Sitter -Changlix- ✓

15.Bölüm

"Anne?"

Changbin ve Felix'in görmeyi bekledikleri şey kesinlikle elinde bavulu ile salonda duran bir adet bayan Seo değildi, bayan Seo elindeki bavulu bırakıp koşarak kollarını Changbin'e sardı, Changbin hala şok içinde iken Felix çatık kaşları ile izliyordu olanları

"Seni çok özledim oğlum"

Changbin kendisine sarılan kadını ittirip bir adım geri gitti

"Ben seni hiç özlemedim"

Felix elini Changbin'in omzuna koyduğunda bayan Seo konuştu

"Oğlum..."

"Bana oğlum deme! Bana oğlum deme, oğlun değilim ben senin, ne biçim annesin sen? Bir de geçmişsin karşıma özledim diyorsun! Sen benim annem değilsin tamam mı? Ne benim ne de Eunhee'nin annesi değilsin sen!"

"Bana bağırma Changbin, sizi ben doğurdum! Hem açıklamama bile izin vermiyorsun"

"Annelik doğurmakla mı oluyor? Annelik bu değildir tamam mı! Annelik yeni doğmuş çocuğu terk etmek değildir! Açıklama mı yapmak istiyorsun? Yap lan! Açıkla! Neden bıraktın gittin bizi söyle!"

"..."

Changbin dolu gözlerine rağmen çok sert bakıyordu Felix eli ile Changbin'in omzunu okşamaya devam ederken Changbin içindeki ateşi söndüremiyordu.

"Bak bir cevap bile veremiyorsun bana!"

"Kızımı görmek istiyorum"

Changbin daha da sinirlendiğini hissederken bağırdı

"Hayır efendim göremezsin, önce bırakıp git! Sonra görmek iste! Neden döndün? Hangi yüzle tekrar geçtin karşımıza!"

"Japonya'da işleri oturtamadım.."

"Ha işler yürümediği için döndün yani? Yürüseydi dönmeyecektin! Üç hafta lan! Koskoca üç hafta! Neler çektim ben biliyor musun sen?"

"Ben öyle bir şey demedim Changbin, bana bağırmayı kes, evet üç haftadır yoktum, ama şimdi varım işte daha ne istiyorsun?"

Changbin gözlerinden ateşler atarken bağırdı

"İstemiyorum! Hiçbir şey istemiyorum! Ne seni istiyorum ne de anneliğini, hiçbir şey istemiyorum! Ve "kızını"(!) da göremezsin, kimliğini çıkartırken velayetini üzerime aldım, izin vermiyorum görmene!"

"Changbin saçmalamayı kes! Annesiyim ben onun onu görmek hakkım!"

Changbin tekrar bağırmak için ağzını açmıştı üst kattan Eunhee'nin ağlayış sesleri yükseldi, Felix Changbin'e dönüp ben bakarım dedikten sonra son hızla üst kata adımladı

"O çocuğu senin eline bırakmam Changbin!"

Felix kucağında Eunhee ile yanlarına geldiğinde Eunhee ağlamayı kesmişti, kadın tam onlara doğru yöneldiğinde Felix konuştu

"Dur orada!"

Felix Changbin'e her şeyin yolunda olduğuna dair bir şeyler fısıldadıktan sonra kucağındaki kızla Minji'nin yanına adımladı, bebeği kadının kucağına bırakıp bir adım geri çekildiğinde Eunhee ağlamaya başlamıştı, sanki vücudundan et koparılmış gibi ağlayan kız ağlarken kollarını Felix'e doğru uzatmış avucunu açıp kapatıyordu, Felix sırıttıktan sonra tekrar bir adım ileri gidip Eunhee'yi kucağına aldı, küçük bebek Felix'in kucağına çıktığında anında sakinleşmeye başlamış ve kafasını Felix'in omuzuna yaslayıp Felix'in sarı tutamları ile oynamaya başlamıştı, Felix kızın sırtını yavaşça okşarken tekrar Minji'ye döndü ve serçe konuştu

"Gördün, kızın bile seni istemiyor. Şimdi en kibar şekilde söylemek gerekirse siktir olup git lütfen"

"Nereye gideyim? Burası benim evim. Changbin şimdi de seni koruması için erkeklerin altına mı girmeye başladın? İbne mi olacaksın başımıza?"

