✨პირსინგიანი✨(დასრულებული)

part 16

შგ: მოკლედ ჩვენ ვიცით რატომ დაშორდა გუკი მინას
რაე&ჰიუნჯუ: რაააა
მინა: ამმ ეგ უკვე მეც ვიცი
თე: მოიცა რაა? საიდან?
მინა: გუშინ შევხვდი ჯონგუკს და ყველაფერი ამიხსნა
ჯჰ: მერე შენ რა უთხარი
მინა: ვუთხარი რომ დრო მჭირდებოდა
ჰიუნჯუ: აბა ეხლა ყველამ ჩაიწყვითეთ ხმა და ერთმა მოყვეს რა ჯანდაბა ხდება აქ
*ჯონგინი მოუყვა ყველაფერს*
რაე: wtf,რა დრამები ყოფილა
ჰიუნჯუ: გაგიმართლათ რო ჯონგუკმა გთხოვათ რომ არ გეთქვათ და ისე რო დაგემალათ თეიონის გუჩის ჩუსტებით გცემდით
თე: ჩემი ჩუსტებისგან რა გინდა
ნჯ: არაფერი არაფერი ძმაო
სჯ: აბა ჩალაგდით და წავედით სკოლაში
სუ ჯინი: ნახეთ ახალი ფეხსაცმელები ვიყიდე კაია ეს ჩავიცვა?
თე: ვაა ახალია?
სუ ჯინი: არა პერვოლით არის გარეცხილი....ეხლა არ ვთქვი ახალიათქო
თე: ვუმეე რა აგრესიაა რაარი,ჩაიცვი ხო მოგიხდება
სუ ჯინი: შენ როარ გეთქვა ისედაც ვიცოდი რო მომიხდებოდა
გაიუნგი: ვამბობ რაა ნუ ტოვებ ამ ბავშვ ჯინთანთქო
სჯ: ნახე რაა მე როარ დამაგლუჯოს ნერვები ისე ხო ვერ იზავს
ჯონგინი: აიშშ რამდენს ლაქლაქებთ დაგვაგვიანდა რაა

ისე ხო მანამ მინა და გუკი ნაჩხუბრები იყვნენ ჯონგუკი მარტო ცხოვრობდა.
ჯჰ: ისე ხო ჯონგუკი ისევ ჩვენთან გადმოდის
ნჯ: ვაახ ეშველა რა როგორც იქნა გადაუარა ამ დეპრესიამ
*ჯინმა ჯუნს წამოარტყა*
სჯ: ჩუმად შე იდიოტო
ნჯ: უი ხო
მინა: რა დეპრესია
ჯჰ: ამმმ არაფერი ისეთი
მინა: ეხლა იტყვით თუ შევუკვეთო ინტერნეტში კუბოები
ჯონგინი: უიმეე ქალო რაარი,ხო კაი გეტყვით თუ ჯონგუკმა არ დაგავასიკვდილა შენს ნაცვლად,როცა დაგშორდა დეპრესიაში იყო,არ ჭამდა,არ ეძინა ოთახიდანაც არ გამოდიოდა,რამდენჯერმე სავაადმყოფოშიც იყო,მანამ გამიგდებ გეტყვი რო გვითხღა გოგოებს არ უთხრაო
მინა: არა რა რამდენი რამე დამიმალა მაგ პირსინგიანმა
რაე: შენს საკეთილდღეოთ
ჰიუნჯუ: ჰამეეეე ეხლა წამოეთრევით სკოლაში თუ კიდე დიდხანს უნდა იჭორაოთ სოფლის დედაკაცებივით.
შგ: მოვდივართ ხო მოვდივართ

მინას pov
სახლიდან გავედით და ეხლაღა გამახსენდა რო ჯონგუკს დღეს უნდა ვუთხრა პასუხი,ვაპატიე თუ არა.
მინდა რომ ვაპატიო,მომენატრა მაგრამ მეშინია რომ ისევ მეტკინება.
ამ ფიქრებში გართული სკოლამდეც მივედით,კლასში როცა შევედით გუკი უკვე თავის მერხთან იჯდა და შევედი თუ არა მზერა ჩემზე გააჩერა.მე ჩემ ადგილას დავჯექი,ვგრძნობდი რომ ისევ მიყურებდა,მის მზერას ვგრძნობდი,ისევ ისეთი მზერა როგორც ადრე.
გაკვეთილებმა უაზროდ ჩაიარა,გოგოებს ვუთხარი რო ცოტახანში მივიდოდი სახლში,სკოლის სახურავზე ავედი და ცოტახანს იქ დავრჩი მუშაობას 3 საათში ბიწყებდი ასერომ დრო მქონდა. ავედი და იქვე შიდა მოაჯირზე ჩამოვჯექი,სიმშვიდე იყო ეს მომწონდა,მალევე ეს სიმშვიდე ბოხმა ხმამ გაარღვია
ჯკ: მინა
მის ხმაზე ნრუანტელმა დამიარა,შევბრუნდი და წამოვდექი
ჯკ: პასუხი გაქვს? მაპატიებ? გთხოვ მითხარი რომ მაპატიებ? აღარ მინდა უშენოდ ყოფნა *ცრემლები წამოუვიდა*
მე: მინდა რომ გაპატი ჯონგუკ მაგრამ მეშინია....მეშინია რომ ისევ მეტკინება გული
ჯკ: გპირდები ამას აღარასდროს ვიზავ,მიყვარხარ გესმის? არასდროს შემყვარებია...მაგრამ შენ *შიდა მოანირზე ჩამოჯდა და თავი დახარა" შენ როდესაც დაგინახე არვიცი რა დამემართა,ერთი ნახვით შეყვარება ნამდვილად არ იყო რადგან თავიდან ერთმანეთს სულ ვაღიზიანებდით *ჩაიცინა* მაგრამ ის გრძნობა რომელიც შენს მიმართ გამიჩნდა,სულ სხვა რამ იყო,ჩემთვის განსხვავებული მთელი გულით შემიყვარდი,საკუთარ თავზე მეტად შემიყვარდი,გთხოვ ერთი შანსი მომეცი *თავი ამოწია და თვალებში ჩამხედა,მე ცრემლები მომდიოდა,ფეხზე წამოდგა* გთხოვ თავიდან შემიყვარე.
*მე გავიქეცი და ჩავეხუტე თან ვტიროდი*
მე: მე შენ მიმართ გრძნობები არასდროს შემცვლია,მეც მიყვარხარ
ჯკ: ანუ მატაიე?
მე: კი ჯონგუკ გაპატიე
ჩამეხუტა მარა მერე უცბათ მომშორდა
ჯკ: მაგას რაღატო მეძახი
მე: ვაიმე ჩემი სულელი,გაპატიე ქუქ
ჯკ: იცი პირსინგიანი უფრო მომწონს
მე: კარგი მიყვარხარ ჩემო პირსინგიანო
ჯკ: შენს პირსინგიანსაც უყვარხარ,დღეიდან ისევ ქუქის გოგო ხარ.
და ჩვენი ბაგები ერთმანეთს შევაერთეთ,ეს ნანატრი გრძნობა,ისე მომენატრა.