettiği listeyi aramaya başladım. Bir yığın kağıt içinden dediği listeyi bulunca yukarı kaldırdım ve gözümün önüne getirdim. Hâlâ ağlıyordum ve görüşüm bu yüzden bulanıktı.

"Bebeğim... Tarlaya inebiliriz, şaka yapmıyorum," dedi ciddi bir şekilde.

Başımı çevirip gözlerine baktım. "Ben... Jungkook nolur ölmeyelim..." diye geveledim. Kelimelerimi ben bile anlamazken Jungkook anlıyor muydu merak ettim.

"Sana bunun sözünü veremem sevgilim, özür dilerim..."

Onun da sesi titremişti. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Başını çevirip gözlerime baktı ve tebessüm etti.

"Yine de mutluyum çünkü böyle bir anda bile yanımda senden başkası yok, iyi hissediyorum," diye ekledi.

"Jungkook..." deyip hıçkırdım. Anlamıyordum, nasıl ölüme bu kadar yaklaştığımızı anlamıyordum? Ne olacaktı? Bitiyor muydu her şey? Arkadaşlarım... Onlar ne yapardı biz ölürsek? Asıl ben... Asıl ben Jungkook ölürse ne yapardım?

Jungkook buruk bir tebessüm ettikten sonra, "Sayfa 2 Taehyung, diğer sayfa," dedi.

Başımı çevirip elimdeki kağıdın ön sayfasını kaldırdım ve ikinci sayfayı açtım.