Bugün 7 Temmuz 2015.
Bu hayattaki on sekizinci yılım. Seninle tanışmamın dört , sana aşık oluşumun iki , gidişinin birinci yılı.
Abinin bugün yedinci kez odama girmeye çalışışı , kız kardeşinin üçüncü arayışı.
Bugünkü beşinci ağlayışım , sevgilim. Onuncu geri dön diye bağırışım.
Bu, sana ikinci sinir krizim sonrası yazdığım mektup.
Hayatıma girişin gibi çıkışının da etkileyici olacağını bilmeliydim.
On yedinci yaşımda seninle öleceğimi bilmeliydim belki de.
Ya da '17' şarkısını her dinleyişimde ağlayacağımı.
Bu mektuplar, bir gün okursun diye değil.
Öğrensinler diye.
Öğrenecekler aşkım.
Beni bulacak olan abin, daha da büyük bir bunalıma girecek olan kız kardeşin, arkadaşlarımız,ailelerimiz öğrenecek.
Biz ölmüş olsak bile,aşkımızın ölümsüz olacağını.
Dünya'n.
--------
Depresyon, melankoli?
Evet, hem de dibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
17
Roman pour AdolescentsÖğrenecekler sevgilim. Biz ölsek bile, aşkımızın ölümsüz olduğunu.
