Rooted Red Rose (Yizhan- one shot)

🥀 02 Chapter 🥀

Xiao zhan pov,

"මිස්ටර් ශාන් වැන්ග් ?"

"යස්? "

"ඔයාට ඩොක්‍ටර් කතා කරනවා "

"ඕකේ..."

"ඉදගන්න මිස්ටර් ශාන්.."

"ඩොක්ටර්..?"

"ඉතින් මිස්ටර් ශාන් ඔයා තාමත් ඒ තීරනේමද?
ඔයා හොදටම දන්නවා අපිට තවස් දවස් නැති බව. දැනටමත් ඔයාගෙ කන්ඩිෂන් එක ඒ තරම් හොද නැ. ඔයා අපිට තව දවස් දෙකක් ඇතුලත මෙ දේට තීරනයක් කියන්න ඔනි.. "

"මම තාමත් එ තීරනෙමයි ඩොක්ටර්.."

"එත් මිස්ටර් ශාන් ඔයා දන්නව එකෙන් ඔයාට ඔයාව නැති වෙයි. එයා දැනටමත් ඔයගෙන් පෝෂනේ වෙනවා. නැහැ එක දැන් සම්පූර්ණයෙන්ම ඔයාගෙන් පෝෂණය වෙලා ඉවරයි. තවත් නාස්ති කරන්න කාලයක් නැහැ ඔයාට. මන් කියන දෙ ඔයාට හොදටම තේරෙනවනෙ මිස්ටර් ශාන්"

"හ්ම්.. ඔව්. ස්තූතියි ඩොක්ටර් මන් වෙනුවෙන් මහන්සි වෙනවට. ඒත් මගෙ තීරනෙ වෙනස් වෙන්නෙ නැහැ."

" ඔයාව වටින්නේවත් නැති කෙනෙක් වෙනුවෙන් ඇයි ඔයාවම අනතුරේ දාගන්නෙ මිස්ටර් ශාන්. අඩුම එයා ඔයා ගැන නිකමටවත් හිතුවා නම් මම හිතනවා ඔයාට මෙහෙම වෙන්නෙ නැති වේවි කියලා. ඔයාට පුලුවන් එ දේ කරන්න."

" ඒ එයා නිසා මගෙ ආදරෙන් ඇති වුනු දෙයක් ඩොක්ටර් . එ මගෙ හස්බන් . ඉතින් මන් කොහොමද ඒ දේ කරන්නෙ? මම කොහොමද එය වෙනුවෙන් මගෙ ඇගෙන් පෝෂනේ වෙන ඒ දේ නැති කර ගන්නෙ? කොහොමද මම හිතක් පපුවක් නැති කෙනෙක් වගේ දේ කරන්නෙ?"

"ඒත් මිස්ටර් ශාන්.."

" මගෙ තිරනෙ වෙනස් වෙන්නෙ නැ ඩොක්ටර් . ස්තූතියි මන් වෙනුවෙන් කාලෙ වෙන් කරාට. "

තව දුරටත් ඩොක්ටර් එක්ක කතා කරන්න දෙයක් නොවෙනකොට හීන් සැරේ එතනින් නැගිට්ට මම දොර ගාවට එන්න ආවත් ආයෙම ඩොක්ටර්ගෙ කටහඩ ඇහෙනකොට මම නැවතුනා.

" එයා ඔයාව මරලා දාවි. කොයිම වෙලාවක හරි හිත වෙනස් වුනොත් ආයෙම එන්න. මම බලන් ඉන්නවා "

ඩොක්ටර් කියපු දේට මුකුත් නොකියපු මම එතනින් එලියට එන්න ආවෙ හීන් සැරෙ හුස්ම අල්ලන ගමන්.
මීට පැයකට විතර කලින් එක පාරටම ආව කැස්සත් එක්ක ලේ පිට වෙනකොට මට හුස්ම ගන්න අමාරු වුනා. හොද වෙලාවට එ වෙනකොටත් මම හිටියෙ හොස්පිටල් එක ලග තැනකට ඇවිදින් .

ඩොක්ටර් කියපු වචනයක් වචනයක් ගානෙ ආයෙ ආයෙම මතක් කරපු මම කාර් එකට ඇවිදින් ඔලුව ස්ටයරින් වීල් එකෙ ගහ ගත්තා....

මම දන්නවා මට තව වැඩි කාලයක් නැහැ තමා. එ උනාත් මම කොහොමද එයා වෙනුවෙන් මගෙ ඇගෙ වර්ධනය වෙන එ දේ නැති කරන්නෙ? මන් දන්නවා යීබෝ කවදාවත් මට වටිනාකමක් දෙන්නෙ නැති වෙයි.
ඒත්.... මම එයාට අදරෙයි. එයා වෙනුවෙන් මගෙ හිතේ තියන ආදරෙ නිසාම මේ දේ මගෙ ඇගෙ වර්ධනය වෙනවනම් මම එකට හැමදේටම වඩා ආදරෙයි.

කැහැ.. කැහැ..

ආයෙමත් කැස්සක් ආවා වගෙම අතේ ඉහිරිලා තියන ලේ බිදිති දිහා බලලා හිනා වුනු මම කාර් පාක් එකට ටිකක් එහායින් වවලා තිබුන රතු රෝස පදුර දිහා බැලුවා.

පේන්න තියන සමහර දේවල්වලට කොයි තරම් වටිනාකමක් තියනවාද? ඒ උනත් වටිනාකමක් ලැබෙන්නම ඔනි, කිසිම කෙනෙක්ට නොපෙනන දේවල් කොයි තරම් නම් නිකරුනෙ පර වෙලා යනවාද?
විනාස වෙලා යන්න යනවාද?

සමහරවිට මගෙ හිතේ යීබො වෙනුවෙන් තියන ඒක පාර්ශවික ආදරෙත් එහෙමම වේවි..

තව දවස් දෙකක්.. ඔව් තව දවස් දෙකක් මට තියනවා.. මම හීනෙකින්වත් හිතුවෙ නැ ඒ තරම් සුලු කාලයක් විතරක් මට එයා ගාව ඉන්න ලැබෙයි කියලා. මට ඔනි උනේ විදව විදව හරි දීර්ඝ කාලයක් එයත් එක්ක එකට ඉන්න.

එ උනාත්.. අවුරුද්දක් විතර කාලයක ඉදන් විඩෙන් විඩේට ඇති වුනු ඒ සියුම් කැස්ස අන්තිමේදි මගෙ ජීවිතේ එයාගෙ ජීවිතෙන් ඒ තරම් ඉක්මනට ඈත් කරයි කියලා හීනෙකින්වත් මන් හිතුවෙ නැ.

කමක් නැ..

සමහර දේවල් ලැබෙන්නෙ සමහරවිට හොදම වෙලාවට. එ වගෙම මට එයා ලගින් ඉන්න තියන කාලෙ අඩු උනත් මම මේ දේට ආදරෙයි. මොකද ඒ දේ මගෙ ඇග ඇතුලෙ පෝෂනේ වෙන්නෙ මගෙ හිතෙ එයා වෙනුවෙන් තියන ආදරේ නිසා .

ඉතින් මම එයාට වගෙම ඒ දේටත් ආදරෙයි. මටත් වඩා......

🥀