Changbin'in dolu gözlerinden yaşlar süzülürken sinirle yumruklarını sıktı, cevap vermek yerine öylece durmaya devam ediyordu, Felix Changbin'in yanın gidip Eunhee'yi onun kucağına bıraktı, üstünkörü bir şekilde gözlerinden akan yaşları sildi, arkasını dönüp Minji'ye doğru sert adımlar ile ilerledi

"Bunu söyleyen kişinin sen olmadı ayrı bir ironik değil mi sence de? Changbin'in ne yaptığı seni gram ilgilendirmez, erkeklerin altına girmek ha? Hah, senin en iyi bildiğin şey herhalde değil mi? Changbin'in kimsenin altına girdiği yok tamam mı? Şimdi kendi iyiliğin için siktir olup git bu evden"

"Kızımı almadan hiç bir yere gitmiyorum ben! Bana kızımı verin"

"Vermiyorum! Ben ona senden daha çok baktım lan! Şimdi geçmişsin karşıma kızım diyorsun! Kızın değil o senin!"

Felix biraz ilerleyip Minji'nin bavulunu aldı ve çıkışa doğru ilerlemeye başladı, çıkış kapısını açtığı gibi bavulu dışarı bıraktı, Minji koşarak kapıya gelip dışarı çıktığında bağırdı

"Dava edeceğim sizi! Dava edeceğim ve kızımı elinizden alacağım!"

"Külahıma anlat sen bunları! Aç lan! Aç davanı da görelim! Vermeyeceğim sana! Ne Changbin'i ne Eunhee'yi vermeyeceğim"

Felix dediklerinden sonra kapıyı Minji'nin yüzüne kapattı. Hemen salona geri döndüğünde Changbin bıraktığı yerde ağlamaya devam ediyordu, kucağındaki Eunhee kafasını onun omzuna yaslamış uykusuna devam ediyordu, Felix Eunhee'yi kucağına alıp hızlıca üst kata çıktı, yatağına yatırdıktan sonra üzerini örttü ve geldiği hızla Changbin'in yanına geri döndü. Yanına vardığı zaman hiç vakit kaybetmeden kollarını Changbin'in beline sardı ve onu kendine doğru çekti, Changbin onun bu hareketi ile daha da ağlamaya başlarken kollarını sarı saçlı gencin boynuna doladı, başını Felix'in boyun girintisine gömdüğünde Felix ellerini Changbin'in kıvırcık siyah saçlarına geçirdi, saçlarını yavaşça okşarken omzunda ağlayan çocuğun kulağına fısıldıyordu

"Geçti güzelim"

"Bak gitti"

"Ağla, boşalt içini"

"Hiçbir şey yapamaz o kadın"

"Dava açarsa açsın ben her zaman yanındayım güzelim"

Ve daha fazlası... Tek eli ile bel boşluğunu okşarken tek eli ile saçlarını okşamaya devam etti, Changbin'in biraz daha sakinleştiğini anladığında ona belinden destek olarak kendi yatak odasına getirdi, ikisi beraber yatağa uzandıklarında ağlamaktan çatlamış sesi ile konuştu Changbin

"Ya davayı kazanırsa? Ya kardeşimi alırsa elimden? Ne yaparım ben Felix?"

"Kazanamaz güzelim, ben buradayken seni üzecek, size zarar verecek hiçbir şey yapamaz, izin vermem ben ona tamam mı? Şimdi iyi güzelim yarın bizimkilere konuştuktan sonra bir avukat tutarız kendimizi, sen hiçbir şeyi dert etme"

"Hmhmm"

Changbin Felix'in göğsüne daha da sokulduğunda Felix onun saçlarına öpücükler konduruyordu, aradan zaman geçtiğinde Changbin'in nefesleri düzene girdiğinde fısıldadı Felix

"Seni seviyorum Changbin.."

♪

Oy atmayı unutmayın lütfen.

-Jayjay