The Hatred of Love

Chapter 22

Bonding of friends

~Anna'sPOV~

nasa restaurant na kami tatlo nila Alex at Carmela kung saan nagsasaya kami at nagkwekwentuhan

Ang totoo namiss koto Yung bonding Namin tatlo simula Kase nung nagtaksil samin si Sam ay si Alex na Ang naging kapalit sa kanya siya ang nagpuno Ng kasiyahan samin nung punong puno Ang kalungkutan Ang buhay Namin ni Carmela

Pero Minsan nakakalungkot din Tuwing aalis siya papuntang ibang bansa para lumaban gusto ko Sana Hindi na siya lumaban dahil napapabayaan na nya Ang pagaaral nya Ang kaso isa Yun sa mga pangarap nya

"Tell me Anna Wala kana bang feeling Kay sian?"tanong ni Alex

Ang totoo Hindi ko alam kung nawala naba ang nararamdaman ko sa kanya dahil may part din na nasasaktan din Ako pero Hindi Naman gaano kasakit Yung sakto lang

"I don't know pero may part din na nasasaktan Ako pero hinahayaan ko nalang"sagot ko

Tumawa siya Ng bahagya at umiling

"You know what Meron kapa feeling sa kanya but nasisiguro Kong Hindi na gaano kalalim Yun"ngiting Sabi nya at sabay higop Ng juice

"What do you mean?"naguguluhan Kong sagot

Tumigil siya Sandali at tumitig sakin

"Halata Kase sa mga Mata mo na okey kana at mukhang unti unti nahihilom Ang sugat Jan sa dibdib mo"seryoso nya tugon

"You think i am a move on na?"tanong ko

Umiling lang siya

"paunti unti palang pero mas maganda kung ipagpapatuloy moyan at baka Isang araw ay makalimutan mona ng tuluyan"

"I hope so"ngiting Sabi ko

Nakakagaan Ang mga sinasabe ni Alex dahil parang totoo ang sinasabe nya gusto ko din Kase malaman kung tuluyan naba or may naiwan pa sa dibdib ko

Pero kapag nakikita ko siya parang Wala na Ang epekto sakin lahat kahit Ang mga bawat tingin nya sa Mata ko parang bahagya wala narin epekto at kahit na sinasabe nya sakin na Mahal pa nya ako parang Hindi ko narin ramdam

Alam ko kapag nasaktan ka masyadong malalim Ang magiging sugat nun at kahit Anong lagay mong gamot ay Hindi matatablan Hanggang sa unti unti lumilipas Ang araw ay unti unti din nawawala Ang sakit Hanggang sa gumagaling at nanghihilom na pero ang sugat nun Hindi Basta Basta mawawala dahil magiging peklat din ito at Dala Dala mo yun sa bawat lipas Ng araw at buwan ay mananatiling peklat yun sa dibdib mo

Pero nung Nakita ko Ang taong gumawa nun sakin ay parang tinutusok paunti unti Ang sugat nun Hanggang sa dumugo nanaman at kahit anong Gawin mo masakit parin kahit Isang taon na nakalipas

Pero Hindi ko akalain na may gamot Pala na mabisa para mawala ang sakit nun dahil sa Isang tao........

Oo Isang tao...at Hindi Isang alien..Isang taong unti unti pinupunas Ang bawat dugo na pumapatak at dahan dahan nya ito hinahaplos gamit ang mga kamay nyang magaan at Hanggang sa tinatakpan nya ito ng unti unti Hanggang sa magsarado ulit ito at Ang mga salita nyang sandyang nakakagaan at nakakaluwag sa dibdib parang binibigyan ka Ng Isang maganda hangin na Ang sarap huminga at Hindi mona kinakailangan pilit huminga at Ang mga bawat tingin nya kapag nakatutuk sa mga Mata ko parang unti unti umuurong Ang bawat luha Kong pumapatak at dahan dahan kumikislap at Hanggang sa Hindi kana iirap dahil sa mga tingin nyang maganda at Ang bawat ngit nya Mula sa labi nya parang tinututunaw Ang puso ko na parang Ang saya saya sa loob nun at magkakaroon Ng Isang party Mula doon