1.Bölüm

1.6K 88 25
                                    

Süt içtik dilimiz yandı
7 katılımcı

                                                               Changbin
                          Arkadaşlar buluşabilir miyiz

Chan
Olur bizim eve gelin de
Sen cumartesi evden çıkmazdın

Jisung
Hyung birşey mi oldu?

                                                            Changbin
                   Sorgulamayın sadece buluşalım

                                                                Lütfen.

Chan
Tamam

Jisung
Tamam

Seungmin
Tamam

Jeongin
Tamam

Minho
Tamam

Hyunjin
Tamam

                                        •

Chan'in anlatımıyla

"Felix bir bakar mısın?"

"Efendim hyung bir şey mi oldu?"

"Arkadaşlarım gelecekler de bir şey oldu büyük ihtimalle Changbin bi' garipti"

"Anladım ben ayak altında olmam merak etme"

"Yok onu demiyecektim ben sadece arkadaşlarımın geleceğini söyleyeyim dedim sen nerede rahatsan orda dur"

"Tamam hyung"

Yazarın anlatımıyla

Arkadaşlarından aldığı onay ile ayağa kalktı. Cüzdanını ve anahtarını aldıktan sonra kabanını giydi ve arkasını döndü. Saatlerdir ağlamasından dolayı kıpkırmızı olan gözleriyle beşikteki bebeğe baktı daha üç gün önce doğan bebeğe. Zaten ıslak olan yanağı daha da ıslanırken beşiğe yaklaştı Changbin. Biraz eğilip daha yeni doğan bebeğin yanağını okşadı

"Korkma güzelim abin yanında abin seni bırakmayacak"

Beşikteki minik kızı kundak yapıp dikkatlice kucağına aldı kapıya doğru ilerleyip eşikten geçtikten sonra kapıyı kapattı. Soğuk sonbahar havasında kardeşi üşümesin diye daha da sıkı sarıldı Changbin. Chan'in evi üç sokak ilerideydi normalde olsa bisikletle giderdi ama bisikletle rüzgarın kardeşini üşüteceğini düşünmüştü. Beş dakikalık bir yürüyüşten sonra Chan'in evinin önündeydiler. Gözleri ağlamaktan, yanakları ve burnu soğuktan kızarmıştı Changbin'in. Hızlı adımlarla bahçeyi geçip kapıyı çaldı. İki saniye geçmeden kapı açıldı ve iki çift el tarafından içeri çekildi. Onu içeri çekenlere baktığında Chan ve tanımadığı çilli bir çocuk vardı karşısında. Beraber salona geçerken Chan bebeğe büyülenmiş gibi bakıyordu. Salona geçtiklerinde diğer arkadaşlarının çoktan geldiğini gördü. Jisung hemen Changbin'in yanına gelip elini yanağına koydu

"Hyung bu yüzünün hali ne? Ağladın mı sen? Ne oldu?"

"İyiyim Jisungie~ hadi oturalım anlatacağım"

Herkes yerine oturduğunda 8 oğlan ve Changbin'in kucağındaki bebek dışında kimse yok gibi görünüyordu

"Evde kimse yok değil mi?"

"Kimse yok ailem Avustralya'dalar"

Changbin kafasını çilli çocuğa çevirdi tam adını soracakken

"Ben Lee Felix Chan'ın Avustralya'dan kuzeniyim aranızda özel konuşacaksanız odaya geçebilirim"

"Gerek yok Felix tanıştığımıza memnun oldum ben Changbin"

Kısa bir tanışmadan sonra derin bir iç çekti Changbin

"Bir şey olmuş belli ki sen anlatana kadar sormayacağım ama bil ki ne olursa olsun yanındayım"

"Yanındayız"

Felix'in Chan'i düzeltmesinin üzerine herkes onu onayladı.

"Kardeşin değil mi? Annen nerede?"

Chan'in sorusu ile herkes Changbin'e dikkat kesildi. Changbin kafasını yanında oturan Chan'a yasladığında Chan vakit kaybetmeden Changbin'e sarıldı

"Daha adı bile yok hyung. Ne yapacağım nasıl bakacağım o daha çok küçük"

Changbin'in gözlerinden yaşlar akarak söylediklerine karşılık gözünden bir damla yaş aktı Chan'in diğerleri de ondan pek farklı değillerdi.

"Anlatmak ister misin belki çözüm getiririz?"

Changbin'in gözlerinden akan yaşlar devam ederken burnunu çekti ve kucağında yatan kardeşine baktı. Çok tatlı uyuyordu

"O bu hayat için fazla masum hyung"

Derin bir nefes aldı ve

"3 gün önce doğdu 2 gündür annemle beraber hastanedeydi. Annem yanında kalmamı istemediğini söyleyip beni eve gönderdi. Bu sabah uyanıp salona indiğimde yanında bir notla beşikte yatıyordu, daha adı bile yok"

Sesli ağlamasa da gözlerinden yaşlar akıyordu Changbin'in. Her cümleyle diğerleri de Changbin'den farksız hale geliyordu. Changbin cebinden bir kağıt çıkarttı ve diğerlerine uzattı

Bu çocuğa bakamayacağım Changbin. Birine güvenmemin hatası bu. Baban öldükten sonra birine tutunmak istedim olmadı. Hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Eğitimine devam et ve çocuğa istediğini yapabilirsin. İster yetimhaneye ver ister avluya bırak orasını sen bilirsin. Bugün ilk uçakla Japonya'ya gidiyorum kendine iyi bak

Chan kolunun altındaki Changbin'e kollarını daha da sıkı sararken çenesini Changbin'in başına dayadı

"Annenin gitmesini takma kendisi kaybeder"

"Zaten gitmesi o kadar koymuyor ama üzülüyorum ben bu kızın bu şekilde bırakılmasını kaldıramıyorum. Bu masum bebeğin hiçbir suçu yokken bu halde olmasını kaldıramıyorum..."

*

-Jayjay


Sitter -Changlix- ✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin