حـياه الرعد

حياه جديده

*حـياه الࢪعد* الفصل 2

باسم وشه اتحول وضرب معتز: ونا اقول البت لسه عندها 18سنه ازاى تفكر ف كدا اتاريك انت يا كلب انت كنت زى اخويا كنت عايز منها ايه انطق
معتز: باسم اسمعنى مرات ابوك كانت عايزه تجوزها لواحد اكبر منها ب 30سنه وحاولت تتصل بيك بس فونك كان فاصل رنت عليا انا وكان الحل الوحيد انها تهرب
باسم قعد وحط ايده ع راسه: يا الله انا تعبت مش عارف القيها منين ولا منين
معتز: محلوله ان شاءلله انا بعتها اسيوط هناك الناس بيكرمو الضيف جدا وهتلاقى حد يساعدها ان شاءلله لحد ما نرجع
باسم: معتز انا لازم ارجع وهاخد اختى ونعيش مع بعض
٪٪٪٪٪٪٪٪٪٪♡♡٪٪٪٪٪٪٪٪
حياه هربت ازى وفلوسى رجعيلى فلوسى يا ست انتى
نبيله: اقعد بس يا محسن ياخويا وبعدين اخس عليك كل اللى هامك الفلوس خد حقق من المفعوسه دى خلى رجلتك يدورو عليها ويجييوها هى دلوقتي زى مرتك
محمد: هه ابقو قابلنى لو خت فلوسك
محسن: بتخرف تقول ايه يا راجل انت
محمد: بقول الحقيقه
نبيله: سيبك منه دا نايم ع روحو
محمد: فعلان نايم حسب الله ونعم الوكيل فيكى يا شيخه
محسن: بقولك ايه انا عايز فلوسى انتى لاهفه منى مليون جنيه ع ما فيش
نبيله بخوف: طب طب تتجوز بنتى ايه
نعااااام انتى الظاهر كدا اتجننتى دا ع جثتى بلا قرف
نبيله: ايه خشى جوه احسنلك
ايه: انا داخله بس صدقينى لو عملتى كدا هتندمى جداا
نبيله: ها يخويا
محسن: نا مش رايق اليومين دول بس جايلك
༺༺༺༻༻
بقلمى انجى ياسر
«««««««««~»»»»»»»
حياه: اه انا فين
صباح الخير الظاهر كدا النوم ع السرير عجب حضرتك
حياه: احم اسف بس انا بقالى يومين منمتش عش
رعد بمقاطعه: هشش انتى هتحكى قصه حياتك ولا ايه فوقى كدا عشان عايز اتكلم معاكى
حياه بخوف من لهجته: ح حاضر
//////////♡♡///////////
طب كويس جدا قريب اووى هخليه تحت جزمتى عارف يا حسن بقالى اكتر من تلات سنين ونا بحاول اعرف اى حاجه تخصه بس ابنه كان واقف زى القمه ف الزور اخلص من احمد وبعدين ابنه وكدا ابقا انا الكينج ههههه
ــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــ
انتى مين وايه جابك هنا وقدام بيتى بالذات واكمنك لسه طفله بدون كدب عشان بكرهوو
حياه بخوف: ا انا حياه وجيت هنا عشان عشان وسكتت خافت تقول ع السبب الحقيقى عشان ميرجعهاش لمرات ابوها
رعد: هااا كملى
حياه بدموع: انا مليش حد وجيت هنا عشان عارفه انكم بتكرمو الضيف كنت هشتغل وهعيش بس بس عمو ضرب عليه نار
رعد بتلقائيه: عشان انتى غبيه مكنتيش جريتى مكنش دا حصل ومع انى مش واثق من كلامك وبعدين عرفتى ازاى اننا بنكرم الضيف بس هما اسبوعين او اقل تخفى شويه وتشوفى نفسك كنتى رايحه فين واه الشطنه اللى كانت معاكى ف الدولاب هبعت الداده تيجى تساعدك
حياه: مش انا ف اسيوط
رعد: هههههه اسيوط يااااه لا يا قطه انتى حاليا ف اسكندريه
حياه: يا خبر بس عمو كان بيتكلم ب
رعد: اه بالظبط اللغه غريبه بس دى شى مش فارق عادى
==================
رعد
رعد: نعم يا بابا
احمد: مين اللى كانت معاك امبارح دى
رعد: حضرتك حكمت من غير ما تسالنى لزمته ايه السوال دا دلوقتي
احمد: انا قولت اللى شوفتو بعينى
