C: "Хэлээгүй үнэн"
✶ ✶ ✶ ✶ ✶Shihyeong's POV
Хэр хол, хэр удаан гүйснээ мэдэлгүй ухаан жолоогүй явсаар нэг л мэдэхэд сургуулийн арын талбайд байгаагаа анзаарч дэндүү хурдан болоод өнгөрсөн бүхэнд гайхшран доош суув. Энд ядаж л хэн ч алга. Намайг шүүмжилж, доромжилж, доог тохуу хийх хэн ч үгүй. Дэргэд ирчхээд хоорондоо шивнэлдэн инээлдэж, хорсолтой харц шидэх хэн ч байхгүй.
"Эгч ээ, та....."
Миний ардаас гүйсэн бололтой Жонвон амьсгаадсаар дэргэд ирэн зогсоод хэлэх гэж байснаа гүйцээж чадсангүй дуугаа хураачхав. Хэдий уйлахгүй гэж хичээсэн ч үнэхээр хоолойн дээр тулчхаад давчдаж ядсан гуниг, гутрал бүхэн ил гарч, нуух гэсэн ч үнэхээр чадсангүйд түүнийгээ улам үзэн ядсан би чимээгүйхэн нулимс урсгачхав.
"Бүгдээрээ намайг хаячихлаа. Энэ хүртэл хичээсэн байтал ганц хүнээс болоод бүхнээ алдчихлаа. Өөрийгөө ийм сул дорой гэж төсөөлөөгүй боловч....үнэхээр Гёнхигийн хэлсэн бүхэн үнэн. Би ганцаархнаа үлдлээ"
Хэдий энэ бүхэн Жонвонд хамаагүй ч тэр гунигтайн аргагүй чимээгүйхэн л намайг харан зогсоно. Ингэтлээ сэтгэлээр унаж, туйлдаа хүрнэ гэж төсөөлөлгүй өнөөдрийг хүрсэндээ бачимдан хэнд ч хамаагүй хэлэх хүсэл буцалж байлаа. Салхи, нар, хүйтэн агаар гээд бүгдэд нь сонсогдохоор чанга хэлэх ёстой мэт....
YOU ARE READING
LOVE TO DREAM
FanfictionDecelis урлагийн сургуульд нисэж сурах зорилготой хүүхдүүд ирдэг. Тэд өөрсдийнхөө далавчийг хэр том, хэр чадалтай, өөрсдийг нь хэр хол хүргэхийг мэдэхгүй ч нисэхийг л хүсдэг. Ихэнх нь хичээж нисэж сурдаг бол, зарим нь байгалиас заяасан авьяасынхаа а...