P.O.V. Jules
Ik wordt weer wakker en het voelt een beetje leeg naast me. O my nee dat kan niet. Wat een fucking verraad ik kan toch niet zomaar verliefd worden op Raoul. Nee dat kan niet. Ik besluit om me aan te kleden als er een intense pijnscheut door mij heen gaat, maar waar komt dat vandaan dan? Geen idee. Ik sta op met een gigantische pijn en loop naar beneden, als ik aan kom bij de keuken pak ik een schaaltje. Maar ik hou het niet meer en zak door me benen, het schaaltje valt helemaal kapot. Meteen komt rob aangerend, nou ja gelopen met stress op zijn hoofd. Het leek wel of er een aardbeving was,' zegt ie. Ja het gaat niet helemaal goed met me fijn dat je het vraagt. Hahahahhahahah,' Rob schatert het uit waardoor ook Koen en Roel binnen komen gelopen. Die mij daarentegen wél helpen.
(Mensjes even tussendoor, wat me nu te binnen schiet Milo speelt nog niet mee in dit verhaal. En dit wordt waarschijnlijk ook 1 na laatste deel, maar misschien komt er een deel 2 boek)
Timeskip* 10 dagen
Ik heb het echt niet meer naar mijn zin hier. Ik wil weg. Gewoon helemaal ergens anders heen. Het voelt gewoon zo leeg, Matthy is weg. Ik mis hem echt ook al heeft hij mij echt hard geslagen. En het kan toch niet maar Roel vind ik een soort van leuk, maar ook weer niet. Tussen Roel en mij zal het nooit iets worden. Dat kan gewoon niet. Hoewel ik van geen van de jongens hun vriendin heb gezien moeten ze wel erg leuk zijn, dat kan gewoon niet anders.
Vanavond wil ik wegsluipen, maar ik weet nog niet waarheen. Nadat ik eindelijk weer boven ben gekomen kruip ik meteen weer in bed, maar ik kom er snel weer uit, want ik heb m laptop nodig. Even kijken, wat is nou leuk. Hmm een vakantie misschien, of een onderduikershol, die laatste was een grap. Dit wordt kijken voor een vakantie.
Zal ik met het vliegtuig gaan of met............... Jules kom een naar beneden schreeuwt Roel. Ja kom al schreeuw ik terug. Ik stap uit bed, maar weer zo'n vervelende pijn scheut. Ik hinkepoot naar beneden en daar zie ik Matt staan. Het wordt een grote waas voor mijn ogen en ik val denk ik neer op de grond. In ieder geval op iets hardst. Ik voel dat grote handen me optillen en op iet zachts neerleggen, maar dan voel ik echt niks meer.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hallo kimpies
Deze komt waarschijnlijk pas vrij laat online, maar boeien hier is weer iets na al die tijd. Ik beloof dat ik in de herfstvakantie meer zal schrijven
xxxx Daphneee
