Naglakad ako pauwi ng bahay habang ang lalim ng iniisip ko.
Ou wala akong kwenta. Hindi ako deserving para kay Elize.
wala akong kwenta!
wala akong kwenta!
Iyak ako ng Iyak. Kahit na walang magagawa ang iyak ko para mapagaling si Elize.
Nagpahinga ako sa bahay. Nakatulala lang.
Lumabas ulit ako para pumunta kay Elize.
Nakita ko sya na nakahiga habang binabantayan sya ni lolo Eddie. Hindi pa rin sya nagigising.
Binantayan ko sya kahit hindi ako malapit sa kanya.
Nakita ko naman sya na gising at binabantayan ni Jarred. Umiiyak sya at tinatawag ang pangalan ko.
“Lance… Lance”-sabi nya habang umiiyak
Wala akong magawa kundi umiyak nalang din.
Nung pinakain sya ni Jarred iyak pa rin sya ng iyak.
Iniwan sya ni Jarred para ilagay ang pinagkainan nya sa labas.
Pumasok naman ako pagkalabas ni Jarred.
Habang umiiyak si Elize papalapit ako sa kanya.
At nang makalapit ako sa kanya…
Hahawakan ko sya pero..