رعد بضيق: شوفت ايه غير انى شايل بنت وطالع بيها فوق حتى مكلفتش نفسك تسالنى
احمد: اديك قولت لانى انا عارف اللى بيحصل بره يا رعد بيه فا اظن من حقى انى لو شوفتك واقف بس اشك فين رعد بتاع زماان راح فين
رعد بصوت عالى: مااااات مات من يوم ما كان لسه عنده 15سنه لما انت ومدام ياسمين حطمتو طفولته مشوفتش حد فيكم يوم حن عليه او خاف عليه ف يوم عارف بلاش اتكلم عشان الكلام كتيييير اووى وياريت بيعمل حاجه غير انه بيزيد الجرح
احمد بجبروت: استنا عندك انا لسه مخلصتش كلامى
رعد بصله بابتسامه وجع ومشى
ياسمين: ف ايه يا انكل انت اتخانقت مع رعد برضو
احمد: رعد مش هيجيبها لبر ونا مش هسكت
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
*ف شركه الرعد*
رعد: جنى هاتيلى قهوتى وخلى كريم يجيلى بسرعه
جنى: تمام
كريم: صبااااحو
رعد: ف باب صح
كريم: اه
رعد: طب يلا اطلع بره وخبط ولما اقول ادخل تدخل
كريم: يا جدع بطل بقا واخلص
رعد: انحزز يلا بره
وبالفعل خرج كريم وقام بطرق الباب عده مرات ولم ياذن له رعد بالدخول
رعد: ادخل
كريم: تصدق بالله انك رخم
رعد: لسانك ليوحشك
كريم: احم طب اتفضل يا باشا الملفين دول عايزين امضتك وعندنا اجتماع بكره ان شاءلله مع الوفد البريطاني
رعد: تمام
كريم: مالك يا صحبى
رعد: حوار كل يوم انا حقيقى زهقت لا وكمان جتلى مصيبه من حيث لا ادرى و هتفضل عندنا اسبوعين
كريم: طب واسبوعين ليه تقربلك
رعد: قص عليه الموضوع
كريم: امممم طب انت مش طايقها ليه كده
رعد: مش حابب سيرتها تبقا وحشه انت عارف تفكير بابا وسلمى كويس ومش هيسكتو
كريم: انت برضو مبررتش موقفك
رعد: ولا هعمل كدا مش مضطر
كريم: ربنا يعينك يصحبى
رعد: كريم ع فكره انا قررت ارجع القاهره بس محددتش امته
كريم: تمام معاك
/////////////////
بسم الله ماشاء الله عليكي يا بنتى زى القمر بس ليه مخبيه جسمك تحت الهدمه الواسعه دى
حياه بابتسامه: باسم كان مش بيحب البس ضيق عشان الناس نظرتهم وحشه ومفيش حد مضمون الايام دى كان بيقولى ان الذائاب البشريه كترت اوووى.
الداده: يا حببتى بس مين باسم دا وليه جيتى لوحدك واهلك سيبينك كدا ليه
حياه عيطت: انا انا تعبانه اووووى اهههههههههه
الداده: بس بس كفايه عياط يا حببتى
سلمى: ف ايه ايه الدوشه دى
الداده: البنيه دى الظاهر ان اهلها وحشينا يا ستى
سلمى: طب يلا انزلى تحت حضريلى الغداء
سلمى: لما اهلك وحشينك ماشيه ع حل شعرك ليه هاا
حياه: انا انا مش ماشيه ع حل شعرى
سلمى مسكت شعرها اخرصى وكمان مفضلش عير وحده زيك شورعيه ترد عليه انا هعرفك ازاى تبصى ف عينى وتردى ورفعت ايدها وحياه غمضت عينها للقاء مسيرها ولاكن اتى الرعد وامسك بيدها
رعد: ازاى تتجراى وتحاولى تمدى ايدك
سلمى: ف ايه يا رعد مالك ف ايه بينك وبينها دى حتى محصلتش الخدامه
رعد: دى دى احسن منك بحاجات كتير بس للاسف مفيش وجه مقارنه
سلمى: انت
رعد بمقاطعه: بررررره
حياه: انا انا اسفه انا عملت مشاكل كتير جدا بينكم انا همشى ووقفت ولم تتحمل الوجه ووقعت بين ايد الرعد ووقعو سويا
وفجاه......

حياااه الرعد
بقلمى انجى ياسر
عاشقه الرعد❤️