მძულს ყველა და ყველაფერი! რატომ ასე უხეშად? არვიცი. ამ ბოლო დროს არაფერი არ ვიცი. ალბათ ნათია რომ არა ახლააც სახლში ვეგდებოდი, მაგრამ დაიჩემა საყიდლებზე გამომყევიო და მეც აღარ ვაწყენინე. ახლა უზარმაზარი შენობის შუა გულში ვდგავარ და ველოდები იმას თუ, როდის გადაწყვეტსს ნათია თუ რომელ მაღაზიაში შევიდეს. საბოლოოდ გადაწყვიტა და დაიწყო ტანსაცმელების არჩევა. მეც შევყევი და ვუყურებდი ულამაზეს ტანსაცმელებს უცებ ვიღაც შემეჯახა.
-წინ იყურე!ყურადღებაც კი არ მოუქცევია ისე გაიარა.
ნათიამ იყიდა რაღაცეები მეც შემომეყიდა ერთი ორი კაბა და სახლისკენ წავედით. სახლში მისვლისას ვიღაცისს მანქანა დაგვხვდა ალბათ მამას მეგობარი ჩამოვიდა. სახლში შევედით და დიდი ჟრიამული შემოგვესმა.
-გენო გაიცანი ესენი ჩემი ქალიშვილები არიან. ნათია ჩემი უფროსი ქალიშვილი და ევა უმცროსი.
-ზურა ეს რა ლამაზი შვილები გყოლია! ნანა შენი ეშხი და სილამაზე აქვთ.
-ნამდვილად ნანას სილამაზე აქვთ!
-გოგონებო ეს ჩემი შვილები არიან. ნიკა და სანი
როდესაც ბიჭებს გავხედე ერთ ერთი მეცნობოდა უფრო მეორე მგონი სანი ჰქვია. გამახსენდა ეს ისს გაუწონასწორებელი ვირიაა დღეს მოლში რომ დამეჯახა.უკვე ემჩნევაა როგორი ადამიანიიცა. ვერ ვიტან იმ ადამიანებს ვისაც ყველაფერი მზამზარეული უნდათ და სულ რომ უნდა ემსახურო.
-დედა მე ავალ გამოვიცვლი და ჩამოვალ მოგეხმარები. ვუთხარი და დედას თბილი და ბედნიერებით სავსე თვალები რომ დავინახე მივხვდი თუ როგორ უხაროდა სტუმრების ხილვა.
ავედი და რაც პირველი მომყვა ხელში ის ჩავიცვი. ლამაზი მოკლე თეთრი კაბა იყო.უცებ ჩავირბინე ქვევით დედა სუფრასთან დამჯდარიყო მეც გავედი და მამამ მითხრა ყავა მომედუღებინა. სამზარეულოში გავედი და ყავის ჩაყრა დავიწყე როდესაც უკან ჯერ ჯელები შემდეგ კი მთელი სხეულო ვიგრძენი. გავშეშდი, რატომ? არვიცი. ტვინი გამეთიშა, ვეღარ ვაზროვნებდი. ხებს კაბის შეგნით მიცურებდა. ბოლოს გამოვფხიზლდი და ხელები ჩამოვიშორე შევბრუნდი და ერთი კარგი სილაც ვუთავაზე.
-რამდენს ბედავ? თავი ვინ გგონია? წადი და ვინმე სხვა ძუკნა მოძებნე!
-მშვიდად ლამაზო მშვიდად. მე გადავწყვეტ ვის მოვძებნი. ჩემი არჩევანი შენ ხარ!
ესღა თქვა და სამზარეულოდან გავიდა. მეც ცოტა დავმშვიდდი და ყავა ფინჯნებში ჩავასხი. გვედი ყველას დავურიგე და მეც დაჯდომა დავაპირე როდესაც ხმა მომესმა.
-შვილო აი თავისუფალი ადგილო სანის გვერდით ნუღა წავალობ იქ დაჯექი.
ოღონდ ეს არაა. ისსდაც დაწყვეტილი ნერვები კიდე უნდა დავიგლიჯო. მისკენ გავიხედე სახეზეე აკრული ღიმილი შქონდა. რა ახარებს?? მეც მივედი და დავჯექი რა უნდა მექნა. ასეთი მოსაწყენი საღამო ჯერ არ მქონია. ვუსმენდი ხან სამსახურზე ამბებს ხან სწავლაზე და ასე შემდეგ. უეცრად ფეხზე ხელი ვიგრძენი. ისევ? ნელ ნელა ზემოთ ამოდიოდა მე გავშეშდი არ ვიცოდი რა მექნა. მიდოდა ამომეკვნესა მაგრამ ენას კბილი დავაჭირე და ხელები მოვიშორე.საბოოლოოდ სტუმრები წავიდნენ მეც დედას სუფრის ალაგებაში დავეხმარე და დასაძინებლად წავედი ოთახში ასვლისას ნათიას შევუარე დავინახე როგორ უციმციმებდა თვალები როდესც ვიღაცას წერდა. ვინ იქნებოდა? მივცვდი ნიკა დღეს სუფრაზეც ჟღურტულებდნენ. მეც მივედი და მივუწექი.
-ვის წერ? ნიკას? ვკითხე ჩაღიმებული სახით.
-არავის!მითხრა დაძაბული.
- კარგი რა არავის წერაში თვები გიციმციმებს? მითხარი რაა. საწყალო სახით ვუთხარი.
-კარგი ხო ნიკაა მაგრამ მხოლოდ მეგობრები ვართ.
-კარგი კარგი ძილინებისა!
-ძილინებისა! ვუთხარი და ჩემს ოთახში წავედი. ტანზე გადავივლე და უნდა დავწოლილიყავი როდესაც ესემესი მომივიდა.
- ლამაზო როცა ვამბობ რომ ჩემი იქნები ასეც იქნება!
ვისგან უნდა ყოფილიყო თუ არა სანი. დავაიგნორე და ტკბილად დავიძინე.
