အပိုင်း တစ်
သင်တန်းတခုထဲတွင်ဖြစ်သည်။
သက်ဆိုင်ရာဆရာမှ သင်ကြားသောအရာများကိုပို့ချနေစဥ် သင်တန်းတံခါး၀ ပွင့်လာကာ
ကောင်မလေးတယောက် ခြေဖွပီး၀င်လာသည်။
"ဒုန်း...."
"အ..."
မသိအောင်တိုးတိုးတိတ်တိတ် ၀င်လာကာမှ ခုံစောင်း
နှင့်တိုက်မိကာ...တခန်းလုံးသိသွားရသည့်အဖြစ်။
မေချယ် ပြုံးတုံတုံလေးလုပ်ကာ အနီးနားရှိ
စားပွဲတွင်သာ ၀င်ထိုင်လိုက်သည်။
ပီးမှ ဘာစာအုပ်ထုတ်ရမှန်းမသိသောကြောင့်..
ဘေးကလူကို မေးရန်ဟန်ပြင်လိုက်သည်။
ဘေးကလူကခပ်တည်တည်ကြီးနှင့်သူ့ကိုလဲမကြည့်
စကားစဖို့ဝေလာဝေး။
မေချယ်တိုးတိုးလေးကပ်ကာ.....
"ဘာစာအုပ်ထုတ်ရမှာလဲဟင်..."
ဟုတိုးတိုးလေးကပ်ပြောကြည့်လိုက်သည်။
ထိုလူက မျက်လုံးစိမ်းများနှင့်လှည့်ကာကြည့်လိုက်သောကြောင့် မေချယ် လန့်သွားကာ....
"ဟုတ်ကဲ့ရပါတယ်..."
ဟုခေါင်းညိတ်ပြကာ ဆရာပြောသမျှကိုသာအာရုံ
စိုက်လိုက်လေသည်။
မေချယ်ရောက်ပီး ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်လောက်နေတော့ သူမ ဘာသင်ကြားနေရတာဆိုတာကို
ကောင်းကောင်းနားလည်သွားလေသည်။
သို့နှင့် တနာရီခွဲကျော်ကြာသော သင်တန်းအား
စိတ်ပါဝင်စားစွာ လေ့လာသင်ယူနေတော့သည်။
-----------------------------
frick ဖရစ် ဒီနေ့ အတန်းလာစတက်သော
ကောင်မလေးအား ကြည့်ကာ ရယ်ချင်ပေမယ့်
အောင့်ထားရသည်။
အရပ်ပုပု မျက်မှန်လေးနှင့် ပုံစံလေးကအူကြောင်ကြောင်လေးနှင့်ချစ်ဖို့ကောင်းသည်ဟု မြင်မိလေသည်။
သူမလာထိုင်ပီး ဘာစာကြည့်ရမှန်းမသိပဲ သူ့ကိုလာမေးတုန်းကလဲ ပြန်ဖြေဖို့လှည့်ကြည့်ပေမယ့်
သူ့ဘာသူ ...ရပါတယ် ဆိုပီး ပြန်လှည့်သွားတာလေးကလဲအူကြောင်ကြောင် နိုင်ပီး ချစ်ဖို့ကောင်းလှလေသည်။
ဖရစ် ...ကောင်မလေးအကြောင်းတွေးနေစဥ် သူမ အခန်းထဲက ထွက်လာတာကိုလှမ်း မြင်လိုက်သည်။
