Don't be the last... /MenGola..

Neredesin yumak?

...  

Hürkan  

yine evden kaçmıştım.Daha doğrusu çıkmıştım, pek kaçmak denmez buna. Sokak evim olmuştu neredeyse, artık her gece  gelmeyi planlıyordum..

Yürüyordum, sokakta kimse yoktu... Geçen Emreyle tanıştığımız banka oturdum, biri gelecek ve beni alacakmış gibi bekliyordum. Sanki kaybolmuşum ve ailemin beni bulmasını bekliyor gibiydim.

Anne, Baba neredesiniz?

Cebimden gelen telefon titremesiyle ürkmüştüm, arayanın Emre olduğunu fark edince yüzümde küçük bir tebessüm oluştu ve bekletmemek için elimi direkt ekrandaki yeşil butona koyup sürükledim

''Alo''

''Alo Hürkan naber?''

''İyi sen?''

''İyi bende, nerdesin?''

''Sokaktayım..''

''yinemi? Oğlum her geceni sokakta geçireceğine bende kalsan daha iyi olmazmı?''

Sokak evim olmuştu artık. Evini bırakıp gidenlerin içinde hep bir kuşku olur. Bendede aynısı oluyordu, ama kimse anlamıyordu...

''Emre biliyorsun, kaç gündür yumak'ı arıyorum. Sende babam kesilme bana şimdi..''

''Tamam tamam birşey demedim, ama o konuda ciddiyim. Sokakta kalacağına bana gel bari birşeylerle uğraşırız, hem sıkılıyorum bende''

''Belki sonra... Kusura bakma Emre yumak'ı bulmadan bugün eve gidemem kaç gündür onu arıyorum biliyorsun öyle değilmi?''

''Haklısın, haklısın... Ee ben geleyimmi yanına peki?''

''Sağol ama gelmene gerek yok. Biraz yanlız kalmalıyım...''

''Peki, ozaman sonra görüşürüz''

''Görüşürüz''

Telefonu kapattıktan sonra yumak'ı aramaya devam ettim

Yine yoktu

Yine yoktu 

Göz yaşlarım akarken mırıldandım

''Neredesin yumak?''

Kısa oldu ama olsun

Oy kullanmayı unutma :)